Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock
Παραγωγής: Usa / 1959
Διάρκεια: 136'
Το North by Northwest, άλλη μια ταινία αγωνίας και δράσης του μοναδικού στο είδος του Alfred. Και είναι σχεδόν σίγουρο πως εφάμιλος σκηνοθέτης αυτού του ιδιοφυή Λονδρέζου δύσκολα θα βρεθεί στα σκαριά του κινηματογράφου...
Προσωπικά, δηλώνω κατηγοριματικά πως δε μπορώ να τοποθετήσω τον Hitchcock ανάμεσα σε σκηνοθέτες όπως ο Bergman, o Bunuel, Pazolini, Tarkovski κτλ. Και αυτό γιατί αν και σημάδεψε στο πέρασμα του βαθιά τον κινηματογράφο δεν μπορώ να διακρίνω στις ταινίες του αυτό το μαγικό, αυτό το ανεξίτηλο στίγμα εσωτερικότητας στη μηχανή του χρόνου... Βλέπω στις ταινίες του την μοναδική του ικανότητα να παίρνει τον θεατή στη δικιά του ατμόσφαιρα με δέουσα ευκολία, και να τον χειραγωγεί στην αγωνία και το μυστήριο, αλλά νομίζω πως τελικά περιορίζεται στην εγκεφαλικότητα μιας πλοκής-γρίφου η οποία σε κυριεύει αλλά εν τέλη δε μπορεί να σου αφήσει τον ψίθυρο. Θα την κατέτασα περισσότερο στις ταινίες ψυχαγωγίας παρά στις συμιφασμένες με την τέχνη(αν και για αυτό χωράει πάντα πολύ κουβέντα). Τα νοήματα και τα πορίσματα περιορίζονται κατά το πλείστον σε εξωγενής συμπεριφορές και επιφανιακές κοινωνικές μαρτυρίες της εποχής του. Χωρίς να 'μαι απόλυτος σε αυτό(για παράδειγμα ο Σιωπηλός μάρτυς καταφέρνει αισθητά να διαφοροποιηθεί απ' την ανωτέρα περιγραφή). Για να επιστρέψω, και σαν ταινία ψυχαγωγίας τείνει να εξαρτάται έντονα απ' το εξωτερικό μέσο το οποίο εξελίσεται ραγδαία, κάτι που έχει ως επακόλουθο την άμεση φθορά στο χρόνο... Διακρίνουμε πόσο καινοτόμες, πόσο δυνατές ήταν οι τεχνικές του και ο τρόπος διαχείρισης του εξωτερικού μέσου στην εποχή του, αλλά η ένσταση βρίσκεται στη φύση των ταινιών που ήταν καταδικασμένες να διοχετεύονται σε μεγάλο βαθμό από αυτά.
Για το North By Northwest εξ αρχής, με την κάμερα να ακολουθεί τον πρωταγωνιστή Cary Grant από διάφορες κονρινές γωνίες λήψεις και μαγνητοσκοπώντας τον σε καθημερινές στιγμές δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για αυτόν. Τον τοποθετεί στο εύπορο επίπεδο της εποχής, σαν έναν άνθρωπο με λιγοστές πραγματικές εμπειρίες ζωής(παρά τους δύο γάμους του), στενά συνδεμένο με την μητέρα του παρά την ηλικία του και αφοσιωμένο στη δουλειά του. Ο Hitchcock θα τοποθετήσει εξ' αρχής τον θεατή στη μυστιριώδη χώρα του, χάρις την τελίως απρόβλεπτη απαγωγή του από επικύνδυνη συμμορία η οποία παρακολουθείται απ' το Fbi. Ο λόγος της απαγωγής είναι η παρερμήνευση του Cary Grant ως έναν ανύπαρκτο κατάσκοπο του fbi(Kaplan) τον οποίο έχει εφεύρει για να τοποθετήσει μια γυναίκα κατασκοπό του στα θεμέλια της συμμορίας. Η απαγωγή του και η εμπλοκή του με τους κακοποιούς απ' τους οποίους καταφέρνει να ξεφύγει τον βρίσκει άδικα καταζητούμενο των αρχών για ένα φόνο και για παραβίαση του οδικού κώδικα. Οι περιπέτειες του συνεχίζονται με τους κακοποιούς να τον αναζητούν με σκοπό τον θανατό του, και τις αρχές να τον καταδιωκούν με τις προαναφερθέν κατηγορίες. Ωστόσο γνωρίζεται με την μυστική πράκτορα, σε μια ερωτική σχέση(τεχνητή εξ αρχής, πέρα για πέρα αληθινή εν συνεχεία) που θα περάσει από πολλά στάδια(ενθουσιασμού, αμφισβήτησης, και εν τέλη αγάπης χωρίς να συγκινεί) και θα καταλήξει στον γάμο σε ένα ρομαντικό happy end. Όλα αυτά ξετυλίσονται κλιμακωτά με την γνωστή αινιγματική ατμόσφαιρα του μετρ Hitchcock.
Η επιτυχία του North By Northwest είναι ότι ο δημιουργός του καταφέρνει να εξελίσει την πλοκή του σε μεγαλύτερης ποικιλίας χώρων και σκηνικών από ότι τον έχουμε συνηθίσει, η ευκολία διαχείρισης στοιχείων περιπέτειας, κομεντί αλλά και θρίλερ και τα κοινωνικά νοήματα που περνάει γύρω απ' την φύση των ζευγαριών σε μία εύπορη Νέα Υόρκη όπου το χρήμα ορίζει τα πάντα. Ο Roger O. Thornhill(Cary Grant) είναι η εικόνα του Alfred για το παιδί που γρήγορα μεγάλωσε και δεν πρόλαβε να γίνει άνδρας. Αρκετά άπειρος από ζωή, βολεμένος στα καθήκοντα της δουλειάς του φαντάζει ξένος σε όλη αυτή την περιπέτεια και η στενή σχέση με τη "μαμά" δείχνει την ανικανότητα για ατομική συντήρηση κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο. Απ' την άλλη η γοητευτική Eve Kendall(Eva Marie Saint) καλείται να ξυπνήσει τον άντρα, και να του δώσει το κίνητρο για μια αλλιώτικη ζωή! Η ατμόσφαιρα σε περικλύει και σε κάνει μέτοχο της ταινίας κάθε στιγμής, ωστόσο υπάρχουν και κάποια πλάνα που δε μπόρεσα εύκολα να αποδεκτώ, όπως: την απουσία τεχνολογίας στις σκηνές με τα αιορούμενα κορμιά στην προτελευταία σκηνή, και τον εξωτερικό χώρο στο κυνήγι των αυτοκινήτων. Ενώ σεναριακά νομίζω πως κάπως χτυπάει η πεζή περιγραφή του Fbi και των ανθρώπων του, καθώς και σκηνές υπερβάλουσας δράσης και δραματικότητας μοιάζουν μικρές!
Αυτά για την ταινία, ο γνωστός Hitchkock με τα έντονα ατμοσφαιρικά του υπογράφουν την ταινία, σίγουρα πρώτη επιλογή για τους fun και όχι μόνο αλλά προσωπικά πιστευώ πως όσο κυλάει ο χρόνος τόσο συντελούντε οι διαδικασίες απομυθοποιήσης του Sir Alfred Hitchcock.
Βαθμολογία 7,5/10(από που έρχονται οι ντομάτες?)
10 σχόλια:
Αυτή τη στιγμή νυστάζω και δεν θα διαβάσω το κείμενο, αλλά απ’ το βαθμό μόνο δικαιολογημένοι οι φόβοι σου. ²
Προφανώς και σε πειράζω, τα λέμε αύριο.
Θα συμφωνήσω, ότι επ' ουδενί δεν είναι του βεληνεκούς ενός Bergman, Antonioni, πολλώ δε μάλλον Tarkovsky.
Ο 1ος και ο 3ος, έκαναν ποίηση και φιλοσοφία με τη φιλμογραφία τους.
Είδα το North by Northwest, ξανά στο σινεμά, (Θησείο), την πρώτη εβδομάδα που παίχτηκε!
Και εκείνες τις μέρες περίπου είδα στην TV το "Σχισμένο παραπέτασμα" (Behind the torn curtain).
Σίγουρα, παρακολουθούνται με ενδιαφέρον και το σασπένς είναι έντονο, άλλωστε ονομάζεται ο μετρ του σασπένς, αλλά οι ταινίες περιέχουν (το βλέπεις πλέον και δεν είναι ιδιαίτερα ανεκτό) πολλές σεναριακές και σκηνοθετικές αφέλειες.
Ο Χίτσκοκ κατατρυχόταν από την (αρρωστημένη ) εμμονή του για τις πανέμορφες, ψυχρές ξανθές,που είναι και ο κύριος άξονας των ταινιών του.
Είναι γνωστό το πάθος του για την Τίπι Χέντρεν, (μητέρα της Μέλανι Γκριφφιθ), την πρωταγωνίστρια της ταινίας του "Τα πουλιά", καθώς και για την Γκρέις Κέλλυ.
Από ένα χρονικό σημείο και μετά, κι επειδή η τρομερή εμμονή του δεν ικανοποιήθηκε ποτέ (λόγω του συγκεκριμένου φυζίκ του, φυσικά), άρχισε να "εκδικείται" τις ηρωΐδες του σεναριακά, σκοτώνοντάς τις με φρικτό τρόπο.
Έχω δει ένα θεατρικό έργο, σχεδόν βιογραφικό, σχετικά με την εμμονή του για τις ξανθές του.
Λέγεται Blond on Blonde, (μού διαφεύγει ο συγγραφέας αυτήν τη στιγμή) κι έπαιζε ο Μηνάς Χατζησάββας και η Ναταλία Δραγούμη.
Ήθελα κάποια στιγμή να κάνω ένα ποστ για τις ψυχρές, ξανθές του Χίτσκοκ, για τις οποίες έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι, αλλά το αμέλησα...
Για μένα πάντως η καλύτερή του ταινία, μακράν, είναι το VERTIGO!
Sorry για το σεντόνι!
LOL
Καλημέρα....
Αγαπημένε μου Kioy, επί της συγκεκριμένης ταινίας πολλά μπορούν να ειπωθούν. Αλλού όμως θέλω να επικεντρώσω.
Ο Χίτσκοκ είναι χαωτικός σκηνοθέτης και σεναριογράφος (ενίοτε). Ναι, σαφώς το στυλ του είναι διαφορετικό από τους υπόλοιπους που αναφέρεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνει τέχνη με τις ταινίες του περισσότερο από ό,τι ψυχαγωγία. Έρχεται από αλλού, απλά.
Δες το λίγο. Νομίζω ότι ο Χίτσκοκ τα είπε όλα. Ο χρόνος, ο άνθρωπος, ο ίλιγγος... Ψάξτο, αλήθεια αξίζει να δεις τον Χίτσκοκ υπό αυτό το πρίσμα. Θα δεις ότι μεγάλο μέρος της κινηματογραφικής δημιουργίας (τόσο θεματικά όσο και τεχνικά και καλλιτεχνικά) πάτησε πάνω σε αυτόν για να φτάσει καινούρια ύψη...
Πολλά φιλιά!
@ lucy of wild flowers
Δεν την ήξερα(δεν την είχα υπ' όψιν) αυτή την άποψη που λες για τις ξανθιές!
Έτσι με παρακινείς να το ψάξω καλύτερα και με χαροποιείς που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου εδώ!
¨οντως το Vertigo ήταν πολύ καλή ταινία, έχει κάνει μερικές πολύ καλές ταινίες ο Hithcock. Για να μην παρεξηγούμαι δε θεωρώ το North By Northwest κακή ταινία, επαναντίας το θεωρώ άκρως ενδιαφέρον, αλλά όχι αριστούργημα εφάμιλο της φήμης του(με την οποία δεν είμαι απόλυτα σύμφωνος).
Τα λέμε, κάπου εδω γύρω!
@industrialdaisies
Γεια και χαρά σου κατ' αρχάς! Δε μπορώ να παραλείψω πως ο Hitchkock έχει κανεί σαφώς ισχυρές αναφορές με τις ταινίες του. Ίσως να μην έχω τις απαραίτητες γνώσεις έχοντας δει 5 όλες και όλες του ταινίες(north by northwest,rear window, vertigo, birds, sampotage) οι οποίες όλες και όλες ήταν υπέροχες, ξεχωρίζω τa rear window, vertigo ως μικρά διαμαντάκια, ωστόσο με την γραφή του δε μπορώ να τον κατατάξω στα ιερά τέρατα του κινηματογράφου!
Πάντως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε ότι αφορά το έργο που άφησε! Είναι αλήθεια ότι χιλιάδες μετ' έπειτα δημιουργείες στηρίχτηκαν στο έργο του απ' τις οποίες δεκάδες-εκατοντάδες έγιναν σπουδαίες ταινίες. Θα 'ταν αδαημοσήνη να μην τπυ δίναμε αυτό το παράσημο, ασχολήθηκε με κάτι που ζούσε τελείως πενιχρά(θρίλερ και μυστήριο) και το εκτίναξε στα ουράνια, τόσο με την δημιουργεία του αλλά και το έργο που άφησε για τους υπόλοιπους!
Παιρνω τα φιλιά και τα ανταποδίδω!
Αγαπητέ Kioy σύμφωνοι να υποστηρίζει ο καθένας όποιο στυλ και καλλιτέχνες γουστάρει. Αλλά ως φαν του Χιτς σας καταγγέλλω δημόσια για την δίχως λόγο κι αφορμή απαξίωση του μετρ και την άνανδρη επίθεσή σας στην σύγχρονη ιστορία του σινεμά.
Προφανώς σε πειράζω πάλι.
Απλά παρά είμαι μουρλός με δαύτον για να μείνω στο ότι επηρέασε τους δημιουργούς και ψυχαγώγησε το κοινό.
Σε συγχαίρω λοιπόν για το κείμενο και χαίρομαι που όπως "υποσχέθηκες" κυνηγάς την επαφή με τον κινηματογράφο του παρελθόντος.
Και προφανώς ο κατά τεκμήριο... μμμ screw τεκμήριο... ο κατά τους περισσότερους καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών δεν απομυθοποιείται, ούτε και ο χρόνος τον ακουμπά.
@kioy,
ούτε εγώ λέω, φυσικά, ότι είναι κακή ταινία!
Αντίθετα, μου αρέσει!
Απλά ότι, δεν είναι εφάμιλλη με αριστουργήματα, όπως ο Καθρέφτης (Ταρκόφσκι) ή η Σιωπή (Μπέργκμαν).
Ήρθα βασικά να κάνω μια διόρθωση:
Το θεατρικό έργο είναι το
Hitchcock Blonde, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη και ο συγγραφέας είναι ο Terry Johnson.
Μετά τα ευγενικά σου σχόλια στο ποστ μου, φυσικά μοιράζομαι τις σκέψεις μου με χαρά!
Καλό βράδυ!
Γεια και χαρά σου φίλε Zubi, όπως υποσχέθηκες έδωσες το παρών.
Συμφωνώ πως δεν περιορίζεται καθ' έκαστος στην ψυχαγωγία. Απλά πάντα με όσα έχω δει, δεν έχω αντικρύσει πλάνο που να με "στοιχειώσει". Δε θεωρώ πως στερείται σημειολογίας, και σεναρίου, απλά διατυπώνω την αποψή μου πως το έργο του δεν διέπεται από αυτή την εσωτερικότητα, απ' την αιώνια αναζήτηση που βλέπουμε σε σκηνοθέτες που προαναφέρθηκαν και επίσης θεωρούνται ιερά τέρατα!
Καταπιάνεται κυρίως με εξωτερικές περιγραφές προσώπων και καταστάσεων μέσω της καθηλωτικής ατμόσφαιράς που με μαεστρία δημιουργεί.
Ωστόσο είμαι πολύ χαρούμενος για τον αντίλογο γιατί με "υποχρεώνεις" να τον δω και με μια άλλη ματιά! Άλλοστε μέσα απ' την αμφισβήτηση έρχεται και η βαθύτερη γνώση!
Και για να μην παρεξηγούμαι, ο Hitchkock είναι και θα είναι απ τους στυλοβάτες της 7ης τέχνης όμως διατυπώνω την άποψη μου να μη μπορώ να τον τοποθετήσω στη βιτρίνα για τους λόγους που ανέφερα! Καλό βράδυ!
@lucy of wild flowers
Καθρέφτης ε? Και πήγαν να τον πνίξουν οι Σοβιετικοι. Αριστούργημα, θέλω να το ξαναδώ!
Καλό βράδυ και σε σένα!
καλησπερες!
απλα να πω οτι το θεατρικο για τις ξανθιες του Χιτσκοκ λεγεται Ηitchcock Blonde. Δε με ειχε ενθουσιασει, αλλα παιζει ωραια με την ψυχοσυνθεση του Χιτς.
Για το North δεν θα συμφωνησω, καθ΄'ο,τι ειναι μια απο τις υπερβολικα αγαπημενες μου ταινιες. Με εχει καλυψει ο μεσιε Δημοπουλος με το σχετικο κειμενο του (και ειπε και πραγματα που δν ειχα σκεφτει). (εδω)
(σορυ που βαζω συνεχεια λινκ, απλα για να μη λεω τα ιδια και τα ιδια!)
φιλια και σορυ για την καθυστερημενη αντιδραση στο θεμα!!
Now that we have described discount links of london the one way linking process, how can you get links of london silver websites to link just to you? One answer is that it is links of london sale dependent on your sites content, especially if you links london jewellery have unique content. Other websites will link cheap links of london to you if you have interesting content that links london bracelet compliments their content. The problem is that you london links charms really have to have something exceptional. links of london watches sale One easy way to get a type of one way link called discount links of london rings a back-link. These are links to articles that you cheap links of london necklaces have written and distributed through article directories.
Δημοσίευση σχολίου