Duck Soup

Σκηνοθεσία: Leo McCarey
Παραγωγής: Usa / 1933
Διάρκεια: 68'

Για πολλούς η καλύτερη κωμωδία αυτών των αναρχικών στοιχείων, των αδερφών Marx. Ιστορικά δέχτηκε μεγάλη κριτική από την Paramount λόγο του εμπορικού φιάσκου της. Ωστόσο οι μεγάλοι αυτοί κωμικοί δεν πτοήθηκαν και στη συνέχεια με την συνεργασία τους με την Mgm ξανά δοκίμασαν τους κοιλιακούς μας! Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η τελευταία φορά που θα δούμε και τα 4 αδέρφια μαζί, καθώς μετ' έπειτα ο Zeepo αποσύρθηκε.

Χαρακτηρολογικά συναντάμε τους αδερφούς Marx σε μάλλον αναμενόμενους ρόλους. Ο Groucho στο ρόλο του εκλεκτού Προέδρου μιας υποθετικής χώρας που καλείται Freedonia. Αβανταδόρος, δολοπλόκος, καιροσκόπος, συμφεροντολόγος, εξοργιστικά ανεύθυνος εκμεταλλεύεται το αξίωμα της θέσης του κυβερνήτη. Ο Zeepo κατέχει τα σκήπτρα της επίσης υποθετικής γειτονικής Syssinias, σε ένα πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα προέδρου. Ο οποίος είναι σοβαροφανής, ύπουλα διπλωμάτης, και παιδιάστικα αδύναμος. Κάπου στη μέση βρίσκεται η Margaret Dumont. Μια αρχοντική κυρία που γίνεται πόλος έλξης. Για την ακρίβεια η ίδια είναι εξαιρετικά αδιάφορη, αλλά τα χρήματα της ερεθίζουν τους βλεννογόνους αδένες των Προέδρων. Τον ρόλο του αυθάδη παλιάτσου επωμίζεται ο Harpo, ο οποίος για άλλη μια φορά ερμηνευτικά κινείται στο βουβό κωμικό cinema του Charles Chaplin. Ενώ ο Chico αποτελεί μια ειρωνική αστική φιγούρα. Ένας αρχοντοχωριάτης, με πονηριά χωρίς ευφυΐα! Οι δυο τελευταίοι αποτελούν την κατασκοπική κίνηση του Zeepo προς τον γειτονικό Groucho, και παράλληλα κατέχουν και Υπουργεία στη Freedonia μετά των καυστικά ειρωνικά πρόχειρων κινήσεων του Προέδρου της. Οι οποίοι με την αφέλεια τους απογειώνουν το κωμικό στοιχείο.

Η ταινία αποτελεί ακόμα και σήμερα μια σύγχρονη πολιτική αιχμή των διακυβερνητικών διαδικασιών μιας χώρας. Δεν είναι τυχαίο πως ο Musolini θεώρησε την ταινία μια ευθεία προσβολή κατά της κυβέρνησης του, και μπλόκαρε την ταινία απαγορεύοντας την εγχώρια προβολή της! Οι υποθετικές Freedonia και Syssinia μοιάζουν πολύ με τις αφαιρετικές μεταβλητές x και y των μαθηματικών. Μεταβλητές που καλούνται να περιγράψουν τα γενικά υποδείγματα. Και ο πολυβραβευμένος Leo McCarey
χρησιμοποιώντας αυτές, φτάνει σε μια εξειδικευμένη κατακραυγή των πολιτικών δρώμενων κάθε χώρας. Τα οποία ευφυώς αλλά και απόλυτα αληθώς κριτικάρει ως επιπόλαια. Με ηγέτες οι οποίοι απολαμβάνουν τιμές βασιλιάδων, ενώ συνήθως πρόκειται για ανήθικους, δολοπλόκους και ανεύθυνους τύραννους. Τους οποίους επίσης ανεύθυνα διορίζει ή εκλέγει ο λαός, για να κρατήσουν στα χέρια τις δικές του ευθύνες. Σε μια ειρωνική μάλλον διαδικασία. Πάντα το χρήμα αποτελεί υποκινητής των πάντων. Όλα τα συμφέροντα πηγάζουν από κει, και έτσι η Margaret αποκτά ηχηρή δύναμη να επηρεάζει και να διαμορφώνει τι καταστάσεις. Οι διάλογοι είναι απόλυτα κατατοπιστικοί και ειρωνικοί στην ταινία. Στην τελευταία σεκάνς, όπου έχει ξεσπάσει ο πόλεμος νομίζω ότι έχουμε φτάσει κορυφωτικά στο τέρμα της σάτιρας. Δυο χώρες με αμέτρητες στρατιές, σπατάλες, βγαίνουν στον πόλεμο. Για χάρη των προσωπικών διαφορών των ηγετών τους. Ο λαός ακολουθεί όχι μόνο ως πρόβατο αλλά και ως κουφό πρόβατο. Άβουλος έτοιμος να υλοποιήσει όποια διαταγή. Κορυφαία στιγμή που ο Chico ζητάει να αγοραστούν χαρακώματα γιατί δεν προλαβαίνουν να σκάπτουν! Και να ναι τόσο βαθιά ώστε να μη χρειάζονται να μπουν μέσα στρατιώτες!!! Και ένα πλήθος γελοίων εντολών που εκστομίζεται και πράττεται με κάθε φυσικότητα.

Αυτό είναι το tip και οι αδερφοί Marx το ακολουθούν σπέρνοντας το γέλιο παντού, αλλά και τον προβληματισμό με την πλέον εμβριθή σάτιρα.
Βαθμολογία 9/10