Garden State

Σκηνοθεσία:Zach Braff
Παραγωγής:Usa / 2004
Διάρκεια: 102'

Ο πολυτάλαντος Zach Braff, περισσότερο γνωστός για το τηλεοπτικής φύσης πέρασμα του στην Αμερική, αναλαμβάνει σκονοθεσία, σενάριο, πρωταγωνιστή ερμηνεία, δηλαδή την απόλυτη ενσάρκωση του οραματός του, στην πρώτη του αυτή κινηματογραφική απόπειρα...

Το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον, μάλιστα η ταινία θεωρήθηκε ένα διαρκή πυροτέχνημα απ' τη μέρα της γέννησης της(2004) ως σήμερα, για το πλήθος των θεατών και όχι μόνο...Και λέω όχι μόνο γιατί κατάφερε να αποσπάσει 10 βραβεία και άλλες 25 υποψηφιότητες σε διάφορα Φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στα δικά μου μάτια είναι μια αντισυμβατική ταινία όσον αφορά το καλλιτεχνικό αλλά και το εμπορικό ρεύμα του κινηματογράφου, δίνωντας της μοναδική χροιά την οποία δανείζεται απ' την πιο οίκεια προς το πλήθος των συντελεστών τηλεόραση. Και εννοώ πως καταφέρνει την αμεσότητα με τον θεατή, αποφεύγωντας βαρύγδουπες σκηνές, προσδοκώντας την απλότητα που καταφτάνει ως την απλοϊκότητα, διαρκή χιούμορ και ειρωνεία ως κύρια γεννήτρια σκέψης(το κλειδί) και χρήζωντας τον διάλογο ως το πλέον άμεσο στοιχείο επικοινωνίας με τον θεατή. Διαλόγους μεγάλους σε διάρκεια αλλά και σε προσανατολισμό προς τα μυνήματα της ταινίας, σε μια προσπάθεια απενεχοποίησης των πλαστικών τηλεοπτικών διαλόγων, διατηρώντας την αμεσότητα τους μεν αλλά παραμορφώνωντας την δομή τους σε μια πιο κινηματογραφική αφήγηση. Στυλοβάτης θα μπορούσε να θεωρηθεί και η ευχάριστη μουσική ενδυμασία που είναι σχεδόν απερίσπαστη συνοδός κάθε σκηνής.

Ο Zach Braff, προσπαθεί να μπει στα μονοπάτια της νεοτέρας γεννιάς(δεν απέχει και ο ίδιος ηλικιακά πολύ από αυτή) να περιγράψει την νευρικότητα, να σκεπάσει καλά τα συναισθήματα που μένουν στην αφάνεια των νέων, και να δώσει μια νευραλγική επιφάνεια η οποία ασφυκτιεί απ' τις απρόσωπες και μαζικές συνθήκες διαβίωσης προσπαθώντας να βρει διέξοδο σε μια υλιστική η τουλάχιστον στενή ιδεολογίας πραγματικότητα. Κάτι που γίνεται εξ' αρχής, με τον ίδιο του τον εαυτό επηρεασμένο απ' τα φάρμακα που του κόβουν την αντίληψη με τον γύρω κόσμο( αυτά που σκεπάζουν τις μνήμες, σαν τις στάχτες της ζωής μέσα στις οποίες κρύβουμε το παρελθόν απερίσκεπτα ζώντας ένα παρόν που σύντομα θα έχει την ίδια τύχη). Στο ίδιο μήκος κύματος μας παραπέμεπει και ο τρόπος που μιλάει ο πρωταγωνιστής, αποφεύγωντας την όποια δέσμευση, ακόμα και την ενασχόληση του με τον απέναντι του, σε σημείο που αγγίζει την αδιαφορία. Αντίθετα, η νευρικότητα όσων ζούνε αυστηρά στο εξωτερικό γεγονός, αντικατοπτρίζεται με την εξουσιολαγνεία τους(πολύ καυστική η σκηνή με τον αστυνόμο), με την αβίαστη κατανάλωση ναρκωτικών, με την αδιάκοπη χρηματοθηρία, και με την νευραλγικότητα και τον φόβο των "μικρών" ανθρώπων της καθημερινότητας χάρις την χρήση χιουμοριστικών σκηνών με δραματικό περιεχόμενο. Ο θεατής βρίσκει διέξοδο μοναχά στο πληγωμένο και ταξιδιάρικο βλέμμα του Mark(Peter Sarsgaard) ο οποίος μπορεί να βρίσκεται σε όλα όσα προαναφέρθηκαν αλλά δείχνει πως δεν έχουν χαθεί όλα, αφήνωντας ένα μικρό ίχνος συνείδησης στο πέρασμα του. Απ' την άλλη ο ήρωας Andrew Largeman(Zach Braff) αταίριαστος με τα όσα συμβαίνουν γύρω του(πολύ εύστοχα εδώ τονίζεται το ασύμβατο του εξωτερικού γεγονότος με αυτό του εσωτερικού) δελιχνει να έχει σκεπάσει με ένα μεγάλο στρώμα πάγου συναισθήματα, βιώματα και σκέψεις και παγωμένος και ο ίδιος να περιπλανιέται σε έναν κόσμο που συμβιβάστηκε να ζει αλλά ποτέ δε θα βρει την χαμένη του πατρίδα, την πατρίδα που σκέπασε ο πάγος... Αλλά όχι, εδώ θα μπει η ρομαντική εκδοχή. Ο Largeman θα γνωρίσει την γλυκήτατη Sam(Natalie Portman ). Θα σκάψουν βαθιά και οι δύο σε πρωτόγνορα για αυτούς χωράφια και θα καταλάβουν αυτό που δε λέγεται, αυτό που μόνο αισθάνεσαι: "το πόσο ακριβή είναι η ζωή, το πόσο γλυκός είναι ο πόνος, το πως σε πλανά η ευτυχία, αν αφήσεις λίγο χώρο να αναπνεύσει η χαμένη σου πατρίδα".

Διασκορπισμένα νοήματα, απαραίτητη νομίζω είναι η σκηνοθετική καθοδήγηση σε διάφορα σημεία η οποία απουσιάζει χαρακτηριστικά. Νομίζω πως υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία που θα έπρεπε να προτάξει ανάστημα αλλά είναι κάτι που δε γίνεται. Τελικά, αφήνει τον θεατή να πλανηθεί σε αλήθειες και ψέμματα γοητεύοντας τον σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη αποτελεί στο σύνολο του η ταινία που πρόερχεται απ' τον ανεξάρτητο Αμερικάνικο κινηματογράφο!
Βαθμολογία 7,5/10