Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

I Am a Fugitive from a Chain Gang


Σκηνοθεσία: Mervyn LeRoy
Παραγωγής: USA/ 1932
Διάρκεια: 93'

Έχουν περάσει 68 χρόνια από τότε, όμως τι έχει αλλάξει; Μια ταινία που κατά την γνώμη μου εγκληματικά δεν πήρε το oscar αν και είχε προταθεί! Διότι ο Mervyn Leroy εδώ κάνει μια τολμηρή δήλωση για το "κύκλωμα" της δικαιοσύνης. Με μια πολύ λιτή αλλά ταυτόχρονα και πολύ γραμμική κινηματογραφική αφήγηση!

Είσαι ένας άνθρωπος όπως ο James Allen, τον οποίον εκπληκτικά υποδύεται ο συμπαθητικός Paul Muni. Έχεις όνειρα που δεν χωράνε στην συμβατικότητα αυτού του κόσμου! Έχεις πυγμή και θάρρος να τα κυνηγήσεις αν και ξέρεις πως δεν θα έχεις καμιά βοήθεια. Άλλωστε, η ηχηρή σου αξιοπρέπεια ποτέ δεν θα ζητούσε από δαύτη. Όμως σε αυτή σου την προσπάθεια αντίμαχο βρίσκεις την κοινωνία. Έναν αντίμαχο που θα προσπαθήσει να σε σπρώξει στον πάτο του ποτηριού. Γιατί; Είναι επικίνδυνη η ύπαρξή σου για το κράτος. Είναι επικίνδυνο να αρνείσαι την στερεότυπη ζωή για την οποία σε έχει προορισθεί. Είναι επικίνδυνο να μην είσαι και εσύ ένας μέρος της πραγματικότητας, ένα πειθήνιο και σιωπηρό γρανάζι στο ρολόι των πραγμάτων όπως το κράτος τα έχει κουρδίσει. Γιατί; Γιατί, όταν αποφασίζεις να πορευτείς τον αυθεντικό δρόμο της ψυχής βάζεις το μυαλό σε εργασία! Στην εργασία της αλήθειας, και όχι του κάστρου που χτίζουν αυτοί. Και αν ξεφύγεις από τον έλεγχο τους, τότε μπορείς να αποκαλύψεις δεκάδες μυστικά για τον τρόπο που χαλιναγωγούν αυτοί. Δυνητικά μπορεί να γίνεις πρότυπο, και μπορείς να ταράξεις τα θανατερά μέχρι πρώτινως ρεύματα! Και τότε είσαι απειλή.

Μια απειλή που κυνηγούν. Που αρχικά θα προσπαθήσουν να την σωφρονίσουν. Προσφέροντας άφθονες συμβατικές επιλογές για μια ζωή βολεμένη. Και αν η προσπάθεια πέσει στο κενό τότε θα σε εξοστρακίσουν. Αφού πρώτα ξευτελίσουν την οντότητα σου ως άνθρωπο. Θα ψάξουν και το μικρό σου ψεγάδι, θα το φουσκώσουν στο μέγεθος που τους βολεύει, και θα ποδοπατήσουν κάθε κατοχυρωμένο σου δικαίωμα. Και από πολίτης γίνεσαι δούλος, γίνεσαι μηδέν, γίνεσαι το θύμα μιας ανελέητης και αδιάκοπης κτηνωδίας! Και αυτό το λένε δικαιοσύνη! Μια δικαιοσύνη χωρίς ανθρωπιά, που δεν μπορεί να δει ορίζοντα. Μια δικαιοσύνη που υπάρχει για να εξασκούν κάποιοι τα βίαια τους ένστικτα. Είτε αυτοί που έχουν διοριστεί να αποφασίζουν, είτε αυτοί που έχουν "εκλεχθεί" να σωφρονίζουν υπό την θέση του τιμωρού.

Και μην εκπλαγείς αν αυτό το δεις και έξω από τα στενά όρια της κατευθυνόμενης δικαιοσύνης. Αυτό είναι το πρότυπο που θέλουν να υιοθετήσουν και στους ανθρώπους. Στερώντας τους τις σκέψεις από τις βασικές ανθρώπινες αρχές. Την συμπόνια, την κατανόηση και την αντικειμενική επίβλεψη των πραγμάτων. Και έτσι εκεί έξω υπάρχουν πολλά φίδια. Που μπορεί να διανύσουν χιλιάδες χιλιόμετρα, να κάνουν τεράστιες θυσίες. Να σου δώσουν ότι πιο μικρό έχεις ανάγκη και έπειτα να το εξαργυρώσουν στο δεκαπλάσιο και στο εικοσαπλάσιο του μεγέθους τους κρατώντας σε στον έλεγχο τους.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν και οι άλλοι. Οι άνθρωποι. Που δεν περιμένουν την ανάγκη σου για να προσφέρουν. Που με το βλέμμα χαμηλά, στέκονται στο δικό σου ύψος. Χωρίς αντάλλαγμα σου προσφέρουν την όποια βοήθεια, από την μικρότερη ως την μεγαλύτερη, που δύναται να σου προσφέρουν. Γιατί για αυτούς δεν είσαι ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Για αυτούς δεν είσαι μια ευκαιρία να πλουτίσουν ξεπουλώντας ότι ανθρώπινο έχει μείνει. Για αυτούς είσαι ένας άνθρωπος, όπως ο εαυτός τους.

Σε αυτό το μήκος κινήθηκα καθώς παρακολουθούσα αυτή την ταινία. Και πείτε μου, πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει; Ναι ξέρω ποιος μιλάει σήμερα για καταναγκαστικά έργα, ποιος μιλάει για κακομεταχείριση και άσκηση βίας στον πολιτισμένο κόσμο του 21ου αιώνα; Αλλά πίσω από το προσωπείο της δικαιοσύνης οι ίδιες θέσεις και τάσεις υποκινούν μια απάνθρωπη κυβερνούσα εξουσία. Την εξουσία που "διπλωματικά" θέλει να ελέγχει τους καλοπληρωτές πολίτες της!
Βαθμολογία 8,5/10

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Πέρα από όλα τα προφανή, με χαροποιείς ιδαίτερα που όχι μόνο επιχειρείς αλλά και συναρπάζεσαι από μια ταινία που ελάχιστοι σήμερα (πόσο μάλλον συνομήλικοί σου...) ακόμα και θα σκέφτονταν να δουν.

Όσο για το αρχικό σου σχόλιο...εγώ είμαι του 42nd Street ή του She Done Him Wrong, που επίσης αγνοήθηκαν εκείνη τη χρονιά.

kioy είπε...

Γεια χαρά Ηλία μου! Πως είσαι;
Πως είναι δυνατό να μην συναρπαστώ από μια ταινία σαν αυτή; Με την απλότητα και την πρώιμη αυθεντικότητα του μέσου ολοκληρώνει μία άνευ χρόνου επίκαιρη σημειολογία!

Νομίζω πως το cinema χρωστάει πολλά, πάρα πολλά όμως, σε αυτόν τον cinema, ακόμα και τον κινηματογράφο των 100 ετων πριν! Για αυτό εμείς οι νεότεροι καλό θα ήταν να κοιτούσαμε με περισσότερο σεβασμό και εκτίμηση προς τα 'κει!

Δυστυχώς αυτά τα 2 που πες δεν τα χω δει! Το 42nd street είναι στα κοντινά μου σχέδια! Το άλλο δεν το ήξερα, αλλά τώρα που το μαθά θα φροντίσω!
Την φιλική καληνύχτα μου!