Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Brick


Σκηνοθεσία: Rian Johnson
Παραγωγής: USA / 2005
Διάρκεια: 110'

Ταινία ντεμπούτο-έκπληξη από τον Rian Johnson αποτελεί αυτό το εφηβικό φιλμ νουάρ αναμειγνύοντας το και με την εγκεφαλικότητα κλασσικής αστυνομικής ταινίας.

Στα της υπόθεσης ο Brendan(Joseph Gordon-Levitt), ο πλέον εκφραστής της κοινωνικής αντισυμβατικότητας είναι και ο πρωταγωνιστής αυτής της ασυμβίβαστης με κινηματογραφικά πρότυπα και καινοτόμου ύφους και στυλ ταινίας! Λοιπόν, ο Brendan βάζει την εσωστρεφή του ζωή πάλι σε κοινωνικούς ρυθμούς. Αφορμή ένα τηλέφωνο που δέχεται από την πρώην κοπέλα του, με έκδηλο το σύνεφο κινδύνου να την περιτριγυρίζει. Από αυτό το τηλέφωνο αποκομίζει την τρεμάμενη ανάσα της και ένα σωρό από κωδικοποιημένες πληροφορίες που ζητούν αποκρυπτογράφηση και εν τέλη θα τον οδηγήσουν στη γη της επαγγελίας. Τελικώς γίνεται γνωστό πως η πρώην του έχει μπλέξει με την κακόφημη πλευρά του σχολείου για τα καλά! Αυτός γεμάτος αποφασιστικότητα, αφού πληροφορείται τον θάνατό της, αρχίζει μια προσπάθεια αναμόλευσης των ανθρώπων της πιάτσας ώστε να φέρει στην επιφάνεια την αφάνεια που κρατάει το τιμόνι και να γίνει μέρος της. Σε αυτή του την προσπάθεια βρίσκει συμπαραστάτη έναν φίλο(Matt O'Leary) που λειτουργεί ως κέντρο πληροφοριών παρασκηνιακού χαρακτήρα. Στην προσπάθεια του πρωταγωνιστή για ανεύρεση της αλήθειας εμφανίζονται πολλοί κομβικοί χαρακτήρες(από την σατανική με αγγελική μορφή Laura ως τον full addicted Dodde) που μπερδεύουν ακόμα πιο πολύ τον γρίφο του θανάτου της αγαπημένης του. Τελικά η ιστορία θα 'χει την δράση που θα πάρει τον θεατή μαζί της, και αινιγματικά θα τον χώσει για τα καλά μέσα ως το ανατρεπτικό finale!

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί στην ταινία είναι οι τεχνικές με τις οποίες αυτό το low budget νουάρ γίνεται πρότυπο προς μίμηση. Οι χαρακτήρες μπορεί να περνούν σε άλλη βάση. Αν και όλοι είναι τουλάχιστον ελαφρά τεκμηριωμένοι εκπέμπουν μια ελκυστική αύρα διεχετευόμενη πολλές φορές από τον δρόμο της υπερβολής! Άλλωστε ο Rian Johnson δεν ενδιαφέρεται τόσο για αυτό. Ενδιαφέρεται για να κρατήσει τον θεατή του, και το καταφέρνει σεναριακά με συνεχής ανατροπές και σπαζοκεφαλιές, το καταφέρνει με αμφίπλευρα πλάνα δράσης, το καταφέρνει με την κοφτή του σκηνοθεσία να στριφογυρίζει γύρω από τον ήχο και τα επιμελώς teenage μακιγιαρισμένα πρόσωπα των ηρώων του. Και την αίσθηση της έκρηξης να περιμένει στην γωνία. Επίσης για χάρη του αποτέλέσματος γινόμαστε μάρτυρες αρκετών "στημένων" σκηνών, που καταλογίζουν ίσως έλλειψη πείρας στο δημιουργό! Αλλά μάλλον αυτά τα επιμελή εμφανιζόμενα ψεγάδια κάνουν την ταινία ακόμα πιο φιλική και κοντινή στον θεατή. Τέλος να επισημάνουμε την επιτυχία να ενσαρκώσει το cast την απόλυτα teenage πραγματικότητας.

Έτσι εν τέλη η ταινία δε διεκδικεί δάφνες πιότητας, με τα σκαλιά που σε οδηγούν στον τελικό προορισμό να μοιάζουν σκονισμένα, αλλά γίνεται εξ αρχής τόσο προσιτή. Η σκηνοθεσία είναι προσανατολισμένη στο σκοπό της και τελικά δημιουργεί ένα άκρως επιτυχημένο low budget film! Τελικά αυτό το τούβλο χαλασμένο ή όχι θα καταδείξει την φθορά ως απυρόβλητο συστατικό της κοινωνίας.
Βαθμολογία 7/10

4 σχόλια:

zubizabata είπε...

Διαφωνώ στο ασυμβίβαστη καθώς ολόκληρη η ταινία είναι συμβιβασμένη αρμονικά με τα νουάρ πρότυπα (και το στυλ της είναι ρετρό παρά καινοτόμο). Βέβαια καταλαβαίνω πως κάτι τέτοιο το γράφεις συγκριτικά με τις σύγχρονες ανάλογες παραγωγές.

kioy είπε...

Σαφώς με τις σύγχρονες ανάλογες παραγωγές έρχονται οι συγκρίσεις μου. Όπου οι εμπειρίες μου είναι περισσότερες. Θα μπορούσες να με παραπέμψεις σε κάτι πανομοιότυπο στο παρελθόν?(Ως προς την γραφή)
Καιρό είχαμε να τα πούμε, α είδα και το zodiac χθες, θα ακολουθήσει κείμενο!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι το καλό της ταινίας είναι ότι προσπάθησε να κρατηθεί στις γραμμές του νουάρ και ίσως σήμερα κάτι τέτοιο ορθά να χαρακτηρίζεατι ασυμβίβαστο. Ενδεχομένως, όντως να εξαρτάται από τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες καθενός. Για μένα ήταν έκπληξη πάντως, άσχετα από το αν το θεωρώ ασυμβίβαστο ή όχι.

zubizabata είπε...

Η προφανέστερη παραπομπή είναι το Maltese Falcon.