Match Point

Σκηνοθεσία: Woody Allen
Παραγωγής: UK / USA / Luxembourg / 2005
Διάρκεια: 124'

Ίσως η μεστότερη δουλειά του 70χρονού πλέον Woody Allen. Ο σκηνοθέτης μέχρι τώρα μας είχε συνηθίσει σε δυνατές κινηματογραφικές σκηνές, οι οποίες ωστόσο δε συνοδεύονταν και από την κατάλληλη σκηνοθετική ωριμότητα! Μιλάω για πολύ ζουμερές-δυνατές φιλοσοφικές σκηνές που όμως με την επαναληπτικότητα τους και χωρίς χρήση κριτικής ικανότητας έχαναν πολύ από την λάμψη τους. Μιλάω για επίμονες προσπάθειες υποστήριξης νέων ευρυμάτων που με αυτή την επιμονή έχαναν την αξία τους! Έτσι κατ' εμέ αυτός ο μεγάλος σκηνοθέτης στο Match Point φτιάχνει μια ταινία που μπορεί να τον αναδείξει σε όλη την χρονική έκταση της τις αναμφίβολλα σπουδαίες ικανότητες του!

Το Match Point θα θίξει το θέμα της τύχης, όχι μέσα απ' την απλοική ηττοπαθή ματιά του καθημερινού ανθρώπου( που συνηθίζει να χρήζει τον εαυτό του άτυχο στις δύσκολές στιγμές), αλλά μέσα από την επιστήμη των πιθανοτήτων που ερμηνεύονται μέσα απ' τις συμπτώσεις.Άκρως γοητευτική η παρομοίωση της τύχης με ένα μπαλλάκι τέννις που δεν ξέρεις που θα πέσει, καθώς και η χρήση της εν λόγω παρομοίωσης σε όλη την ταινία. Όλα αυτά θα τα δώσει μέσα από ένα άκρως επιτυχημένα στοχευμένο κοινωνικό υπόβαθρο(του Λονδίνου). Κοινωνικό υπόβαθρο που θα καταδείξει την μαλάκωση των ηθών μπροστά στην υποτιθέμενη ευμάρια που προσφέρουν τα υλικά αγαθά. Μέσα από πλούσια σπιτικά, μέσα από ανθρώπους που ξεδιψούν την επιθυμία τους για δόξα, για προσωπική επιτυχία-πνευματική εξέλιξη στο βωμό και την ευκολία του χρήματος. Με ανθρώπους ήδη πλούσιους, μακρυά απ' τα κοινωνικά προβλήματα και ανυψωμένους κοινωνικά με πλάτες τον πολιτισμό. Και καταδεικνύωντας και τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα!

Επίσης να μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε στα χέρια, ή καλύτερα στην κάμερα του ερωτομανή Woody Allen. Πράγμα που σημαίνει πως ο ερωτισμός έχει περίοπτη θέση και σε αυτή την ταινία. Και φανταστείτε ερωτισμό με Scarlett Johansson εκφραστή!

Και όλα τα παραπάνω δίνονται μέσα από εξαιρετικούς διαλόγους, μα περισσότερο μέσα από τους στοχαστικά επιλεγμένους χαρακτήρες οι οποίοι αναλύουν άψογα άκρως ρεαλιστικές-έντονές-γεμάτες προσωπικότητες. Με ένα σενάριο στιβαρό, ψαγμένο και εναλλαγές(που θα ζήλευε και αστυνομικό δράμα) που εξωθουν σε ανώτατες κλίμακες το δραματουργικό στοιχείο.

Στα τεχνικά μέρη το στοχαστικό ύφος την ακολουθεί σε όλη την διάρκεια της! Πράγμα που την κάνει συμπαγή, και άκρως ενδιαφέρουσα... Με αιχμές στην διαλεκτική, και με στιγμές ξεκάθαρης αγόρευσης της αρχαίας φιλοσοφίας σε σκηνές που καθαρά το επιβάλλουν οι ανάγκες της ταινίας(κατ' εμέ αυτό δίνει πολλούς πόντους στο match point). Η πληθωρική όπερα αποτυπώνει συναισθήματα, άλλοτε χαιδεύωντας τα αυτιά μας και άλλοτε τεστάρωντας τα όρια μας, συνθέτωντας ποίκιλες ατμόσφαιρες! Ενώ εξέχουσα θέση έχει ο φωτογραφικός φακός στο μουντό Λονδίνο ,δίνωντας όλες τις γκρίζες αποχρώσεις του.

Ενά άλλη μια νίκη για τον Woody Allen είναι η διαχείριση του υλικού του... Όλοι οι ηθοποιοί, απ' τους πρωταγωνιστές μέχρι τους β-ρολίτες δείχνουν σαν εξαρτήματα μιας τέλειας καλοδουλεμένης μηχανής. Ο Jonathan Rhys Meyers σοκάρει με μια ερμνεία καθηλωτική, η Scarlett Johansson δεν θα είχε σίγουρα πρόβλημα στο ρόλο της sexy ηθοποιού, αλλά εδώ αποδεικνύει και ερμηνευτικά ταλέντα, ενώ η Emily Mortimer ανεβάζει κατακόρυφα τις μετοχές της! Ενώ θα αδικούσαμε αν δεν κάναμε αναφορά για την αρμονική παρουσία(σαν όπερα) του υπόλοιπου cast. Που σαν ομάδα με το υπόλοιπο team θα οδηγήσουν σταδιακά τον θεατή στην κάθαρση!
Βαθμολογία 9,5/10(μόνο επειδή περίμενα κάτι καλύτερο-ατμοσφαιρικότερο, στο πλάνο της συνείδησης)