Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Blue Valentine


Σκηνοθεσία: Derek Cianfrance
Παραγωγής: Usa / 2010

Διάρκεια: 112'


"Μπορείς να ανυψώνεις κάποιον και ταυτόχρονα να τον προσβάλλεις", λέει η Michelle Williams στον Ryan Gosling στην αρχή, ουσιαστικά, της γνωριμίας τους. Κι αν υπάρχει ένα χάρισμα στη σκηνοθεσία του Derek Cianfrance είναι ακριβώς αυτό: παρατηρεί το δράμα των δύο, αρνούμενος να πάρει θέση, σκιαγραφώντας δυνατούς χαρακτήρες, και δίνοντας σε κάθε πράξη, σκέψη, συναίσθημα, ταυτοχρόνως, μια διττή και αμφίσημη οπτική. Θετική και αρνητική. Όμως, Θετικοί ήρωες και αρνητικοί δεν υπάρχουν. Στο Blue Valentine υπάρχουν μόνο δύο άνθρωποι.


Οι δυο τους παντρεύονται περίπου από έρωτα, περίπου από ανάγκη. Έξι χρόνια μετά, ο γάμος τους είναι κλινήρης. Ενώ, η σχέση τους έχει τερματιστεί προ πολλού. Άλλωστε από την παραδοχή της προηγούμενης πρότασης εκκινεί η ταινία. Οι δυο τους, περίπου οι δυο τους, θα κάνουν μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν το γάμο. Όμως η σύζευξη δεν αφορά τα συναισθήματα. Αυτά έχουν θρυμματιστεί. Ο γάμος αφορά την ικανότητα των δύο, και των αποκτημάτων, να συμπράττουν αρμονικά, καθώς και να 'χουν μια ευπαρουσίαστη και αποδεκτή βιτρίνα στο κάτοπτρο της κοινωνίας.


Αυτός(Ryan Gosling) ήταν ορεξάτος και δοτικός. Τσαλακωμένος και απορριμμένος. Η απόκτηση αυτής, τον κάνει να νιώθει επιτυχής. Έξι χρόνια μετά, η νιότη και η φλόγα έχει σβήσει. Χωρίς συναισθήματα, αλλά με αίσθημα ανάγκης, θα επιχειρήσει, χωρίς ανταπόκριση, να περισώσει το γάμο τους. Θυσιάζεται, προσπαθεί και πιέζει καταστάσεις. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αναγνώρισης, καθώς και το ανεπίτευκτο, φέρνουν ασφυξία και ένα αίσθημα αδικίας. Εν τέλει, οι εν γένει ψυχαναγκασμοί του, βάζουν μια οριστική τελεία.


Αυτή(Michelle Williams) ήταν ελκυστική και είχε μια υποσχόμενη ζωή. Ήταν τραυματισμένη και επιθυμητή. Αυτός, την έκανε να νιώθει ξένοιαστη και ασφαλής. Έξι χρόνια μετά, δεν αισθάνεται τίποτα. Όχι γιατί αυτός είναι κακός, αποτυχημένος ή αδιάφορος. Δεν αισθάνεται τίποτα γιατί δεν αισθάνεται. Τόσο απλά. Τόσο φυσικά. Κι αν τα μεγάλα μάτια της κρύβουν μια σιωπηλή κι ανομολόγητη θλίψη, δεν προέρχεται από πόνο ή από λύπη. Αλλά από κάτι πιο τρομακτικό: την αδυναμία να αισθανθεί το οτιδήποτε.

Blue Valentine: όσο η αγάπη θα έχει φύγει, στο σπίτι τριγυρνούν φαντάσματα και οι κραυγές τους.



Ένα εξαιρετικό κείμενο εδώ.

3 σχόλια:

Penelopi είπε...

Kioy καλημέρα!! χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ταινία, νομίζω πως είναι άνετα από τις καλύτερες που είδα μέχρι τώρα, ο Gosling άξιζε φέτος βραβεύσεις ισάξιες με αυτές της Portman...

Θα διαφωνήσω όμως λιγουλάκι με την τελευταία παράγραφό σου...Από την αρχή της ταινίας βλέπουμε ότι η Cindy είναι πολύ πιο ώριμη από τον Dean και αυτός νομίζω είναι και ο λόγος που δεν αισθάνεται κάτι πλέον γι αυτόν. Αυτή πατάει στο έδαφος και αυτός στον αέρα..Πιστεύω πως για μια προσωπικότητα όπως αυτή της Cindy, το να μην αισθανεται έτσι απλά κάτι για τον σύντροφό της είναι ενάντια στην προσγειωμένη φύση της. Αυτό το μούδιασμα που περιγράφεις που την κάνει να φαίνεται πως δεν αισθάνεται τίποτα, για εμένα προέρχεται από το γεγονός οτι πλέον έχει συνηδειτοποίησει το τέλος της σχέσης αυτής.

Καλή συνέχεια..

Simply Burgman είπε...

Την ερωτεύτηκα. Έχω γράψει αναλυτικά τη γνώμη μου στο μπλογκ μου,να πω μόνο ότι ο Γκόσλινγκ με κέρδισε,και σαν άντρας και σαν ηθοποιός. Η Μισέλ θα μπορούσε να με έχει ένα πειθήνιο σκυλάκι της.

kioy είπε...

@Penelopi
Ναι... Εξαιρετική η ταινία.. Καλά εξαιρετικός ο Gosling. Αλλά άλλη κουβέντα η βραβεύσεις άλλη το σινεμά!

Ναι το τέλος της σχέσης είναι δεδομένο. Άλλωστε μ' αυτό αρχίζει στην αρχική κιόλας σκηνή, τα ζευγάρια, σαπισμένα, κοιμούνται σε διαφορετικά σημεία. Η Michelle δεν έχει καμία όρεξη για παιχνίδι κλπ.

Νομίζω ότι και οι δύο το 'χουν συνειδητοποιήσει. Η Michelle μένει άπραγη. Αυτό κάνει τον Ryan πιο υπερβολικό, πιο ψυχαναγκαστικό. Αυτή η πίεση κάνει τη Michelle ακόμα πιο άπραγη. Και γίνεται ένας κύκλος που υπογράφει τη συνολική δυσλειτουργία της σχέσης τους. Νομίζω ότι και οι δύο είναι θετικοί και αρνητικοί ήρωες ταυτοχρόνως, κι αυτό τους κάνει πολύ ενδιαφέροντες... Γιατί μπορείς να δεις τόσες διαστάσεις...

@Edgar Nolan Poe
Χα χα! Πειθήνιο σκυλάκι της.
Να λοιπόν που το Blue Valentine βρήκε την εκτίμησή του στο κοινό... Κι ο ανεξάρτητος αμερικάνικος στην ίδια την ταινία, βρίσκει μαι φρέσκια νότα, που την έχει τοσο ανάγκη..