A Night at the Opera

Σκηνοθεσία: Sam Wood-Edmund Goulding
Παραγωγής: USA / 1935
Διάρκειας: 91'

Οι αδελφοί Marx, έχουν σηματοδοτήσει μια κωμική αδελφότητα στην ιστορία του cinema. Σε αυτή την "αστική" όπερα αποχωρίζονται τον αδερφό τους Zeppo που εγκαταλείπει την κινηματογραφική καριέρα, αποχωρίζονται την Paramount που τους κατηγόρησε σαν ξοφλημένους και ξεκινούν την συνεργασία τους με την MGM. Μια συνεργασία που ξεκινά με την μαγική αυτή αλληγορική νύχτα στην όπερα.

Ο Sam Wood δραματικοποιεί την ζωή δυο παλιάτσων, ενός φιλόδοξου νέου και μιας ταλαντούχας και γοητευτικής σοπράνο κόντρα στην "καθώς πρέπει" κοινωνία της μπουρζουαζίας. Και δεν υπάρχει καλύτερος χώρος για να το πράξει από αυτόν της αριστοκρατικής όπερας. Η υπόθεση είναι απλή. Η πλούσια κυρία της Νέας Υόρκης(Mrs. Claypool), άσχετη με την όπερα γίνεται στόχος ενός δοξομανή με υψηλό πόστο(Herbert Gottlieb). Και μαζί συνάπτουν συμφωνία επιχορήγησης της όπερας την Νέας Υόρκης. Ο καλύτερος αοιδός του κόσμου Lasspari έχει υπογράψει συμβόλαιο μαζί τους, και παίρνει εκτός των αρχοντικών του κόμπλεξ για ντουέτο του την όμορφη ταλαντούχα μα και συνεσταλμένη κοπέλα(Rosa Castaldi). Μεταξύ όλων αυτών βρίσκεται ένας αεριτζής εξυπνάκιας(Otis B. Driftwood). Μια αριστοκρατική φυσιογνωμία με μικροαστικά ένστικτα. Από τον οποίο πιάνονται ο ταλαντούχος και άσημος νέος(Barani) με τους παλιάτσους φίλους του(Fiorello, Tomasso) για να συναντήσουν την αγαπητικιά τους έπειτα από ένα περιπετειώδη θαλάσσιο ταξίδι για τη Νέα Υόρκη.

Ο Sam Wood με τους εκπληκτικούς κωμικούς Marx κάνει μια πολύπλευρη σάτιρα στα σκαριά της αριστοκρατικής κοινωνίας. Δηλώνει ολοφάνερα πως τα υψηλά πόστα κατέχονται από πανούργους ανθρώπους και όχι από ταλαντούχους. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα την λαμπρή καριέρα του Lasspari σε αντιπαράθεση με την αφανή του Barani. Ενώ ο δεύτερος καθώς εξελίσσεται η ταινία αποδεικνύει την ανωτερότητα της φωνής του. Επίσης, ένα δριμύ κατηγορώ για την κοινωνική διαστρωμάτωση, η οποία μπορεί να διαμορφώνει τις καταστάσεις. Μπορεί να μετατρέπει μια σχέση σε απαγορευμένη παρά το γεγονός πως υπάρχει αναμφισβήτητη αγάπη. Καθώς το ύψος των συμβαλλόμενων απέχει στις εδραιωμένες αντιλήψεις του κόσμου. Αντίθετα, η εξύψωση που φέρνει μια φανταχτερή θέση ή το χρήμα αποκτά νόμιμο δικαίωμα όχι μόνο στο να επιβάλει την θέληση της, αλλά και να κατακτά την προδιάθεση των άλλων. Καταδεικνύεται ακόμα η επιρροή του χρήματος καθώς και η αφέλεια του σε μια μάλλον ταυτόσημη ερμηνεία. Αντίθετα από την άλλη παρουσιάζεται η λαϊκή κοινωνία σαν ένα πλήθος παλιάτσων. Με ακριβώς όμοια χαρακτηριστικά, αλλά έλλειψης εξουσίας και χρήματος καταδικάζεται σε μια σιωπηλή ανυπαρξία. Αυτή η όψη διακυβερνάται από την κωμική ιδιοφυΐα των αδερφών Marx. Που στους ρόλους των παλιάτσων και του αεριτζή ατζέντη επιδίδονται σε ένα ερμηνευτικό κρεσέντο. Με αφέλεια και μουσικότητα στο ύφος του Charles Chaplin και έξυπνα σκετσάκια χαριτολογούν το περιτύλιγμα αυτού του σκληρού κόσμου. Του σκληρού κόσμου, που αλλάζει στην ξεκαρδιστική ληκτήρια σεκάνς, με τον λαό να εξεγείρεται κατά της αριστοκρατίας μες στο σπίτι της. Την καλογυαλισμένη όπερα. Και να ανακτά δικαιωματικά όσα αξίζει!

Δεν θέλω να κάνω επιπλέον αναφορές στις πολυειπωμένες αρετές των αδερφών Marx και της Kitty Carlisle στο ρόλο της Rosa. Αλλά θέλω να σταθώ σε δυο σκηνές στη σεκάνς του ταξιδιού. Είναι εκπληκτική αισθητικά αλλά και σεναριακά μια από τις καλύτερες στημένες κωμικές σκηνές του κινηματογράφου. Μιλάω για την σκηνή που στριμώχνονται 15 άτομα σε ένα δωμάτιο 3*3. Ένα στοίβαγμα ανθρωποσωμάτων λαϊκής προέλευσης σε μια κρουαζιέρα του πλούτου. Ο καθένας βρίσκεται εκεί ως εργάτης ή ως απλός άνθρωπος του λαού. Χωρίς παράπονα δέχεται την "ασφυξία" και με συναίνεση παρευρίσκεται σε ένα χώρο για να κάνει την δουλειά του. Ο χώρος αντέχει όλους τους καλούς, όμως τελικά μια ανθρωποθάλασσα εξεγείρεται όταν το κεφάλαιο(Mrs. Claypool) επιχειρεί να εισέλθει. Και τσαλαπατημένα σώματα πέφτουν στην καλογυαλισμένη Mrs. Claypool.

Ενώ η άλλη σκηνή που θα 'θελά να σταθώ είναι αυτή της βραδινής διασκέδασης. Ένα πλήθος αστών παρευρίσκεται στριμωγμένο στο κατάστρωμα του πλοίου και διασκεδάζει με τους αθώους αυτοσχέδιους μουσικούς αυθορμητισμούς των αδέξιων παλιάτσων και της φωνής του ταλαντούχου Barani. Την στιγμή που η απαστράπτουσα αριστοκρατία απολαμβάνει σαφώς πιο ευρύχωρα την σαμπάνια της υπό τον ήχο διάσημων μελωδιών. Μια μαζική ελεύθερη κοινωνία, που βιώνει την διασκέδαση μέσα από μικρές αυθόρμητες στιγμές απόλαυσης σε αντίθεση με πάμπλουτες φιγούρες υψηλού κύρους που βαφτίζει την μιζέρια ευτυχία και εναγωνίως αναζητά το σκαλοπάτι που θα εξυψώσει το ανάστημα τους εις βάρος των άλλων!
Βαθμολογία 9/10