Charlie and the Chocolate Factory

Σκηνοθεσία: Tim Burton
Παραγωγής: USA / 2005
Διάρκεια: 113'

Είναι να αναρωτιέσαι. Τόσο δυσδιάκριτη είναι πλέον η αρετή; Ξαφνικά τόσο σπουδαίοι γινόμαστε όταν έχουμε χρήματα; Που μπορούμε κάθε αδυναμία μας να την πλασάρουμε ως "μοναδικό" προτέρημα; Εγωπαθείς, καβουκοκλεισμενάκηδες, ανεπικοινώνητοι, κομπλεξικοί και ελαττωματικοί άνθρωποι που προσπαθούμε να περάσουμε νοσηρές έννοιες στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Πότε φίλοι μου η ανταγωνιστικότητα έγινε αρετή; Πότε η αγενής άμιλλα πέρασε ως φορέας αποδεκτών αποτελεσμάτων; Από πότε το φαγητό έγινε απόλαυση; Εντάξει, κανείς δε μπορεί να αντισταθεί σε κάποιες πλανεύτρες γεύσεις. Αλλά νομίζω ότι ο ρόλος του είναι να μας συντηρεί και όχι εμείς να συντηρούμε κάθε "αγνή" βιομηχανία αυτού στερώντας φυσικούς πόρους, και ανθρωπιά από ανθρώπους που εάν είχαν το ένα πέμπτο θα τους φαινόταν αρκετά. Μην ξεχνάτε όλα καθορίζονται από τους μηχανισμούς προσφοράς ζήτησης! Βάλτε στο μυαλό σας πως όλα είναι ένα γαμ***νο αλληλεπιδράζον σύστημα. Μετά χωνεύστε και το ποσό υποσιτισμού(όχι μόνο στην "κλισέ" Αφρική), σκεφτείτε ποιος αυτάρεσκος παρταλισμός οδηγεί στην υπέρμετρη φαγοκατανάλωση και βιώσετε γιατί ο Δάντης την είχε συμπεριλάβει, την παχυσαρκία, στα θανάσιμα αμαρτήματα. Από πότε ο πλούτος, τα λεφτά μεταφράστηκαν σε ευτυχία; Ποιος μεταφραστής έχασε τα μολύβια του, έχασε τα γυαλιά του, και από τότε σαν όλοι οι υπόλοιποι να χάσαμε τα βαθύτερα νοήματα. Από πότε ταυτίσαμε την μαλθακότητα με την καλοσύνη; Και αποποιώντας όποια ευθύνη παραλείψαμε να ασχοληθούμε με τα αποτελέσματα. Πολλά από πότε, αλλά πιο το νόημα να τα αναλύσουμε όλα;

Η κλεψύδρα ετοιμάζεται να χύσει τον τελευταίο της κόκκο, και η απόσταση από την απλότητα, από την μεγαλειώδες λιτότητα φαντάζει μαραθώνιων διαστάσεων. Ωστόσο αυτή η απόσταση φέρνει και τα άτομα ανυψωμένα σε ένα κόσμο που κυβερνούν οι ανισότητες. Που αδύναμα όντα υποθάλπουν ασθένειες και μετασχηματίζουν στα μέτρα τους το "παιχνίδι". Και αυτή η αδιανόητη τάση τους γεννάει παράφυση ανάγκες. Ανάγκες που είναι έτοιμες να ικανοποιήσουν "φτωχοί" εσωτερικά μα πλούσιοι υλικά, οραματιστές του μέλλοντος. Άνθρωποι που έχουν ανάγκη να πιαστούν από μια "βαφτισμένη" επιτυχία στα πλαίσια της έλλειψης εσωτερικής ευτυχίας... Μα όλα αυτά παραμερίζονται στο πέρασμα του χρόνου. Όλα ισοπεδώνονται για χάρη της απλότητας. Και το βραβείο μπορεί να μην αρκεί για να αγοράσεις ένα εργοστάσιο, αλλά αρκεί να ζεστάνει εσένα και τους "σιωπηλούς" θαυμαστές σου. Και το έργο σου είναι σπουδαίο. Το αποτύπωμα έστω και σε έναν, όχι με της διακηρύξεις σου, αλλά με τα έργα ζωής σου.

Αυτά τα στοιχεία διαπραγματεύεται η ταινία του πολυτάλαντου Tim Burton, κατά την διάρκεια της "παραμυθένιας" του στροφής. Μόνιμος συνεργάτης του ο χαρισματικός Jonny Depp σε αυτό το animation muzical film με real actors! Και μάλιστα την περίοδο που η animation κινηματογραφοβιομηχανία γνώριζε μεγάλη άνθιση! Κατά τα άλλα, επαρκής ήρωες πλαισιώνουν την παραμυθένια αυτή αλληγορία που δε διστάζει με καυστικότητα να περιγράφει την μηχανικότητα της σύγχρονης "αμήχανης" κοινωνίας!
Βαθμολογία 8/10