Seraphim Falls

Σκηνοθεσία: David Von Ancken
Παραγωγής: Usa / 2006
Διάρκεια: 115'(Ελλάς 93')

Όπως διαπιστώθηκε στην Ελλάδα η κοπιά έχει έρθει κατά 20 λεπτά φτωχότερη! Εμείς δυστυχώς θα μιλήσουμε μόνο για αυτό που είδαμε, αδικώντας κατά ένα τρόπο το σύνολο της ταινίας! Λοιπόν, έχοντας συμπληρώσει αρκετά τηλεοπτικά ένσημα, ο David Von Ancken με αυτούς τους μανιακούς εχθρούς θα κάνει την πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα σε μεγάλου μήκους ταινία!

Το film του αναπαράγει μια ιστορία εκδίκησης με παιγμένες μεθόδους western, ακολουθώντας επιτυχώς τη συνταγή ώστε να κρατήσει τον θεατή σε εγρήγορση. Ωστόσο αυτό από μόνο του δεν αρκεί καθώς ο απαιτητικός σινεφίλ δεν μπορεί να επαναπαυτεί σε ήδη χρησιμοποιημένα μοτίβα! Στα της ταινίας μια ομάδα ανθρώπων υπό την καθοδήγηση του εργοδότη τους Carver(Liam Neeson) κυνηγά σε όρη και πεδιάδες τον Gideon(Pierce Brosnan). Ο σκηνοθέτης με ατμοσφαιρικά flash back σε διάσπαρτα και κομβικά σημεία, μας αποκαλύπτει το υπόβαθρο του κυνηγητού, το παρελθόν της ιστορίας. Ο Gideon όντας λοχαγός του στρατού κατά τη διάρκεια εμφύλιου πολέμου είχε σκοτώσει την οικογένεια του Carver. Ο τελευταίος γεμάτος οργή ξεκινάει τον δρόμο της εκδίκησης σε ένα απαράμιλο ανθρωποκυνηγητό, στο οποίο είμαστε μάρτυρες ωμής βιαιότητας, με τον Gideon να αφανίζει έναν έναν τους άνδρες του carver, άλογα χάνονται και οι διαξιφισμοί μεταξύ των ανθρώπων κορυφόνονται σε σχέσεις ανελέητου μίσους. Σε αυτό το σημείο δύο πράγματα ωφείλουμε να καταδείξουμε:

1. Η ευκολία με την οποία ο David Von Ancken εξελίσει τα σχέδια του χρησιμοποιώντας "επιτηδευμένη" πλοκή...Το πόσο εύκολα ξεφεύγει ο πεζός τραυματισμένος Gideon από τους αλογατάρηδες, μετ' έπειτα το πόσο "αυτονόητα" η παρέα του Carver εντοπίζει κάθε ίχνος παρά το γεγονός ότι τους έχει ξεφύγει κατά πολύ, και γενικά ευκολία στην πλοκή και τη πεζή σύνδεση αίτιου-αιτιατού, σε μάλλον μια υπερφλύαρη εκδοχή της ιστορίας.

2. Και πιο σημαντικό, ο σκηνοθέτης εξαλείφει ηθικής κάθε ήρωα του. Τον οριοθετεί διαβάτη μιας αυστυράς επίγειας πραγματικότητας, τον διαφθείρει με συνήθεια και πάθος για επιβίωση, χωρίς αυτή η επιβίωση να συνοδεύεται με κάποια εσωτερική αγαλίαση αλλά με μια διαρκώς συνεχιζόμενη καταπονετική περιπλάνηση μεταξύ του μίσους, του εγωισμού, και κενών σημείων άψυχης πραγματικότητας. Πράγμα που δεν απέχει πολύ απ' τον συμερινό "συνηθισμένο" άνθρωπο. Κορυφαία σκηνή κατά τη γνώμη μου, όπου ο Gideon μόνος πάνω στο άλογο του, μπροστά σε μια ερημική έκταση που τείνει στο άπειρο, ευλογεί τα χέρια του για τις θανάσιμες τους ικανότητες!(Ω! ειρωνεία!)

Αυτό το δεύτερο συμβαίνει για να εκπληρώσει ο σκηνοθέτης το οραμά του με ένα τέλος που ανατρέπει τα πάντα, χρήζωντας την αλληγορία σε ηγέτη του film! Ο David Von Ancken διδάσκει το μεγαλείο της ψυχής μέσα απ' την πίστη στο ανώτερο...Αυτό το ανώτερο το βρίσκει στην ύπαρξη του Θεού, με βιβλικές αναφορές(περί συγχώρεσης, περί αξίας της ζωής κτλ) σε πλάνα αψεγάδιαστης καλλιτεχνικής σημειολογίας και σεναριακής ιδιοφυίας που έχουν έντονο μεταφορικό τόνο! Ίσως η καλύτερη θρησκευτική αναφορά που έχω δει, απαλλαγμένη από το δογματισμό, το φανατισμό άλλων σκηνοθετών(σε ρόλο ιεοκύρηκων) επιτρέπει το ταξίδι ακόμα και σε αλλόθρησκους ή άθεους συναρπάζωντας τους...

Στα συν της ταινίας η αποδεκτή σκηνοθεσία, η οποία δε μπορεί από μόνη της να σε γοητεύσει ωστόσο μπορεί να σε διατηρήσει στην τροχιά της. Η φωτογραφία στα αχανές εξωτερικά πλάνα γεμίζει με καλαισθησία ενώ το οπλοστάσιο έχει ακόμα έμπειρους ερμηνευτές που εγγυούνται το αποτέλεσμα!

Έχωντας λοιπόν δει το ελληνικό 90λεπτό μπορώ να πω πως βρήκα τον εαυτό μου να βαριέται γρήγορα στο πολυπαιγμένο project της πρώτης ώρας(χωρίς να 'ναι κακό δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να παρουσιάσει)ωστόσο με κέρδισε η διάρθρωση του σεναρίου, οι παράγοντες φωτογραφίας και ερμηνείας μα κυριότερα το αλληγορικό finale και το αίσθημα αγαλίασης που αφήνει!
Βαθμολογία 6/10