Σκηνοθεσία: Martin Scorsese
Παραγωγής: USA / 1976
Διάρκεια: 113'
Ας το τλμήσουμε! Συνάντηση Scorsesse, De Niro, Foster στο ραντεβού με την επιτυχία και μια κούρσα άκαμπτη στο χρόνο! Αυτό το ταξί πάει παντού, λιτό και απλό προσαρμόζεται για όλο τον κόσμο!
Ο Martin σκηνοθετεί ξανά τον οργισμένο Τράβις( Robert De Niro). Ο ήρωας του υποδύεται έναν ταξιτζή ενεργό παρατηρητή σε όλη την εμβέλεια της πόλης. Μέσα από αυτόν και τον κόσμο στα μάτια του παρατάσει τα αποβράσματα μιας πόλης που προκαλούν δυσωδία σε όποιο υγιή κύτταρο εγκεφάλου έχει απομείνει. Ο Τράβις, πεζοναύτης στο Βιετνάμ, προσπαθεί να βάλει την ζωή του σε τάξη. Ο αγνός έρωτας με την Betsy(Cybill Shepherd) βρίσκει σε αδιέξοδο χάρις των ακατέργαστων ικανοτήτων για φλερτ απ' τον αυθόρμητο ήρωα. Τώρα προσπαθεί να βάλει εκ νέου σε μια ροή τη ζωή του γίνοντας ο τιμωρός των λερωμένων, διεφθαρμένων πεζοδρομίων και των συνηθειών των ανθρώπων. Μια ταινία πάλι εστιασμένη στο εξωτερικό γεγονός που όσο την ξύνεις μάλλον ανακαλύπτεις το μεγαλείο μιας αριστουργηματικής δομής στα ενδότερα θεμέλια της.
Ο απόστρατός Τράβις έχει ζήσει τον κόσμο όσο λίγοι. Πεζοναύτης σε μια κτηνωδία, στη φρίκη της ανθρώπινης ύπαρξης, τον πόλεμο. Όλη αυτή η γνώση συσωρεύεται εντός του και αδύνατον να βγει,τον βασανίζει με υπόγειες διαδικασίες. Αυπνίες, άγχος στο προσκήνιο μιας διαδικασίας που πλήγει τον άνθρωπο για τα βρώμικα συμβάντα που γύρω του διαδραματίζονται. Αποβράσματα που κατοικούν στους δρόμους και τις πλατείες φημώνοντας την ελευθερία χιλιάδων φοβισμένων ανθρώπων. Αποβράσματα που διαμορφώνουν τις καταστάσεις, αφανίζουν την ηθική και οδηγούν παραφύση μια κοινωνία που δειλιάζει να αποκαλυφθεί. Όλη αυτή η γνώση συσωρεύεται, η ηθική πονοκεφαλιάζει και απ' την άλλη πιέζει η βιάιη τάση για προσαρμογή σε έναν κόσμο που καθόλου δεν του ταιριάζει. Το ανακαλύπτει όταν τα συναισθήματα του για την αγνή κοπέλα των ωραιοποιημένων εκκρίσεων του μυαλού του βρίσκουν αδιέξοδο. Κοιτάει μπρος και ύστερα κοιτάει πίσω. Συνηδητοποιεί τον λόγο που η μοναξιά του ήταν η πιο πιστή του ερωμένη. Καταλαβαίνει πόσο διαφορετικός είναι. Και τώρα ξέρει. Πως ότι και να δει μπροστά του δεν θα ναι όπως παλιά. Τα ίχνη του στον χρόνο έχουν άλλη γεύση από αυτά που ακολουθούν. Γιατί η γνώση τον οδηγεί στην μοναδική του κατεύθυνση. Στο αληθινό του πρόσωπο, αυτό θα είναι και η προσαρμογή του στην κοινωνία. Η τιμωρία των κακών. Γιατί η βροχή που περίμενε να ξεπλύνει τα πάντα δεν ήρθε ποτέ. Η ανάγκη του να φανεί σε κάτι χρήσιμος θα πιαστεί σαν χειρολαβή από ένα παγιδευμένο κορίτσι που δειλά του 'χε βοηθήσει τότε βοήθεια. Αυτή η τάση του για εξιδανίκευση του κόσμου θα θεοποιήσει την μορφή του στον χάρτη του(Και πέφτει η ατάκα "Are you talking to me?"). Θα πείσει τον εαυτό του πως είναι κάτι ανώτερο και πως για αυτό δουλεύει. Και όλα αυτά τα μοναχικά συναισθήματα και οι πνιγερές σκέψεις ζητούν εκτόνωση. Και θα την βρουν... Όπως μαζί θα βρει τον εαυτό του...
Σαφή νύξη και για το πολιτικό σύστημα της απάθειας απ' τον Scorsese, με πολιτικούς που "κλείνουν" τα αυτιά στο λαό και μετάτρέπουν το στομιό τους πηγάδι εύγλωτων λόγων. Παντελής έλειψη μέτρων σε μια ελειματικής συνείδεισης κονωνία, στην ταινία που ακολουθεί την συμπεριφορά και αναδεικνύει τα ερεθίσματα που δέχεται από την πραγματικότητα μετουσιόνοντας τα σε μη αναστρέψιμες πράξεις. Το σινεμά του μεγάλου σκηνοθέτη για άλλη μια φορά λιτό και απλό, άκρως διασκεδαστικό. Κορυφώνει την σκέψη καθώς αυτοκορυφώνεται στο στοχασμό του, παρακολουθώντας με πειστικότητα το άτομο!
Σπουδαίες ερμηνείες κυρίως απ' τον Robert De Niro και την 14χρονή τότε Jodie Foster, αλλά και από τα υπόλοιπα ονόματα του cast.
Βαθμολογία 8,5/10
6 σχόλια:
Aγαπημένη ταινία. Την πρωτοείδα στα πρώτα χρόνια του βίντεο και όσο κι αν έχανε σε σχέση με την μεγάλη οθόνη, είχε το θετικό ότι μπορούσες να δεις και να ξαναδείς όσες φορές ήθελες τις αγαπημένες σου σκηνές.
Την κλασική σκηνή με τον De Niro να γυρίζει στα χέρια του το πιστόλι και να λέει το "Are you talking to me" την έλιωσα (η βιντεοκασέτα απέκτησε γραμμές θορύβου στο συγκεκριμένο σημείο από τη χρήση και ντρεπόμουν να την επιστρέψω). Και πόσες φορές από τότε χρησιμοποίησα τη συγκεκριμένη φράση, σοβαρά ή για πλάκα...
Ουσιαστικά μ΄ αυτή την ταινία πρωτοέμαθα τον De Niro. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι μεγάλωσα μαζί του. Από αυτή την ταινία άρχισα να ψάχνω και τον Scorsese.
Και η Foster πόσο μεγάλη διαδρομή από τότε...
Eπανέρχομαι, γιατί μόλις συνειδητοποίησα (ξαναρίχνοντας μια ματιά στο profile σου) ότι αυτά που γράφω περί video θα σου φαίνονται σαν ...stone age.
Ναι, λοιπόν, απέκτησα βίντεο το 1984 και μπορώ να σου πω ότι εκείνη την εποχή η έκρηξη των βιντεκλάμπ δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή των DVD.
Υπήρξε το ...σκοτεινό αντικείμενο του ...πόθου για πολύ κόσμο, φάνταζε πανάκριβο να το αγοράσεις και όποιος τα κατάφερνε εκείνε τα πρώτα χρόνια ένοιωθε προνομιούχος. Σιγά σιγά η λαχτάρα σε έκανε να μπαίνεις πιο βαθιά στα ...κόλπα και να αρχίζεις να παρακολουθείς και όλα τα σχετικά με τις ταινίες (σκηνοθέτη, σκηνοθετική άποψη, μουσική, φωτογραφία κ.λπ.).
Τότε βγήκε και ένα περιοδικό, προπομπός του "κόσμου του DVD", o
"κόσμος του VIDEO" που πρέπει να έκανε πολύ κόσμο σινεφίλ. Εγραφαν κριτικές ο Μάκης Πανώριος και ο Νίκος Σκιαδάς (νομίζω ότι έχει φύγει από τη ζωή) που στα μάτια μας φάνταζαν ως οι υπέρτατοι ειδικοί. Δεν ξέρω αν τελικά ήταν πράγματι, αλλά εγώ τους χρωστάω πολλά απ΄ όσα έμαθα για τον κινηματογράφο. Και κυρίως να βλέπω πέρα από την εικόνα και τους ηθοποιούς.
Τότε άρχισα να ...οργανώνω (μόνη μου) βραδιές κινηματογράφου. Εβλεπα 4-5 ταινίες συνεχόμενα από τις 8 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Βραδιά θρίλερ, βραδιά μιούζικαλ, βραδιά περιπέτειας, βραδιά Κόπολα κ.λπ.
Τώρα πια μου φαίνονται τόσο μακρινά όλα αυτά. Ομως, σε ζηλεύω λιγάκι, γιατί στα δικά μου ...νιάτα δεν υπήρχε ιντερνετ ούτε blogs για να μεταφέρω τις σκέψεις μου.
Το χειρότερο ήταν αυτό. Να έχεις δει μια ταινία που αισθάνεσαι πως έχεις λατρέψει, να σε έχει απογειώσει, να έχεις γεμίσει από συναίσθημα, να θες να μοιραστείς τη χαρά σου γι΄ αυτό που ένοιωσες και να μην υπάρχει κανείς. Τώρα υπάρχει το δίκτυο, το on line προσωπικό ημερολόγιο, κάποιοι φίλοι με τα ίδια βιώματα και βέβαια χάρη σκηνές ή και ολόκληρες οι αγαπημένες ταινίες.
ΥΓ. Σ΄ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις που μου ξύπνησες.
Γεια χαρά σου!
Αν ευχαριστείς εσύ που σου άναψα την ανάμνηση εγώ υπερευχαριστώ που την μοιράστηκες μαζί μου...
Είναι υπέροχο να κοιτάς για λίγο πίσω, και να βλέπεις χαρά και μια μικρή γεύση νοσταλγίας!
Για το video μη νομίζεις, και εγώ μέχρι 2-3 έτη έτσι προσπαθούσα να διευρύνω τους κινηματογραφικούς μου ορίζοντες. Και ακόμα δεν θεωρώ προνομιούχο το dvd. Γενικά είμαι κατά της ευκολίας που παρέχουν σήμερα τα μέσα γιατί αυτή η ευκολία τελικά ίσως αλλοιώνει τον αυθεντικό πόθο!
Όσο πιο πολύ το ζητάς, όσο πιο πολύ ασχολείσαι με αυτό που σου αρέσει τόσο πιο πολύ μεγάλη έχει απόλαυση!
Αντίθετα, όταν σου δίνεται απαίδευτα, υπάρχουν πλεονάζουσες πιθανότητες και για απαίδευτη με αυτό γνωριμία!
Γεια χαρά, ευχαριστώ και πάλι για το μοίρασμα των σκέψεων σου...
Gatti: Με συγγχωρείς οικοδεσπότα μου για την "επέμβαση" ήθελα απλώς να την ευχαριστήσω για το δεύτερο σχόλιο ειδικά. Νομίζω άκουγα τον εαυτό μου. Ήταν όμως άλλος, κι αυτό διαλύει το σημερινό συννεφάκι μοναξιάς.
Μην σταματάς, όσο μπορείς να το κάνεις ακόμα...
Αυτό μας έκανε αυτό που είμαστε, ε;
ilias dimopoulos: Αυτό ακριβώς είναι που είπα ότι ζηλεύω από την σημερινή εποχή. Οτι ήδη βρεθήκαμε τρεις άνθρωποι που μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη και δύο που μοιραζόμαστε την ίδια εμπειρία. Κι εγώ μετά το σημερινό νιώθω λιγότερο μόνη. Το υποπτευόμουν πως ήταν κι άλλοι πολλοί σαν εμένα, ιδού λοιπόν και η επιβεβαίωση.
Οι υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να ασχολούμαι όσο παλιά, αλλά αυτά που έζησα υπάρχουν εκεί σε μια άκρη του μυαλού και νιώθω τόσο όμορφα όταν τα αναπολώ.
Δεν αλλάζω τίποτα από το παρελθόν (εκτός ίσως από την τεράστια
στενοχώρια όταν το βίντεο κατέστρεφε μια ταινία και κατά ένα περίεργο τρόπο κατέστρεφε πάντα τις πιο αγαπημένες).
Η σημερινή ευκολία έγκειται στο ότι έχεις τις πληροφορίες τη στιγμή που τις θέλεις και στην έκταση που τις θέλεις. Αυτό και μόνο είναι που μου έλειψε από το "τότε" που μπορεί να μην έχει την σημερινή ψηφιακή τελειότητα, αλλά διατηρεί τα συναισθήματα, τα αρώματα, τις εικόνες και τις μουσικές της εποχής της αθωότητάς μου.
Κioy: Κανένας μεγάλος καλλιτέχνης δεν επεδίωξε το εύκολο, ούτε καν το σύγχρονο. Ο Μάρτιν Σκορτσέζε επέλεξε να γυρίσει ασπρόμαυρο το "Οργισμένο Είδωλο", έχουν γυριστεί τόσα τρομακτικά θρίλερ κι όμως κανένα δεν κατάφερε να αγγίξει, έστω, την ατμόσφαιρα του "Ψυχώ", οι πιο καλοί φωτογράφοι, επιμένουν συνειδητά να τραβάνε ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Είναι τυχαία όλα αυτά; Οχι,είναι η απόλαυση που ανέφερες, που ο καθένας από αυτούς αντλεί "παιδεύοντας" το αντικείμενό του.
Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου και τους δύο.
Now that we have described discount links of london the one way linking process, how can you get links of london silver websites to link just to you? One answer is that it is links of london sale dependent on your sites content, especially if you links london jewellery have unique content. Other websites will link cheap links of london to you if you have interesting content that links london bracelet compliments their content. The problem is that you london links charms really have to have something exceptional. links of london watches sale One easy way to get a type of one way link called discount links of london rings a back-link. These are links to articles that you cheap links of london necklaces have written and distributed through article directories.
Δημοσίευση σχολίου