Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Nuovo cinema Paradiso


Σκηνοθεσία: Giuseppe Tornatore
Παραγωγής: Italy / France/ 1988
Διάρκεια: 123'

Η απόλυτη ικανοποίηση ενός σινεφίλ. Ο Giuseppe εδώ υπερέβαλλε εαυτόν, μια ταινία στημένη μεν, αλλά με τέτοιο τρόπο που νιώθεις το κορμί σου πιάνο παραδομένο στα χέρια του πιο καλού σολίστα! Κάθε πλήκτρο σαν να βρίσκεται εκεί, για να απελευθερώσει συναίσθημα, που καλά κρυβόταν στην αφθαρσία! Και τα πλήκτρα χτυπούν ξανά και ξανά! Και όλα μαζί να οδηγήσουν στην απόλυτη αισθαντική εμπειρία, και όλα αυτά τόσο κοντά στις αρετές, τα πάθη αλλά και τις αδυναμίες του γνήσιου σινεφίλ θεατή!

Το επίκεντρο: ο άνθρωπος! Το μέρος: ο κινηματογράφος του χωριού, ένας παράδεισος για κάθε ανθρώπινη θέληση. Το όνομα του, με πολυσήμαντη ερμηνεία ως μια πτυχή απεικονίζει πως χαράχτηκε στις καρδιές των ανθρώπων. Εκεί καθένας έχει την δική του θέση. Εκεί υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικότητες. Μορφωμένοι και αγράμματοι, ευτυχισμένοι και πονεμένοι, εκεί υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι, υπάρχουν άνθρωποι με διάφορες πολιτικές ιδεολογίες, υπάρχουν θρήσκοι, θρησκόληπτοι και οι άλλοι που δεν πιστεύουν και τόσο, υπάρχουν τρελοί, υπάρχουν πρόστυχα βλέμματα που χτενίζουν τον αέρα διψώντας για ανταπόκριση εκεί. Αλλά τι νόημα έχουν όλα αυτά; Όλοι ψάχνουν έναν χώρο να κάνουν καλύτερη την ζωή τους, να απαλύνει ο καθένας τις πληγές από το καθημερινό μαρτύριο της ζωής. Και εκεί η τέχνη παρέχει την ίαση για όλους. Ζωγραφίζει αληθινά χαμόγελα, τα μυαλά, τα κορμιά και οι ψυχές ταξιδεύουν καθώς οι μπομπίνες γυρνάνε. Άλλωστε ποια τέχνη είναι περισσότερο κτήμα του λαού, από αυτή του κινηματογράφου; Μέσα σε όλους αυτούς υπάρχει και ένα παιδάκι, ο Toto ο συμπαθής ηρωάς μας. Ένας ορφανός από πατέρα πιτσιρίκος, και μια μητέρα με σπαραγμένη καρδιά. Ο κόσμος για αυτόν είναι διαφορετικός. Και εμείς τον βλέπουμε μέσα από τα παιδικά του μάτια! Ένας έρωτας , αυτός με τον κινηματογράφο γεννιέται! Και έτσι ο ενθουσιασμός του τον φέρνει μπροστά στον αγαθό Alfredo, τον υπεύθυνο των κινηματογραφικών προβολών. Η σχέση τους περνάει περιπέτειες , αλλά οι δυο τους αποκτούν έναν ιδιαίτερο κώδικά τιμής. Και μέσα στους διαλόγους του, ο Tornatore στοιβάζει το νόημα της ζωής! Και απλόχερα μας το χαρίζει ταξιδεύοντας μας σε άλλους ουρανούς, σε άλλες εποχές. Ο πιτσιρίκος μεγαλώνει, ερωτεύεται όμως κάποια στιγμή καταλαβαίνει πως το χωριό είναι πολύ μικρό για αυτόν. Πρώτος απ' όλους το καταλαβαίνει ο μέντοράς του Alfredo. Και με κατάθεση ψυχής, του απαγορεύει να ξαναγυρίσει στον τόπο που μεγάλωσε. Και ας ξέρει πως πρώτος θα πονέσει αυτός για αυτό. Η ώρα του θανάτου του τελευταίου έρχεται. Και έτσι ο Toto για πρώτη φορά θα γυρίσει μετά από δεκάδες χρόνια. Εκεί θα διαπιστώσει πως τα πράγματα έχουν αλλάξει πλήρως, όμως στον χώρο της καρδιάς όλα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση. Μια θέση που και ο πιο μακρύς χρόνος δεν μπορεί να σβήσει! Γιατί είναι ο άνθρωπος αυτός που μένει τελικά!

Ο Giuseppe Tornatore σε αυτή την ταινία έκανε το film για το οποίο όλοι διψούσαμε. Μια ταινία που εξυψώνει τον άνθρωπο. Παραμερίζει οποιαδήποτε ιδεολογία, θρησκευτική, πολιτική, στις οποίες και φέρεται με αλαζονεία. Γιατί πάνω απ' όλα τελικά είναι ο άνθρωπος και αυτά τα μαργαριτάρια που μέσα του κουβαλάει... Και για να το κάνει αυτό , μας μεταφέρει μες στην αίθουσα του κινηματογράφου, μιλώντας μας μέσα από κλασσικές στιγμές του, και τον αντίκτυπό τους από ανθρώπους αληθινές καρικατούρες της καθημερινότητας. Η κοινωνία γερνάει, και μαζί της ο κινηματογράφος, και αυτό το πέρασμα στον χρόνο το δίνει με τεράστια ακρίβεια! Υπάρχει κάτι όμως που δεν αλλάζει. Και αυτό είναι ότι γνήσιο διαφυλάττει η ανθρώπινη ψυχή. Και αυτή με την σφραγίδα της θέλησης μένει άθιχτη στον χρόνο στην πλέον ρομαντική δήλωση!

Η ταινία χρωστάει την τεράστια επιτυχία της στη σκηνοθεσία της! Με ένα σωρό φτιαχτά πλάνα, και αρκετές ωραιοποιημένες εκτελέσεις καταφέρνει να λογίζεται ως ένα αριστούργημα. Και σε αυτό ακρογωνιαίος λίθος είναι ο τρόπος που τα πάντα αποτυπώνονται. Όλες οι σκηνές χωρούν σε πλάνα όπου οπτικοποιείται ακέραιο το συναίσθημα. Και χωρίς να το εκβιάζει, με άνεση το κερδίζει! Γιατί η ταινία έχει όλο το πάθος του δημιουργού, γιατί το μοντάζ είναι εκπληκτικό και κόβει και ράβει την ήδη πολύ υψηλού επιπέδου σεναριακή πλοκή, γιατί όλοι οι ηθοποιοί υπερβάλλουν εαυτόν. Στα συν και η πολύ καλή μουσική επιμέλεια!
This is masterpiece Βαθμολογία 10/10(Καιρό είχα να δω μια ταινία που να βασίζεται σε μια τόσο κινηματογραφική απλότητα, με τεράστιους συναισθηματισμούς, και να με κερδίζει!)

2 σχόλια:

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Πραγματικά πολύ όμορφη ταινία, αν κι έχω χρόνια να τη δω!
Σε περιμένω και στο νέο μου Blog για πιο... γενικά θέματα!
;)

kioy είπε...

Να σαι καλά, και ευχαριστώ για την πρόσκληση Γιώτα μου!
Ετοίμασε καφεδάκι και έρχομαι, να σας τιμήσω!