Σάββατο 5 Μαΐου 2007
Gwoemul
Σκηνοθεσία: Joon-ho Bong
Παραγωγής: South Korea / 2006
Διάρκεια: 119'
Η ταινία πρόκειται για άλλη μια Ασιάτικη απόδειξη, πως μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς αξιόλογες ταινίες μέσα στο χρόνο!
Η ταινία ξεκινά από ένα υπαρκτό γεγονός, δηλαδή την μόλυνση υδάτων από απερίσκεπτους επιστήμονες, οι οποίοι νομίζουν ότι η θέση τους- εξουσία τους τους δίνει το απυρόβλητο να ενεργούν όπως γουστάρουν! Αρχίζωντας από εδώ αλλά πόλύ περισσότερο στη μετ' έπειτα πορεία ο Joon-ho Bong αντιμετωπίζει με καυστικό χιούμορ και έντονη κριτική ματιά τα υψηλά κλιμάκια κάθε πολιτεύματος μέσω αλληγορικών σκηνών!
Η ταινία στην ουσία πρόκειται για μια σουρεαλιστική απεικόνιση του καπιταλιστικού συστήματος με ένα πλήθος μεταφορικών και παραβολικών σκηνών. Ο Joon-ho Bong ασκεί κριτική λοιπόν κατά των οργάνων εξουσίας και του τρόπου δράσης και εξουθένωσης έναντι στο λαό, με καυστικές σκηνές και διαλόγους!Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εξέλιξη των γεγονότων μέσα στο νοσοκομείο, καθώς και η περισυλλογή από τους κίτρινους τύπους(οργανά εξουσίας) όσων ήρθαν σε επαφή με το τέρας(σύστημα), σε μια προσπάθεια υποτιθέμενης διασφάλισης του πολίτη, θεωρώντας τον μολυσμένο, αλλά στη συνέχεια διαπιστόνωντας την έλειψη κάποιου ιου αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για μια μανία στο να βαφτίζουν άρρωστο όποιον τίθεται αντίθετος από το σύστημα!
Αυτή την πλήρως συμβολική γλώσσα καλείται να ξεδιπλώσει μια οικογένεια η οποία έρχεται αντιμέτωπη με το τέρας, και αποτελείται από μία κόρη(η οποία είναι και όμηρός του), τον πατέρα της, τον παππού της καθώς και τους θείους της οι οποίοι όλοι μαζί αντιπροσωπεύουν ένα αξιόπιστο δείγμα του λαού(συνθέτωντας ο καθένας διαφορετικά στοιχεία).
Τελικό δίδαγμά της ταινίας είναι μια κριτική άποψη στον αναρχισμό, όπου η οικογένεια καταφέρνει τελικά να νικήσει το τέρας σε μια μορφή διαδήλωσης, η οποία ωστόσο τονίζει το μάταιο της πράξης καθώς σκοτώνωντας το κακό δε νικάς τη γεννεσιουργό του δύναμη η οποία είναι πάντα έτοιμη να φέρει το χειρότερο!Με ένα μετέωρο τέλος να προιδεάζει για αυτό που αναφέραμε,τονίζωντας τον παντοτινό φόβο του πολίτη...
Ταινία που προβληματίζει, με έντονες εικόνες, αρκετά γρήγορη σκηνοθεσία που κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή, όμως έχουμε να καταλογίσουμε στον Joon-ho Bong ότι χρησιμοποίει αρκετά απαίδευτα πλάνα στον φόβο ότι θα γίνει δυσνόητος κάνωντας σε πολλές πολλές περιπτώσεις ακριβά νοημάτα να μοιάζουν με φτηνές σκηνές! Υποκριτικά το cast στέκεται αξιοπρεπώς, χωρίς κατα τη γνώμη μου κάποιον να ξεχωρίζει.
Ταινία λοιπόν με δυναμική, με βάθος αλλά και με πολλούς ανεκμετάλλευτους πόρους για να γίνει κάτι καλύτερο! Βαθμολογία 7/10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Δεν ξερω πραγματικα τι εγινε με αυτην την ταινια. Ειναι εξαιρετικη αλληγορια αλλα κατι με εμποδισε στην θεαση της.
Ισως μου φανηκε αστεια ή υπερβολικα καλαμπουρτζιδικη. Ισως οι ηθοποιοι που επαιζαν λες κ ηταν σε τηλεταινια του Τσακι Τσαν. Δεν ξερω.
Οσο για το τερας, καταλαβαινω οτι ειναι σκοπιμο να ειναι μη-ρεαλιστικο αλλα σε εμενα προκαλουσε γελια.
Kατι δεν μου παει καλα με τους Κορεατες...
Γεια σου Αντρέα,
χμ η αλήθεια είναι ότι απέχω απ' την ταινία όσο ο καιρός της ανάρτησης.
Θυμάμαι ότι είχα απολαύσει την ταινία,
οι μικρές μου προσδοκίες λειτούργησαν ευεργετικά...
Έτσι σκαλίζωντας την ομίχλη της λησμονιάς ενθυμούμαι πως η κινηματογραφική κατασκευή δεν ήταν άρτια, και αν ξεκοκκάλιζες την ταινία από την εννοιλογική αλληγορία, ίσως να έμοιαζε φτωχή...
Ωστόσο, θα θελά να του ρίξω άλλη μια ματιά!
Οι Κορεάτες στο σύνολο;;;
Ναι, δεν μου παει παρα πολυ συγχρονο Κορεατικο σινεμα. Σε αντιθεση π.χ με τους Κινεζους.
Δημοσίευση σχολίου