Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Broken Flowers


Σκηνοθεσία: Jim Jarmusch
Παραγωγής: USA / France / 2005
Διάρκεια: 106'

Ο Jim Jarmusch εν σοφία εποίησε σενάριο και την επιμέλεια ολόκληρης της ταινίας εμπνευσμένος απ' τον πρωταγωνιστή του Bill Murray.
Ο τελευταίος απέδειξε την ορθότητα της επιλογής του...

Ο Don Johnston(Bill Murray) ένας Δον Ζουάν στα χρόνια της δύσης του, λαμβάνει ένα γράμμα. Ανώνυμο γράμμα, με περιεχόμενο απ' το ένδοξο παρελθόν και το άγγελμα μιας αμφίβολης πατρότητας του, έρχεται να διαταράξει το αδιάφορο παρόν. Τόσο ανώνυμο, ανόδυνο, ανεύθυνο όσο και το πλάνεμα ενός μυαλού σε ένα ανευ όρων ταξίδι. Σε ένα πιθανοτικά αυτοδημιουργικό ή φτιαχτό πεπρομένο. Μα ο κύριoς Don που μόλις έχει χωρίσει με την απαστράφτουσα Sherry(Julie Delpy) και με μια διαρκή άρνηση προς το ποτάμι της ζωής, κοιτάει απαθής και με απόμακρο ύφος τα όσα γύρω του συμβαίνουν. Μα περισσότερο με μια αμυντική συμπεριφορά προς όλα αυτά! Μια συμπεριφορά που δείχνει να τον εγκλωβίζει στον γυάλινο κόσμο του. Το θάρρος και η θέληση εκφράζονται από την ώθηση του κεφάτου Αιθίοπα γείτωνα, που ως άλλος μυστικός πράκτορας καταστρώνει σχέδιο ανεύρεσης του αποστολέα του γράμματος. Όσο και να παραπονιέται ο Don, όσο υπεροπτικά αν κοιτάει αυτόν τον ενθουσιώδη τύπο καταλαβαίνει πως πιστεύει στην μυστήρια ροζ επιγραφή και ξεκινάει ταξίδι ικανοποιώντας την ανάγκη μιας πιθανής ανεύρεσης κάποιων ριζών του, που ποτέ δεν είχε φανταστεί, και ταυτόχρονα την ανάγκη της επικείμενης περιέργιας του.

Ο Jim Jarmusch με τη dark, αλλά και την ειρωνική ματιά του, με κάδρα νατουραλιστικής ομορφιάς αλλά και με μελωδίες ξεθαμένες απ' το πρόχωμα του Dead Man στην πιο soft τους εκδοχή και ένα ύφος σχεδόν στοχαστικό γίνεται σαφής ως προς τα λεγόμενά του. Καταλαβαίνουμε πως σε όλο το ταξίδι της αναζήτησης της πιθανούς μαμάς αποστολέα, ο πρωταγωνιστής τελικά δεν ψάχνει το αναγραφούμενο παιδί της επιστολής αλλά ψάχνει να απαντήσει στα εσωτερικά του μυστήρια, στη δικιά του σειρά των πραγμάτων. Φοβισμένος, δεν αποκαλύπτει ποτέ τον αληθινό λόγο των επισκέψεων του. Παρά αναζητά στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν αποδείψεις στο δικαστήριο του μυαλού του για την πειστότητα του γράμματος αλλά και τον αποστολέα του. Σε όλα αυτά προστίθεται το βάρος της απομάκρυνσης των ανθρώπων σε μια περισσότερο κοινωνική προσέγγιση. Συναντήσεις μετά εικοσαετίας, επικεντρωμένες σε μια πρόφαση, που καταδεικνύουν το πόσο μακρυά είναι τελικά οι άνθρωποι! Εύστοχα χρησιμοποιεί τα αεροπλάνα ως μέσο μεταφοράς ως στοιχείο αυτής της παρατήρησης ενώ έκδηλη είναι η αμηχανία στο καλοστιγματισμένο πρόσωπο του Bill Murray. Τελειόνοντας το ταξίδι του ο πρωταγωνιστής με την επίσκεψη μιας αδικοχαμένης πρώην φιλενάδας του, καταλαβαίνει και ο ίδιος πως κυνηγάει απλά τις επίδοξες αυτοδημιούργητες επιθυμίες του. Και προσωρινά με μια ψευδή δήλωση αποποιείται όποιας συνέχειας. Αυτή η παραίτηση ωστόσο δεν θα κρατήσει πολύ, αφού το εσωστρεφή σύμπαν του και οι σκέψεις του σφιχτά κρατούν το λάβαρο, και υπευθυνός αυτή τη φορά είναι ένας μυστηριώδης νέος, ομοίωμα του περιγραφόμενου γιου στο γράμμα, ο οποίος βρίσκεται έξω από την πόρτα του πρωταγωνιστή! Τελικά τελευταία πεθαίνουν αυτά που έχουμε μέσα μας, γιατί κάθε στιγμή έχουν την ακλόνητη πίστη μας...

Στην ταινία ο θεατής θα δει γοητευτικές παρουσίες, έστω αποσπασματικά θα μυρίσει απλά το άρωμα τους! Pell James,Tilda Swinton,Chloë Sevigny,Sharon Stone(πραγματικά αγνώριστη μετά το λίφτινγκ),Alexis Dziena,Julie Delpy είναι οι εκφράστριες του ερωτικού ύφους του σκηνοθέτη. Θα δει για άλλη μια φορά έναν σπουδαίο Bill Murray( σε ερμηνεία ανάλογη του Lost in Translation) με το πρόσωπο του να αποτυπώνει χιλιάδες απειροελάχιστες εκφράσεις. Θα δει τα μαγευτικά τοπία του Jim Jamruch που αυτή την φορά αναμειγνύει τόσο το δραματικό στοιχείο όσο και το κωμικό και μας μυεί τελικά ολοκληρωτικά στο εσωστρεφή του σύμπαν...
Βαθμολογία 8,5/10

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τη συγκεκριμενη ταινια την ειδα αμεσως μολις βγηκε σε dvd και για να πω την αληθεια απογοητευτηκα παρα πολυ,γι αυτο και την εχω τοποθετησει στην κατηγορια με τις πιο αδιαφορες ταινιες που εχω δει.
Τη θεωρησα αρκετα επιπεδη,βρισκοντας ελαχιστα μονο στοιχεια να κρατησω μετα το τελος της,και αυτα επειτα απο μεγαλη προσπαθεια.
Βεβαια,ισως με επηρεασε και το γεγονος οτι στο εξωφυλλο του dvd εγραφε οτι ηταν κατι σαν κωμωδια,οποτε ξεκινησα με αλλη διαθεση να τη βλεπω και τελικα μονο κωμωδια δεν ηταν.
Παρ'ολα αυτα μπορω να καταλαβω γιατι της εδωσες τοσο μεγαλη βαθμολογια,καθως ειναι μια ταινια που ειτε θα τη θεωρησεις πολυ καλη ειτε πολυ κακη.

kioy είπε...

Διαφωνώ μαζί σου σε μεγάλο βαθμό!
Θεωρητικά όλες οι ταινίες ωφείλουν να αγαπηθούν πολύ η να μισηθούν(όταν τουλάχιστον δημιουργούνται με αυθεντικό τρόπο από καλλιτεχνική ανησυχία, ή τουλάχιστον όχι για αυτούσιους σκοπούς εμπορικότητας). Το θέμα είναι να αγαπιούνται ως προς το περιεχόμενο τους και να μισούνται επίσης ως προς αυτό!
Προσωπικά θεωρώ πως έχει μεγάλο βάθος πεδίου η συγκεκριμένη ταινία, και το ύφος του Jamruch έχει ιδιαίτερη υφή! Αλήθεια τι εννοείς με τον όρο επίπεδη?
Θεματικά , σεναριακά αν επιμείνεις ρεαλιστικά στην πλοκή ίσως να μην δεις κάτι αξιόλογο, αλλα θεωρώ πως εσωτερικά κρύβονται σπουδαία πράγματα αν ερμηνεύσεις αν...!
Την καληνύχτα μου, και την ευχαριστία μου για την άμεση ανταπόκριση στο κείμενο μου!

Ανώνυμος είπε...

Αυτο ειναι ενα απο τα καλα των ταινιων,οτι σε τοποθετουν σε σκεψη και σε ανταλλαγη αποψεων,ακομα και αν αυτες αποκλινουν.
Με τον ορο "επιπεδη" εννοω οτι απο την αρχη μεχρι και το τελος της ηταν μια ταινια χωρις ιδιαιτερες ανατροπες και δε μου προκαλεσε καθολου συναισθηματα και καθολου σκεψεις.Ηταν σαν να εβλεπα κατι απλα για να το δω,διχως να αλλαξει τιποτα μεσα μου,απλα εβλεπα τις σκηνες να διαδεχονται η μια την αλλη,με μια απαθεια.
Συμφωνω μαζι σου ως προς το γεγονος οτι σε τετοιου ειδους ταινιες αν εμβαθυνεις και ερμηνευσεις ορισμενα πραγματα,τοτε μπορεις να βρεις πραγματικους "θησαυρους" εκει μεσα,απλα αυτη τη φορα το περιεχομενο της δε μου εδωσε κανενα ερεθισμα για να το ψαξω λιγο παραπανω και να βρω κατι σημαντικο.
Καληνυχτα και απο εμενα!

Ανώνυμος είπε...

θα συμφωνήσω με τον kioy.
armia δεν ξέρω κατά πόσο σε επηρέασε το κωμωδία που σίγουρα δεν είναι, αλλά όπως και να έχει το αδιάφορη και επίπεδη μου ακούγεται πολύ βαρύ για αυτή την ταινία. Δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα πλοκής αλλά συναισθημάτων που περνάνε πολύ "ύπουλα" στον θεατή. Τουλάχιστον σε εμένα.