Σκηνοθεσία: Tom Vaughan
Παραγωγής: England / USA / 2006
Διάρκεια: 92'
Ο Tom Vaughan και το oldies σενάριο του David Nicholls, στο πανί.
Ο Brian Jackson(James McAvoy), ένα παιδί δέσμιο της γνώσης όντας συναισθηματικά φορτισμένος μετά τον θάνατο του πατέρα του, και εμφανώς υποκινούμενο απ' την ιδεολογία του, καταλήγει ως ένας φιλομαθής νέος να φοιτεί έξω απ' την μικρή γεννέτηρα του στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Εκεί θα δει πως η ζωή δεν είναι μόνο ο στενός κόσμος της γνώσης στον οποίο είχε κλειστεί. Η μεγάλη πόλη θα τον φέρει μπροστά σε μια πιο ανοιχτή πραγματικότητα εντρυφώντας του συναισθηματικά διλήματα, ηθικούς προβληματισμούς περί ιδεολογίας και γενικότερα πολύ πιο έντονους ρυθμούς ζωής! Όλα αυτά γίνονται με το πέρασμα του στην ζωή των νέων μέσα από καθηερινά προβλήματα, περιπέτειες και συνηθισμένα για τους υπόλοιπους γεγονότα. Ωστόσο ο Brian Jackson αρνείται πεισματικά την αλήθεια του νέου του κόσμου(επιφανιακά ορισμένη) δείχνει φυλακισμένος προσπαθώντας να βάλει στο δικό του στενό κόσμο έναν τελίως πολυπράγμον σύμπαν. Και τελικά χαρακτηρίζεται σαν το σπασικλάκι που ανίκανο να αποκωδικοποιήσει την νέα γη υποκύπτει σε μια σειρά λαθών. Το τέλος είναι η διαδικασία περισυλλογής του ήρωα, ο οποίος μαθαίνει απ' τα λάθη, και εξαγνίζει κάθε παρελθόν με το "απόλυτο", "ορθό" παρόν στο απόγειο του ρομαντισμού. Καθώς πετάει τους φόβους, δέχεται τα λάθη και τα διαφορετικά, δέχεται τον εαυτό του, αποποιείται της εμμονής και στρέφεται στην εκλεκτή της καρδιάς. Όχι σε αυτή που του αρέσει να βλέπει αλλά σε αυτή που του αρέσει να αισθάνεται.
Αυτά για την υπόθεση. Ουσιαστικά η ταινία πατάει σε μια στερεότυπη αναπαραγωγή του μοτίβου των 70s. Δεν εμβαθύνει, αλλά αποσκοπεί σε μια ανάλαφρη παρουσίαση γεγονότων με μικρούς ηθικούς προβληματισμούς στη δικαιοδοσία του θεατή που θέλει να προχωρήσει μόνος του στην ανάλυση. Αστείες και γελίες σκηνές διάχυτες παντού. Χαρακτηριστική σκηνή αυτή που το Fantastic Four συναντά το Rockie Balboa(έλεος!). Ενώ το τέλος έρχεται μέσα απ' το πολυπαιγμένο ρομάντζο της παραμυθένιας εκδοχής!
Σκηνοθεσία που διοχετεύεται απ' την ψυχρή αγγλικανική ατμόσφαιρα και ερμηνείες χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα αλλά κοντά στο κοινό με τον τρόπο που υπαγορεύει το περιεχόμενο της ταινίας! Η αλήθεια είναι ότι περίμενα αρκετά περισσότερα απ τον McAvoy, ο οποίος ωστόσο ξεχωρίζει.
Για να καταλήξουμε, μια κομεντί ακόμα με γλυκανάλατη ταυτότητα, ακόλουθος του ευρέως γνωστού ρεύματος ταινιών του είδους. Προσφέρεται για ένα άδειο(πολύ άδειο) Φθινοπορινό, Λονδρέζικο απόγευμα!
Βαθμολογία 5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου