Dekalog, trzy

Σκηνοθεσία: Krzysztof Kieslowski
Παραγωγής: Poland
Διάρκεια: 57'

Ο Krzysztof Kieslowski προσαρμόζεται μοναχά στις τηλεοπτικές απαιτήσεις όσον αφορά τον χρόνο, μα ασυμβίβαστος και μοναδικός ως προς το κινηματογραφικό του ύφος, φτιάχνει ένα σπουδαίο mini-film!

Με αφορμή τα στιβαγμένα συναισθήματα, τις αυξημένες συναθροίσεις, και τον εσωτερικό πλούτο αγαλίασης που επιφέρει το γιορτινό κλίμα των Χριστουγένων ο μεγάλος Πολωνός δυισδυεί στην αντίπερα όχθη, στην κατασπαρακτήρια μοναξιά, στην ξεγύμνωση των συναισθημάτων όπου η ψυχή εξαντλεί τις ανοχές της, να βλέπει γύρω της την ευτυχία που έχασε, και απεγνωσμένη ζητά ελεημοσύνη απ' το παρελθόν! Ο Kiezlowsky αποφεύγει μελλοδραματισμούς και έντονα πλάνα και με τέλεια ισορροπία και αρμονία ξεπλέκει την ιστορία του μεταδίδωντας την ηρεμία του, την στοχαστικότητα του, αλλά και την κραυγή απόγνωσης της μοναξιάς!

Αυτή παραμονές Χριστουγέννων είναι μόνη.
Ο πόνος στα μάτια της συγκρατείται σαν τοπίο πριν ο πόλεμος ξεσπάσει!
Αποφασίζει να δει τη θεία της στο γειτωνικό γηροκομείο.
Θα 'ναι μόνη της σκέφτεται, μέρες που είναι...
Την βλέπει και την λυπάται.
Όχι τον εαυτό της λυπάται, αυτή είναι μόνη της, και η ζωή ακόμα δεν έχει φύγει.
Το ξέρει πως δε πήγε για την θεία της, πήγε για κείνη.
Δεν αντέχει άλλο μόνη.
Η θεία της ρωτά για τον άντρα της.
Αυτή ρίχνει μια φευγαλέα ματιά στο παρελθόν που πέρασε, δε θα γυρίσει!
Προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό της πως είναι ακόμα κοντά της!
Απεγνωσμένη, μα αποφασισμένη να παίξει θέατρο για άλλο ένα γύρω συνεχίζει.
Πάει στην εκκλησία, μόνη.
Κοιτάει τον μέχρι τριετίας παράνομο δεσμό της.
Κοίτα πως άλλαξε!
Έχει οικογένεια, είναι ευτυχισμένος.
Εγώ δεν τον είχα παρατήσει?
Αμέσως βάζει ένα ψεύτικο χαμόγελο, ποιον κοροϊδεύει?
Αυτός την κοιτάει με αποροία...
Πέρασαν τρία χρόνια.
Δεν ξέρει γιατί αλλά την είδε και τώρα τη σκέφτεται!
Γιατί? είμαι ευτυχισμένος, έχω την οικογένεια μου...
Γυρίζει σπίτι και αυτή τον καλεί!
Αυτός λέει ψέμματα αφού ακούει το δικό της ψέμμα.
Αποφασίζει να την βοηθήσει, ή να βοηθήσει τον εαυτό του.
Να καταλάβει.
Τα συναισθήματα, πέρασαν τρία χρόνια, δεν το 'χει συνειδητοποιήσει.
Αυτή, μόνη πονάει.
Νιώθει μίσος, που όλα φύγαν μέσα απ' τα χέρια της.
Μίσος για κείνον, μίσος για τον άλλο!
Ρίχνει λίγο νερό στον καθρέφτη με το σκουριασμένο ξυραφάκι!
Απλώνει την σκονισμένη αντρική καμπαρτντίνα στον καλόγηρο.
Είναι εδώ, τον κρατάει η πλάνη της, τον κρατάει το ψέμμα της.
Δεν είμαι μόνη, είναι ακόμα εδώ.
Δεν πρέπει να καταλάβει πως είναι μόνη τόσα χρόνια...
Θα γελάσει μαζί της.
Όμως σήμερα πρέπει να τα καταφέρει!
Δεν πρέπει να μείνει μόνη.
Πρέπει να τον κρατήσει.
Και αυτός δε θέλει να φύγει...
Λειτουργεί περίεργα, δε ξέρει γιατί.
Το αμάξι τρέχει πιο πολύ απ' το μυαλό του, τα συναισθήματα τον πνίγουν.
Η σύγκρουση πλέον είναι αναπόφευκτη.
Το παρόν συνάντησε το παρελθόν.
Μα κανείς τους δε καταλαβαίνει...
Δεν ξέρουν γιατί?
Γιατί τα δυνατά συναισθήματα είναι καταδικασμένα?
Μέχρι τα πράσινα βαθιά πνιγμένα μάτια να βρουν διέξοδο...
Μέχρι τα νεύρα του να καταλαγιάσουν σε μια στιγμή τρυφερότητας...
Και το πρωί έρχεται...
Με την ανατολή επιστρέφουν και αυτοί στις ζωές τους, για πάντα...

Ακόμα μια έντονη σκιαγράφηση των ανθρώπινων σχέσεων με χειρουργική ακρίβεια! Είτε είναι τηλεόραση, είτε πανί ο Kiezlowski δεν αλλάζει, με τη μεστή του ματιά ξεδιπλώνει μεγάλες αλήθειες στο θεατή...
Βαθμολογία 9/10