Lola Montès

Σκηνοθεσία: Max Ophüls
Παραγωγής: France / West Germany / 1955
Διάρκεια: 110'

Οι χθεσινές νύχτες πρεμιέρας(μόλις είχε σουρουπώσει) είχαν στο πρόγραμμά τους την εν λόγω ταινία στα πλαίσια του αφιερώματος για αυτόν τον μάλλον άγνωστο στον πολύ κόσμο(αν εμπιστευτούμε τις ψήφους στις ταινίες του από το imdb) αλλά σπουδαίο καλλιτέχνη, Max Ophüls.

Η βιογραφία λοιπόν της Lola Montes. Της πιο σκανδαλώδη γυναίκας στην ιστορία, όπως προσφωνείται από τον διευθυντή του τσίρκου(Peter Ustinov). Η κάμερα τοποθετείται στην πλατφόρμα ενός τσίρκου όπου ο διευθυντής του μας παρουσιάζει την Lola Montes. Μια πανδαισία χρωμάτων ανάλογη του χώρου στην πλέον θριαμβευτική χρήση του technicolor είναι η πρώτη γνωριμία του θεατή με την ταινία που τον ακολουθεί μέχρι το τέλος.

Στα της υπόθεσης παρουσιάζεται η ηρωΐδα με αφήγηση και την τεχνική των flash back. Η χορεύτρια μας, θρασύτατη και προκλυτική αναλογιζόμενοι τις συνθήκες της εποχής καταφέρνει να κεντρίζει διαρκώς τις επιθυμίες των αρσενικών. Η κάμερα την ακολουθεί απ' τον αποτυχημένο γάμο της( όντας πιστή) ως το έντονο φλερτ με έναν νεαρό επίδοξο θαυμαστή της! Η αφήγηση χωρίς να κρατάει σταθερές παρεκλίνει δίνωντας μεγάλο βάθος γοητείας στην ηρωϊδα και τονίζοντας ανελειπώς την μοιραία φύση της. Την ακολουθεί σε μια ένδοξη ερωτική σταδιοδρομία η οποία στέκεται σημαιοφόρος των φιλοδοξιών της. Φιλοδοξίες άκρως επαναστατικές για την εποχή, οι οποίες εν τέλη την παρακινούσαν στο καθετί και σημάδεψαν μια σπυδαία καριέρα. Μια σπουδαία καριέρα που τελικά τερματίζει στα πλατό ενός τσίρκου, στην αφήγηση του ένδοξου παρελθόντος και σε ένα παρών που τρέμει λίγο πριν την ολέθρια πτώση του. Την πτώση ως την πλήρη απαξίωση, όπου παρακολουθούμε το αντικείμενο του πόθου χιλιάδων αντρών να εκτίθεται στα λούσα των επιθυμώντων παρευρισκόμενων ετοιμοπαράδοτη προς χρήση!

Στο διάλειμα άκουσα τα παράπονα κάποιων για το ντουμπλάρισμα, ή για την ακρίβεια για το μη ντουμπλάρισμα του ήχου. Στα αυτιά μου αυτά τα παράπονα ακούγονταν σαν αυτά καλο-χρυσο-βολεμένου θυληκού της Εκάλης για τα κουνούπια της εξοχής! Ναι συμφωνώ, η ταινία είχε πολλά εξωτερικά πλάνα, ναι συμφωνώ η ταινία δεν είχε σχεδόν καθόλου εξωτερικούς ήχους. Αλλά πως ζητάμε να κρίνουμε κάτι τόσο αφύσικα. Η ταινία γυρίστηκε το 1955, και είναι έργο τέχνης! Γρίστηκε με αυτές τις συνθήκες, και δε νομίζω πως η δουλειά του κριτικού είναι να μείνει στις εξαναγκάζουσες ατέλειες του μέσου! Η ταινία σε παίρνει μαζί της με μοναδική λεπτή καθοδήγηση και καταφέρνει να σε συνεπάρει με το μεγαλείο του Max Ophüls! Σεναριακά άρτια, γραφή επαναστατημένη και πλήρως παραστρατημένη απ' τα στερεότυπα του δογματικού σινεμά και ένα νοσταλγικό λυτρωτήριο μύνημα που εν αγωνιώς ο θεατής καρτερεί μέχρι το τέλος...
Βαθμολογία 8/10