Σκηνοθεσία: Theodoros Angelopoulos
Παραγωγής: Greece / Germany / Italy / England / 1984
Διάρκεια: 134'
Το πιο μακρύ ταξίδι είναι προς μια πατρίδα που δεν υπάρχει. Επιστρέφεις από εξορία. Κι ανακαλύπτεις ότι δεν έχεις καν ταυτότητα. Έχει παραγραφεί το όνομά σου. Αγέννητος. Ούτε ζωντανός. Ούτε νεκρός. Αγέννητος. Οι μνήμες σου, οι εμπειρίες σου έχουν αποσυρθεί από το νομισματικό ταμείο. Κανείς δε νοιάζεται για κείνες. Χρεωκοπημένος είσαι στις ζωές των άλλων.
Στο μεταξύ, όσο έλειπες, οι άλλοι μάθαν να ζουν χωρίς εσένα. Δεν τους χρειάζεσαι πια. Έχει παγώσει η θέση στην καρέκλα. Το σπίτι κλειστό. Εφημερίδες στα παράθυρα. Το τραπέζι καπνίζει χωρίς εσένα. Ξεσυνήθισε τα χνώτα σου. Είσαι περιττός. Το πιο μακρύ ταξίδι είναι προς μια πατρίδα που δεν υπάρχει. Είσαι παρείσακτος. Δεν έχεις καν παρελθόν για να παρέμβεις στο παρόν. Κανένα μέλλον δε σε χωράει.
Κι εσύ είσαι λευκός. Σε χλώμιασε ο πόνος. Είσαι λευκός, άσπιλος, σαν το απάτητο το χιόνι. Το χιόνι, πάει, κι αυτό τιμολογήθηκε. Και τους χαλά το μερτικό αυτή η λευκότητά σου. Υπέμενες την εξορία. Τώρα επιστρέφεις σε μια πατρίδα που δεν υπάρχει. Για να υπομείνεις την δεύτερη εξορία. Την ατελείωτη εξορία. Φρικτός ο κόσμος των ανθρώπων. Επιβουλεύτηκε τη ζωή. Και πιο πολύ τον θάνατο. Κι εσύ υπομένεις. Καταδικασμένος χωρίς όνομα. Χωρίς ταυτότητα. Αγέννητος. Παντού ανύπαρκτος. Παντού παρατημένος.
Το πιο μακρύ ταξίδι είναι προς μια πατρίδα που δεν υπάρχει. Κύθηρα δεν υπάρχουν. Μόνο η σκιά σου απέμεινε κι αυτή τραυματισμένη. Είσαι μια αποσκευή λαθραία, που ξεχάστηκε σ' ένα λιμάνι, σ' έναν τόπο που τον κατάπιε η θάλασσα.
"Μερικές φορές ανακαλύπτω με φρίκη και ανακούφιση ότι δεν πιστεύω σε τίποτα. Τότε γυρίζω στο σώμα μου. Μόνο αυτό μου θυμίζει πως είμαι ζωντανή."
2 σχόλια:
«Το ταξίδι στα Κύθηρα» είναι από τις ελληνικές ταινίες η αγαπημένη μου. Την έχω δει αρκετές φορές και έχω διαβάσει πολλές κριτικές και σχόλια που γράφτηκαν γι΄ αυτήν. Η ανάρτησή σου περιγράφει αυτό ακριβώς που αισθάνθηκα και εγώ.
Ανακάλυψα πολύ πρόσφατα το ιστολόγιό σου, και βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες τις αναρτήσεις σου. Δεν περιορίζονται στην μορφή των ταινιών και τις υποθέσεις τους, αλλά αναλύουν και τα νοήματά τους, βοηθώντας στην κατανόησή τους. Ασχολείσαι και με ταινίες που πιστεύω ότι είναι άγνωστες στους μη μυημένους του κινηματογράφου, και αυτό δίνει την ευκαιρία για περισσότερες αναζητήσεις.
Κρίμα, που έχεις λιγοστέψει τις αναρτήσεις σου τα τελευταία χρόνια
Ευχαριστώ
Άννα Μ.
Είναι πολύ όμορφο να αισθάνεσαι ότι ο καθαρά υποκειμενικός απόηχός μιας ταινίας πάνω σου συγγενεύει με κάποιον.
Ναι, τα κείμενα εδώ, λιγότερο προσδοκούν να είναι κριτικές θεωρήσεις πάνω στις ταινίες. Πιο πολύ είναι μια κατάθεση βιώματος. Ή τουλάχιστον τις περισσότερες φορές.
(ναι έχω αραιώσει, κυρίως λόγο χρόνου, τη συγγραφή κειμένων εδώ.. αλλά μπορείς αν θες να επισκέπτεσαι και το tumblr μου: http://movies-from-fog-and-night.tumblr.com/
όπου ανεβάζω αγαπημένες, πραγματικά αγαπημένες, ταινίες μικρού και μεσάιου μήκους. (χωρίς σχόλια)
Καλή σου νύχτα!
Δημοσίευση σχολίου