Pirates of the Caribbean: At World's End

Σκηνοθεσία: Gore Verbinski
Παραγωγής: USA / 2006
Διάρκεια: 168'

Το τρίτο μέρος και τελευταίο(όπως δηλώνει ο σκηνοθέτης του, αν και στην ταινία θεωρώ πως τίποτα δε ξεκαθάριζει) αυτής της σειράς είναι γεγονός!
Στο πρώτο μέρος μπορεί να είχαμε τον ενθουσιασμό του νέου πράγματος, ωστόσο θεωρώ πως και ο Gore Verbinski είχε ένα πάθος να αναδείξει μια άκρως επιτυχημένη, τόσο εμπορικά αλλά και ποιοτικά, υπερπαραγωγή. Χρησιμοποίεισε ιδανικά όλα τα μέσα( εφέ, μουσική, σενάριο κλπ) με σκοπό να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της ταινίας...
Στο δεύτερο μέρος αν και έχωντας στην οπλομηχανή του έναν θαυμάσιο(οπώς πάντα, αλλά αυτή τη φορά ακόμα περισσότερο) Johnny Depp και έχωντας κατακτήσει την εύνοια του θεατή νομίζω πως τα θαλάσωσσε... Τουλάχιστον στα τεχνικά μέρη! Και αυτό γιατί χρησιμοποιήσε την ταινία για να αναδείξει μόνο τα εκθαμπωτικά και πιασαρικά μεν γεννήματα της τεχνολογίας(εφέ), μακρυά από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα... Κάνωντας την ταινία δύσκαμπτη-βαρετή, και ανίκανη να ψυχαγωγήσει με αυθεντικό τρόπο.
Στο τρίτο μέρος τώρα...
Η ταινία ξεκινά με ένα δυνατό, πειθαρχημένο πλάνο που προμυνήει για κάτι δυνατό... Τα ειδικά εφέ εμφανή να υποστηρίζουν την ταινία και τον θεατή να περιμένει το "τέλος του κόσμου" συγκλονιστικό. Μετέπειτα έχουμε ένα πλήθος συμφωνιών μεταξύ των πρωταγωνιστικών κύκλων(τους διάφορους ηγέτες πειρατές, τον αγγλικό στρατό, τον Jack Sparrow, το κορίτσι και τον Orlando Bloom) οι οποίες σε συνδυασμό με το αλλοπρόσαλο των χαρακτήρων καθιστούν την πορεία πλεύσης του πειρατικού της ταινίας τελείως απρόβλεπτη! Ωστόσο με λύπη διαπιστώνουμε την έλειψη φαντασίας(φαντασίας που να εξυπηρετεί την ταινία, γιατί το μεταφυσικό-μυθοπλαστικό στοιχείο είναι ανεξέλεγκτο στην ταινία και την μεταρέπει να κινείται σαν μεθυσμένο τραινάκι μακρυά από κάθε κινηματογραφική γραμμή) που θα υποστηρίξει και τις προαναφερθέντες αλλαγές κατεύθυνσεις. Έτσι η ταινία προτιμά να αναλώνεται στο τυπικό του σεναρίου, φορτώνωντας την ταινία με συνεχώς ανούσιες πληροφορίες. Και λέω ανουσιές και θα το αιτιολογήσω με ένα μόνο παράδειγμά ... Οι πειρατές με τα οκτάργυρα τους καλούν συνέδριο. Ο φιλόδοξος Μπαρμπόσα επιθυμεί να απελευθερώσει την Θεα Καλυψώ. Δεν καταφέρνει στο συμβούλιο να έχει την συμφωνή γνώμη των υπολοίπων. Αλλά όταν το 'χει ανάγκη η ταινία( και αυτή η ανάγκη βέβαια φούσκα εξελίσεται, καθώς η Θεα δεν επεμβαίνει κάπου ουσιαστικά) το κάνει χωρίς κανένα συμβούλιο. Δηλαδή το όλο ταξίδι για το συμβούλιο, οι περιπέτειες για να φτάσουν εκεί όλοι οι πειρατές(διάφορες μάχες, απώλειες, στάσεις των πρωταγωνιστών που οδηγούν σε άλλες συμφωνίες κτλ) καταλύεται με μια μόνο σκηνή! Και δυστυχώς αυτό το στοιχείο της φλυαρίας και της ανούσιας σεναριολογίας ντύνει όλη την ταινία.Έτσι διαπιστώνουμε μεγάλη διαφορά απ' το πρώτο μέρος όπου οι συμφωνίες μεταξύ των πρωταγωνιστών προωθούσαν και αυτοδικαιολογούσαν την υπαρξή τους βάση της εξέλιξης του δραματουργικού στοιχείου. Επίσης ο θεατής περιμένει μια μάχη που θα καταφέρνει να συνενώνει όλες τις πληροφορίες με τις οποίες έχει κατακεραυνηθεί κατά τη διάρκεια της ταινίας. Όμως θα μείνει στην αναμονή. Και αυτό γιατί στη μάχη θα δούμε σκηνές μεν εντυπωσιακές, όπως έχουμε άλλωστε συνηθίσει, αλλά με έλειψη ευρυματικότητας , πειθαρχείας και σχεδίου. Χαρακτηριστική σκηνή το πάντρεμα του φημισμένου ζευγαριού την ώρα της μάχης που κρίνει τον κόσμο! Ώστόσο για να μην αδικήσουμε την ταινία ωφείλουμε να παραδεχτούμε πως δυνατό σημείο εξακολουθούν να αποτελούν οι διαλόγοι. Διαλόγει που προωθούν και κεντρίζουν το μυαλό του θεατή καθώς δίνουν στην ταινία την ελκυστικότερη των ατμοσφαιρών.
Ερμηνευτικά έχουμε έναν αναμενόμενα καλό Johnny Depp στον ρόλο του τρελού πειρατή. Στο ρόλο του γοητευτικού έχει τελείως χαθεί ο Orlando Bloom, ενώ η Keira Knightley καταφέρνει για άλλη μια φορά να είναι sexy αφήνωντας στην άκρη τις όποιες ερμηνευτικές της ικανμότητες!
Αν και η πρώτη ώρα με ξεγέλασε, με έκανε να περιμένω κάτι πολύ ευχάριστο και συνάμα δυνατό η συνέχεια εξαφάνισε τις όποιες προσδοκίες μου. Σίγουρα αυτή η υπερπαραγωγή θα συζητιέται για χρόνια! Χάρις το πρωτότυπο των ρόλων, χάρις τα εφετζίδικα πλάνα, χάρις τις εντυπωσιακές εναλλαγές. Αλλά τελικώς θεωρώ πως βάση της δυναμικότητας της ήταν αρκετά κάτω του αναμενόμενου... Άλλη μια επιλογή υπέρ της εμπορικότητας... Επιλογή που θίγει το ποιοτικό cinema.
Βαθμολογία 4,5/10 ( για τα εξωγενή κυρίως χαρακτηριστικά: μουσική, φωτογραφία κτλ που ήταν ομολογουμένως περισσότερο από αποδεκτά).