Crime d'amour

Σκηνοθεσία: Alain Corneau
Παραγωγής: France / 2010
Διάρκεια: 104'

Η Isabelle(Ludivine Sagnier) είναι νέα, έξυπνη, φιλόδοξη, ανερχόμενη. Πετυχαίνει εξαιρετικές εργασιακές επιδόσεις και εξασφαλίζει άκρως σημαντικά αποτελέσματα για την πολυεθνική στην οποία εργάζεται. Η ευφυΐα μπορεί να φαντάζει το κατάλληλο όπλο για την επιτυχία, ενίοτε και για την καταστροφή, όμως, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί το όχημα για την αναγνώριση. Για την αναγνώριση χρειάζεται εξουσία. Την εξουσία, όντας χρόνια διευθύντρια, κατέχει η Cristine(Kristin Scott Thomas). Η οποία, με πονηρές και ταυτόχρονα σαρκοφάγες πρακτικές, κατοχυρώνει ιδιοκτησιακά το μεγαλύτερο μέρος των ημερών και των έργων της υφιστάμενής της Isabelle, καρπώνοντας έτσι τη μεγαλύτερη μερίδα αναγνώρισης στους υψηλούς κύκλους της εταιρίας.


Η άβγαλτη Isabelle βρίσκεται διαρκώς κάτω απ' τη σκιά του αφεντικού της, αδυνατώντας να διεκδικήσει την πατρότητα των όσων πετυχαίνει για τον όμιλο. Όταν, όμως, θα διαπράξει ένα καλοσχεδιασμένο και βλοσυρό έγκλημα, τα πράγματα αλλάζουν. Η παραπάνω συνθήκη, μοιάζει με ένα ικανό εργαλείο στα χέρια της. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά, ο δρόμος για την πνευματική αναγνώριση, προϋποθέτει το να χρεώσει το έργο και τις πράξεις της σε κάποιον άλλο. Για να κατοχυρώσει πνευματικά την υπογραφή της, οφείλει να την διαψεύσει. Αν μη τι άλλο, έχει την εμπειρία σύμμαχο σε αυτό.

Μ' έναν πρωτοφανή μονταζιακό σφυγμό και μια εντυπωσιακά "to the point" σκηνογραφία, ο Alain Corneau αφηγείται σχεδόν χειρουργικά μια ιστορία πάθους και παθών, σημαδεμένη από ίντριγκες, έρωτες, ανατροπές. Πίσω όμως από την άψογα σφυρηλατημένη πλοκή, η δραματουργία διαποτίζεται από ένα συνεχές σχόλιο για τον οικονομισμό και την εποχή που βιώνουμε. Ο πυρήνας των επιχειρήσεων παρουσιάζεται σαν ένα σαρκοφάγο τέρας. Μια ανταγωνιστική παλαίστρα. Όπου ο δρόμος για την επιτυχία χαράσσεται πάνω στη διαστροφή και στην υποκρισία. Ένας δρόμος που ωθεί είτε στην ψυχική διάλυση, είτε στην συναισθηματική/υπαρξιακή εκκένωση. Σε κάθε περίπτωση αφανισμός.


Και το Crime d' amour θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελούσε την έκπληξη της χρονιάς. Αρκεί ο Alain Corneau να έπαιζε τον σωστό συνδυασμό στο 1-2 της Ludivine Sagnier με την Kristin Scott Thomas. Καθώς η αξιοπρεπής Ludivine φαντάζει επιεικώς αδύναμη στο να κουβαλήσει το βάρος αυτής της ταινίας όταν η Kristin αποχωρεί. Σκιές, πάθη, εγκλήματα μέσα σ' ένα περιβάλλον ψυχρό. Σ' ένα περιβάλλον που σ' αφαιρεί. Σ' ένα περιβάλλον που δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις το πρόσωπό σου. Πόσο μάλλον, το τι ανήκει σε αυτό...