Σκηνοθεσια: Alejandro Amenábar
Παραγωγής: Spain
Διάρκεια: 125'
Η ταινία αποτελεί στην ουσία την επίσημή σύσταση του Amenabar με το κοινό του, σε ένα κλασσικό film τρόμου.
Θρίλερ υποβλητικό, εστιασμένο στην πλοκή και διακριτικά περιλουζόμενο από την κριτική άποψη του σκηνοθέτη για την οπτικοακουστική βία. Στα της υπόθεσης, μεταφερόμαστε σε μια σχολή κινηματογράφου. Όπου η εργασία της πρωταγωνίστριας πάνω στην οπτικοακουστική βία, ανακαλύπτει τον μυστηριώδη χαμό κοπελών, μελών της σχολής. Τα γεγονότα και η ανάγκη για συσπείρωση την φέρνουν κοντά με τον συμφοιτητή της που αγαπά τις ταινίες snaf, και μπροστά τους αποκαλύπτεται ένα φρικιαστικό κύκλωμα, με εμπλεκόμενους διδάσκοντες και διδασκόμεους οι οποίοι γυρίζουν ταινίες ανελέητης σωματικής βίας.
Ο Amenabar σε πρώιμο στάδιο κινηματογράφησης δίνει δείγματα γραφής σε ένα πολύ καλογυρισμένο θρίλερ που πάλει τις χορδές του τρόμου. Αυτό τον διαφοροποιεί από τη συνηθισμένη υπερβατική άποψη κανιβαλισμού, από την ελαφρότητα και την εν τέλη γελιότητα ταινιών του είδους. Και έτσι καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή από νωρίς. Σωστή χρήση της μουσικής, κίνηση στην κάμερα, εφιαλτικές αποχρώσεις και σκηνές προσεγμένες γύρω από την ίντριγκα που δημιουργεί, ηγούνται του μυστηρίου! Ωστόσο στην αντίπερα όχθη παρατηρούνται αρκετά επιπόλαια σεναριακά λάθη. Μια σειρά από απλουστεύσεις, και κυρώς απροκάλυπτη σύνδεση αιτίου αιτιατού, είναι οι γέφυρες που ενώνους τις διάφορες πτυχές της ταινίας. Ό δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος με τρόπο που δεν πείθει, ενώ ο συνερευνητής του σκανδάλου γνωρίζει πολλά τα οποία διαρκώς αποκρύπτει με σκοπό να εντείνει την αγωνία και να δημιουργήσει μυστηριώδης καταστάσεις, πράγμα που στερεί απ' την ταινία σε ρεαλιστικότητα. Και στη γενικότερη απλούστευση της διαχείρισης σχέσης αιτίου αιτιατού, προστίθεται και η απλούστευση των ηρώων(ειδικά του καθηγητή). Οι οποίοι στερούνται από βάθος προσωπικότητας, και εστιάζονται σε χαρακτηριστικά εξεταζόμενα ως προς την επιφάνεια και περιστρεφόμενα κυρίως γύρω απ' το καλό και το κακό. Το κατηγορητήριο σταματάει κάπου εδώ, ενώ τα ελαφρυντικά για όσα προκαταλογίσαμε ρέουν άφθονα. Και λίγο πριν τους τίτλους τέλους, ο Amenabar μας θυμίζει το εννοιλογικό υπόβαθρο της ταινίας! Ένα αδιάσειστο κατηγορώ, με στοιχεία καλογραμένες σκηνές, που τονίζουν την λαγνεία των διαφορών ανθρώπων που διευθαρμένοι από τις "μικρές" τους ζωές, είναι αυτοί που συντηρούν και εν τέλη επιζητούν την βία. Αντιπροσωπευτική η σκηνή μες στο νοσοκομείο που η αποχαύνωση αγγίζει τα όρια της μαστούρας, ενώ στο finale ευρυματικά ο Alejandro πετάει το μπαλλάκι στον θεατή καταλογίζοντας του το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Και ο τελευταίος πιο προσεκτικά αναλογίζεται τις διακριτικές θέσεις του δημιουργού κατά το πέρας της ταινίας!
Τελικά ο Χιλιανός σκηνοθέτης δίνει στον θεατή αυτό που θέλει, και στον κινηματογράφο ένα εμφανίσιμο θρίλερ!
Βαθμολογία 6/10
4 σχόλια:
Φίλε Kioy, δίαβασα το προηγούμενο σχόλιο σου και θέλησα να σου απαντήσω και στο σπίτι σου. Σίγουρα υπάρχουν μικροατέλειες στην ίντριγκα, ωστόσο αν το καλοσκεφθείς, δεν είναι και τόσο σημαντικές. Ο δολοφόνος που αναφέρεις δεν επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος έτσι ξεκάρφωτα -απλά τυγχάνει ο τόπος του εγκλήματος να είναι το ίδιο του το σπίτι, όπου και στήνει την τελευταία του παγίδα. Ο Jema, ο φίλος της ηρωίδας, δεν αποκαλύπτει το παρελθόν του κυρίως γιατί είναι ερωτευμένος με την ηρωίδα και δεν θέλει αυτή να ξεκόψει από αυτον μόλις μάθει ότι συμμετείχε σε τέτοιες δραστηριότητες. Αυτό που εμένα δεν μου κάθησε καλά είναι γιατί εκρυβαν τις κασετες στα υπόγεια του Πανεπιστημίου, δεν μπορούσαν να βρουν μια κρύπτη σε ιδιωτικό χώρο; Βέβαια ως πρόσχημα εκκίνησης της ίντριγκας λειτουργεί καλά και δίνει αφορμή για ατμοσφαιρικές στιγμές σασπένς...
Γεια χαρά κατ' αρχάς!
Λοιπόν όταν λέω πως ο δολοφόνος γυρνάει στον τόπο(δεν το διατυπώνω καλά) εννοώ τον τρόπο που συνδέεται με την πρωταγωνίστρια!
Δε συζητώ τη σκηνή που κυνηγιούνται από ένα απλό υποθετικό κοίταγμα! Αλλά και αφού καταλαβαίνει ότι η κοπέλα ασχολείται με την υπόθεση( βλέπει φωτογραφία θυματός του και μάλιστα προ διετίας), μετ' έπειτα βλέπει τον Τσέμα, που γνωρίζει τα πάντα! Και παρ' όλο αυτά κολάει στη συγκεκριμένη επιλογή για θύμα! Που εν πάση περιπτώση όλα αυτά τα στοιχεία είναι κατά του και διακριτικά υπονόμευαν πως υπάρχει γνώση σχετικά με το ιστορικό του!
Απο κει και πέρα, αφού ολα λύνονται μεταξύ Τσέμα και πρωταγωνίστριας βλέπουμε ένα happy end με προοπτικές! Γιατί να μην το 'χαμε δει προγενέστερα?
Ο καθηγητής στο ρόλο του κακού(πολύ δύσκαμπτος ο λογος υπαρξης του, χωρίς βάθος, απλά για να υποστηριχθεί το κακό). Και γενικά υπαρχει μια τάση απλούστευσης(και στον τρόπο που μπαίνει σπίτι ο Bosco κτλ). Δε λέω πάντως, η σκηνοθεσία είναι άκρως αγωνιώδη, το σενάριο αντιπαραβαλλόμενο με ανάλογες σττιγμές ταινιών του είδους βρίσκεται σε ανώτατες κλίμακες και η συνολική εντύπωση είναι τουλάχιστον ικανοποιητική!
Εγώ προσωπικά θαυμάσα το υπόβαθρο των νοημάτων και την κρίση της βίας. Καθώ και πως περίτεχνα πετάει στο μπαλάκι στον θεατή σε ένα "συμμετοχικό" finale δινοντάς του το μερίδιο ευθύνης για τη συντήρηση και την ύπαρξη της βίας(οποιασδήποτε μορφής). Μου θύμισε Hitchcock στο Rear Window που κάνει τον θεατή μέτοχο του σεναρίου του, παραληρίζωντας την θέαση της ταινίας του με την περιέργια των ανθρώπων να κοιτάνε από την κλειδαρότρυπα τις ζωές των άλλων!
Φίλε kioy, λόγω έλλειψης χρόνου δεν κατάφερα να σου απαντήσω νωρίτερα...
Η δική μου προσέγγιση είναι κάπως διαφορετική:
Ο δολοφόνος είναι ψυχοπαθής και ως εκ τούτου αρέσκεται να παίζει με τον κίνδυνο και αποτελεί πρόκληση για αυτόν η παγιδευση και η εξόντωση της ηρωίδας. Εξ' ου και η επιμονή του να βρίσκεται τριγύρω της αντί να την αποφεύγει μήπως και τον καταλάβει.
Επίσης ο Jema δεν τα ήξερε όλα, απλά είχε μια υποψία. Δεδομένου του παρουσιαστικού του και του χαρακτήρα του, ήταν λίγο δύσκολο να καταφέρει να γοητεύσει την κοπέλα, κάτι που το καταφέρνει μόνο στο φινάλε έχοντας διακινδυνεύσει τη ζωή του γι' αυτήν και αποποιηθεί κατά κάποιο βαθμό την αρρωστημένη εμμονή του με τις ταινίες υπερβολικής βίας. Νομίζω ότι η τροχιά πο διέγραψαν οι δύο βασικοί χαρακτήρες ήταν αρκετά καλά δοσμένη.
Για τον καθηγητή δεν διαφωνώ με όσα γράφεις. Ουσιαστικά έχει μία-δύο σκηνές και μάλλον, όντας ο ιθύνων νους της διαδικασίας, θα χρειαζόταν μεγαλύτερη εμβάθυνση.
Συμφωνώ και με το τελευταίο σου σχόλιο.
Now that we have described discount links of london the one way linking process, how can you get links of london silver websites to link just to you? One answer is that it is links of london sale dependent on your sites content, especially if you links london jewellery have unique content. Other websites will link cheap links of london to you if you have interesting content that links london bracelet compliments their content. The problem is that you london links charms really have to have something exceptional. links of london watches sale One easy way to get a type of one way link called discount links of london rings a back-link. These are links to articles that you cheap links of london necklaces have written and distributed through article directories.
Δημοσίευση σχολίου