Elling

Σκηνοθεσία: Petter Næss
Παραγωγής: Norway / 2001
Διάρκεια: 89'

Η ταινία αποτέλεσε στην ουσία διθυραμβική σύσταση του Petter Naess με το κοινό, ο οποίος ωστόσο δεν ακολούθησε την πορεία, στη 5ετία που ακολούθησε, που το ευοίωνο περιβάλλον μαρτυρούσε.

Η ταινία με κωμικό ύφος και διάχυτο το δραματικό στοιχείο, γίνεται μια ευχάριστη κομεντί. Ο Νορβηγός σκηνοθέτης επιλέγει έναν πολυπαιγμένο τρόπο για να εκμαιεύσει το γέλιο. Συγκεκριμένα στηρίζεται στην εξωγενή περιγραφή των ηρώων οι οποίοι είναι το κλασσικό δίδυμο: αγαθός γίγαντας(Sven Nordin)-ευαίσθητος μικρόσωμος(Per Christian Ellefsen). Περνάει τον μικρόσωμο από βαφοποιείο και του πετά μπόλικη μπογιά εκκεντρικότητας, και δεδομένου ότι και οι δυο προέρχονται απ' την Πρόνοια(έχωντας κριθεί ψυχικά διαταραγμένοι) εξασφαλίζει την κωμικότητα της ταινίας. Κωμικότητα ωστόσο ρηχού επιπέδου, καθώς πηγάζει από τη στερεότυπη, εξωτερική(κυρίως) και τυπική περιγραφή των ηρώων. Παρουσιάζωντας λοιπόν τον κλειστοφοβικό, αγοραφοβικό,αντικοινωνικό, παιδί της μαμάς Elling(Per Christian Ellefsen) και τον νευρικό, νευρωτικό, αδαή, αγαθό Bjarne(Sven Nordin) να τους δίνεται η ευκαιρία για μια ζωή έξω απ' την Πρόνοια-σε μια ωραιοποιημένη παρουσίαση- να δυσκολεύονται όχι μόνο με τις μεταξύ τους σχέσεις αλλά και για τη συντήρηση τους, ο θεατής αμέσως τους συμπονάει και γίνεται ένα κομμάτι με αυτούς. Οι προσπάθειες τους σιγά σιγά αποφέρουν καρπούς, όχο μόνο ως προς την επιβίωση τους αλλά και την ένταξη τους στην κοινωνία με τη χρήση απρόοπτων συμβάντων. Ο Bjarne γνωρίζει την κοπέλα του άνω διαμερίσματος και έρχεται κοντά της αγκαλιάζωντας την με όλη του την αφέλεια, ενώ ο ποιητίκών ενδιαφερώντων Elling, γνωρίζει τον κατάλληλο άνθρωπο και γίνεται ο ποιητής του "λαχάνου", δημοσιεύοντας τις δημιουργίες του σε συσκευασίες προϊόντων διατηρώντας ανέπαφη την ανωνυμία του.

Όμως αν εξετάσουμε την ταινία προς τη ρηχότητα της πλοκής ίσως την αδικήσουμε κατάφορα. Έτσι με καλοπροέραιτο τρόπο ας απενεχοποιήσουμε τα δρώμενα και ας κοιτάξουμε πίσω από αυτά. Ο Peter Naess δίνει μια αισιόδοξη ματιά γύρω απ' τη ζωή και το άγγελμα της προς τους ανθρώπους. Παρουσιάζει ήρωες με ρημαγμένες ψυχές, αδύναμους κοινωνικά ανθρώπους, με προσωπικά προβλήματα που σπηλώνουν την προσωπικότητα τους, και παρ' όλα αυτά η ζωή έχει πάντα ένα ανοιχτό φως. Το θέμα είναι να μπορείς να στραφείς προς αυτή με πάθος για ανακάλυψη, να 'χεις τις πόρτες ανοιχτές και άφοβα να κατευθύνεσαι προς αυτό που ορίζει η ιδοσυγκρασία σου, να ανταποκρίνεσαι στην πρόσκληση της ζωής και να αφήνεις στην άκρη τα προβλήματα σου. Γιατί όσα και από αυτά αν έχεις πάντα ο καθένας έχει δικαίωμα στην ευτυχία...Μια ευτυχία που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και εξαρτάται από μικρά πράγματα...Ευτυχία που εύστοχα παρουσιάζεται ως εσωτερική ολοκλήρωση συναισθημάτων. Σκηνοθετικά ο φακός με καλλιτεχνκή φωτογραφία, συναισθηματική προσέγγιση, άμεσες προς το κοινό θεατρικές ερμηνείες, και γρήγορο εξωτερικό κυρίως γύρισμα προσπαθεί αυτή την απενεχοποίηση της φαινομενικότητας των πραγμάτων με απώτερο σκοπό να οδηγήσει τον θεατή στην καθολικότητα των αισιόδοξων νοημάτων που διέπουν την φύση της ταινίας.

Προσωπικά θεωρώ πως μπορεί να συνεπάρει τον αδαή θεατή, να γοητεύσει τον καλοπροέραιτο, και να ψιθυρίσει λίγες στιγμές στον σινε-δητοποιημένο κινηματογραφόφιλο.
Βαθμολογία 5,5/10