The Front Page

Σκηνοθεσία: Billy Wilder
Παραγωγής: Usa / 1974
Διάρκεια: 105'

Ο Billy Wilder ξετυλίγει το ομώνυμο θεατρικό των Ben Hecht και Charles MacArthur, που είχε ήδη γνωρίσει κάμποσες κινηματογραφικές μεταφορές, σε μια διασκεδαστική κωμωδία ηθών και αξιών. Ο κορυφαίος δημοσιογράφος(Jack Lemmon) της Chicago Examiner αποφασίζει να αλλάξει καριέρα, να αποποιηθεί το λιγδώδες επάγγελμα του δημοσιογράφου, και να ακολουθήσει την μέλλουσα σύζυγό του σε μια πιο φιλήσυχη ζωή στη Φιλαδέλφεια. Τελικά η απόσυρσή του τίθεται σε μια διαρκή αναβολή, ελέω του κυριαρχικού εκδότη του(Walter Matthau), αλλά και τις συνεχείς ανατροπές μιας πρωτοφανούς είδηση που "σκάει" αποκλειστικά μπροστά του: τη δραπέτευση ενός καταδικασμένου σε θάνατο.

Ο Billy Wilder, θεμελιωτής όντας, στρέφεται στο αγαπημένο του κλασσικό μοτίβο αφήγησης. Τα πάντα μοιάζουν επιμελώς βαλμένα σε τάξη, σε μια ταινία που εκτείνεται σε δύο χώρους. Το συλλογικό πλαίσιο που περιβάλλει τον πρωταγωνιστή Jack Lemon, αλλά και το υποκειμενικό του πρωταγωνιστή. Στο τελευταίο, παρ' ότι ο Lemon μοιάζει αποφασισμένος να εγκαταλείψει το χώρο της δημοσιογραφίας, μέσα σε μια αλληλουχία γεγονότων, αλλά και την "φυσική" του έλξη προς αυτά, ριζώνει τελικά στο απευκταίο Σικάγο. Εξαπολύεται έτσι, χιουμοριστικά και κυρίως περιπαιχτικά, ένα σχόλιο για το αναπόδραστο πεπρωμένο του καθενός.


Στο συλλογικό πλαίσιο η "Πρώτη Σελίδα" αποτελεί μια κολεκτίβα συμβάντων και εννοιών. Η πρώτη σελίδα, που αφορά το έντυπο πρωτοσέλιδο, στηρίζει την επιτυχία της σε μια παρτίδα αποπλάνησης. Του αναγνώστη. Μηχανισμός όμοιος με αυτόν της βιτρίνας. Ο Τύπος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την διεφθαρμένη, και παρασκηνιακά σκιερή πολιτική. Καθώς η πολιτική έχει επιβληθεί, σε βάθος χρόνου, ως σημείο καθολικού ενδιαφέροντος, και συνεπώς ως θέμα με ανεξάντλητη ζήτηση. Και είναι αλήθεια, ότι το διαχρονικό και σατιρικό έργο των Ben Hecht και Charles MacArthur θέτει υπό αποκαταστατική αμφισβήτηση τόσο το υπερφημισμένο επάγγελμα του δημοσιογράφου, αλλά και την συστηματοποιημένη πολιτική αυθαιρεσία.


Υπαινικτικά, αν και η σχέση αναγνώστη-εφημερίδας τοποθετείται σ' ένα αδιόρατο υπόστρωμα , ο Billy Wilder ξεστομίζει ότι μεταξύ της είδησης και του γεγονότος παρεμβάλλεται το καιροσκοπικό φίλτρο της δημοσιογραφίας. Με αποτέλεσμα στην κοινή γνώμη, που πνευματικά ανατρέφεται με πληροφορία, να καταφτάνει ένα πλήθος παραποιημένων ειδήσεων. Και έτσι να συντηρείται ένα σύμπαν ευέλικτης παραπληροφορίας καταναλωτικών μύθων και μυθευμάτων. Η εξωτερική παραποίηση της αλήθειας οδηγεί με τη σειρά της στην εσωτερική παραποίηση εννοιών και αξιών. Όπως αυτές καταλαμβάνονται από την κοινή γνώμη. Με χυδαιότερο αποκορύφωμα την αντιμετώπιση των απλών ανθρώπων. Όπως είναι ο καταδικασμένος σε θάνατο Earl Williams ή και η ερωτόπληκτη πόρνη. Που σε μια απόφαση ανωτερότητας έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από το σύστημα. Και το σύστημα, μέσω του Τύπου και της κοινής γνώμης, μοιάζει να τους εκδικείται με φθόνο, όχι για τις πράξεις τους, αλλά για την ενσυνείδητη αποστροφή τους. Παρασκευάζοντας παντελώς παραμορφωμένες εικόνες και σκορπώντας την οδύνη, αλλά και πολλά κιλά λάσπη, σε αυτόν τον μοναχικό δρόμο του περιθωρίου. Έτσι, για παραδειγματισμό. Και σκληραίνοντας το ατσάλι στις αλυσίδες όποιου επιθυμεί να διαφύγει...
Βαθμολογία 8/10