Lady Chatterley

Σκηνοθεσία: Pascale Ferran
Παραγωγής: Belgium / France / UK / 2006
Διάρκεια: 168'

Η Pascale Ferran, σκηνοθέτιδα της νοχελικής και φλύαρης αυτής ταινίας κατ' εμέ γεμίζει το κινηματογραφικό πανί με αμφισβητούμενης ποιότητας αλλά και με αδυναμία να δημιουργήσει μια ταινία σύμφωνα με τα επιθυμητά νοητικά πρότυπα. Αντιθέτως μένει απόλυτα πιστή στη νουβέλα του D.H. Lawrence. Και έτσι ανυπότακτη να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κινηματογράφου το δημιούργημα της χαρακτηρίζεται επιοικώς από αδυναμία να αποδώσει του βιβλίου τα γραφούμενα.
Η έκταση των θεματικών ενότητων με αυτή της ταινίας είναι εντελώς αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη με αποτέλεσμα ο θεατής να κουράζεται έντονα στην παρακολούθηση. Φτωχές λοιπόν ευρυματικές σκηνές με τα δρώμενα να έχουν μείνει από απουσίες. Και ενάν φακό, ειδικά στο πρώτο μέρος, να εστιάζει μεν καλλιτεχνικά πάνω στους πρωταγωνιστές Marina Hands(lady chatterley) και Jean-Louis Coullo'ch(Parkin) αλλά χωρίς να τους έχει δώσει κάποια χαρακτηριστικά που θα γοητεύσουν τον θεατή και θα τον παρακινήσουν για να εμβαθύνουν στις προσωπικότητες τους(γιατι πολύ απλά αυτές δεν υπάρχουν). Το θέμα εστιάζεται στην παράνομη σχέση που αναπτύσεται μεταξύ των πρωταγωνιστών σε πλάνα που σε καμία περίπτωση δεν εκπέμπουν ερωτισμό ή πάθος. Θα έλεγα πως απλά μετατρέπουν τις σκηνές σε στείρες και άψυχες απεικονίσεις ερωτικών πράξεων. Ερωτικών πράξεων μεταξύ δυο ανθρώπων που όσο απο πλευράς διαλόγων, όσο και από επιλογής χαρακτήρων δε πείθουν για τη φλόγα αυτή που θέλει να μας δείξει η Pascale Ferran πως υπάρχει μεταξύ τους!
Επίσης βλέπουμε ένα πλήθος β-ρολίτων το οποίο απλά κοσμεί την ταινία με την φυσική του παρουσία, μιλάω για την καθαρίστρια, τον ανάπηρο σύζυγο κτλ. Και αυτό γιατί είναι ξεκομμένοι τελείως σεναριακά, ενώ μια προσπάθεια για να αφεθούν κοινωνικές αιχμές, και να τονιστούν οι διαστάσεις αφεντικών - εργάτων μέσα στις μοναρχικές κοινωνίες με τη χρήση του αφεντικού-γαιοκτήμονα συζύγου, αποδίδει εν πρώτης άποψης αλλά τελικώς γρήγορα λησμονιέται ώντας τελείως αποκομένη απ' το σενάριο.
Μερικές φορές η Pascale Ferran δείχνει πως κυλάει καλλιτεχνική φλέβα μέσα της, χαρίζωντας λαμπερές σκηνές στον θεατή. Χαρακτηριστικές είναι ο γυμνός χωρός των πρωταγωνιστών μέσα στη βροχή που φέρνει την κορύφωση των συναισθημάτων, τονίζωντας την παιδικότητα, την ελεύθερη χαρά, το πάθος και την αγνή αγάπη!Άλλη σκηνή είναι η καλλίτεχνική αφήγηση στο ταξίδι της Lady. Ίσως υπάρχουν και κανά 2 ακόμα που σε συνδυασμό με την υπέροχη φωτογραφία φέρνουν τον ήλιο και το φεγγάρι μαζί στα μάτια των θεατών. Ωστόσο αυτά τα εργαλεία δε χρησιμοποιούνται σωστά και δε δένουν με το σύνολο, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται απλά ως φανταχτερά κινηματογραφικά ξεσπάσματα!
Τέλος ερμηνευτικά βλέπουμε μια εκθάμπουσα Marina Hands της οποίας μια ματιά φτάνει για να γοητεύσει τον θεατή. Ικανότατη, με μια στιγμή αρκεί για να σου δώσει 10 συναισθήματα. Έτσι μιλάμε για μια ευχάριστη έκπληξη που σώζει κατά κάποιο τρόπο την ταινία. Αντίθετα θεωρώ πως ο κύριος Jean-Louis Coullo'ch είναι ερμηνευτικά ανύπαρκτός, μη μπορώντας να αποδώσει τον μυστηριώδη μοναχικό άντρα αλλά και οτιδήποτε άλλο στους διαλόγους που έχει με την Lady Chatterley.
Για να συνοψίσουμε θεωρώ πως η ταινία έχει ευχάριστες αναλαμπές, και μια ευχάριστη έκπληξη που σου δίνει ενδιαφέρον, την Marina Hands , σε μια αδικαιολόγητα εκτέταμένη ταινία που κουράζει και δε μπορεί να αποδώσει ενδιαφέρον νοητικές αποχρώσεις!
Βαθμολογία 4,5/10