Shrek the Third

Σκηνοθεσία: Chris Miller-Raman Hui
Παραγωγής: Usa
Διάρκεια: 92'

Έχωντας ασυνείδητα γυρίσει την πλάτη μου στα δυό πεπραγμένα μέρη της σειράς, και ακούγωντας διθυραμβολογίες για το παρελθόν του, αποφάσισα να ανακαλύψω το παρών του. Πιθανόν με μικρότερες προσδοκίες(καθώς δεν έχω δει τα πρώτα μέρη).

Σκηνοθετικά διαβλέπω μια αλλαγή. Το τιμόνι έχουν πάρει οι Chris Miller-Raman Hui έναντι του προκατόχου Andrew Adamson ( ο οποίος προσφέρει σεναριακές υπηρεσίες). Με έκπληξη παρακολουθώντας την ταινία βρέθηκα ανάμεσα σε "κιτρινισμένους" πινόκιο, χιονάτη, τρία γουρουνάκια, κακό λύκο, καπταίν χουκ κτλ, οι οποίοι τοποθετούνται ως βοηθητικές φωνές στην ορχήστρα που ηγείται ο Shrek. Η παραμυθοχώρα λοιπόν εν δράση σε ένα "απομακρυσμένο" βασίλειο. Στα της υπόθεσης, ο βασιλιάς πεθαίνει. Διάδοχος είναι ο χαριτωμένος, άτσαλος, και "χωριάτης" Shrek που θα κάνει ένα ολόκληρο ταξίδι παρέα με τους κολητούς του(γάιδαρο και γάτο) για να εντοπίσουν και να πείσουν τον αντικαταστάτη του να λάβει τη θέση του. Για τον Shrek είναι αδιανόητο να αποχωριστεί την βολή του βαλτωμένου του σπιτιού! Ωστόσο είναι συνεπαρμένος απ' την ιδέα του μπαμπά, για την οποία μόλις έχει πληροφορηθεί και βρίσκεται σε εμβρυακό στάδιο στο μυαλό του. Οι νέες ευθύνες γίνονται εφιάλτες, και νοσταλγεί το παρελθόν άνευ των αλλαγών. Ενώ βρίσκει τον αντικαταστάτη Αρθούρο, και ενώ ακολουθεί μια σειρά από περιπέτειες για να επιστρέψουν στο βασίλειο ο πρίγκιπας γλυκούλης έχει πάρει το στέμμα στα χέρια του. Οι παλιοί κάτοικοι βρίσκονται υπόδουλοι, και το μέλλον του χωριού βρίσκεται στον Shrek και την παρέα του, αλλά και τις υπερβατικές ικανότητες των γυναικών.

Το animation δεν έχει την δομή που θα θέλαμε. Η ύπαρξη των κωμικών στοιχείων προδιαθέτει ευχάριστα τον θεατή, ο οποίος όμως δεν μπορεί να ανεχτεί ασυγχώρητα σεναριακά παραστρατήματα, στο βωμό του εντυπωσιασμού και του απαίδευτου γυρίσματος φτηνών σκηνών. Αποσπασματικά, ο Shrek δραπετεύει από την προλέγουσα ελαφρύτητα των νοημάτων και χαρίζει το επιθυμητό, σε μια αν μη τι άλλο αποπροσανατολισμένη ταινία.
Θεματολογικά υπερτονίζεται η δύναμη των γυναικών(με κυνικό τρόπο), εμφανίζεται η αδυναμία και καχυποψία των πλασμάτων προς τις αλλαγές. Ενώ ακόμα επιχειρέιται μια εξάγνιση του φαινομενικού κακού αντιπαραβαλλόμενο με το πραγματικά άσχημο.
Και τελικά μένει ένα δίδαγμα για όλους... Δεν έχει σημασία τι γνώμη έχουν οι άλλοι για σένα. Δεν έχει νόημα να πειστείς για κάτι που δεν ισχύει, να εγκαταλείψεις τον κόσμο σου για έναν που είσαι ξένος. Άλλοστε με τον καιρό συνηθίζεις αυτές τις ανοησίες. Η ουσία είναι να κοιτάζεις με πίστη και αποφασιστικότητα στον καθρέφτη της ψυχής σου, να πιστέψεις σε αυτό που βλέπεις και να το υπερασπίζεσαι με τη ζωή σου...
Βαθμολογία 5/10