Ako

Σκηνοθεσία: Hiroshi Teshigahara
Παραγωγή: Japan / 1965
Διάρκεια: 28'

Ήμουν 16 χρονών τότε. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι δε μπορούσα να βηματίσω με βεβαιότητα σε μια ευθεία γραμμή. Η ασάφεια των ήχων, οι αντανακλάσεις των πραγμάτων σε μια θολότητα, όριζαν ένα συνεχές μες το οποίο μπορούσα να υπάρχω χωρίς ενοχές. Ήμουν 16 χρονών τότε. Θυμάμαι, με εντυπωσίαζε η σταθερή ροή του νερού στο στόμιο της πηγής, η συνέπεια με την οποία η νύχτα οδηγούταν στη μέρα. Εμένα οι μνήμες μου ήταν εικόνες διάσπαρτες, μικρές αιχμηρές εγκοπές που επέστρεφαν από αιχμηρά τοπία θανάτου.  Ήμουν 16 χρονών τότε. Συνέβαιναν τόσα και τόσα που ήταν πρόθυμα να με χτυπήσουν πριν γίνουν γνώση, πριν γίνουν παρελθόν.

Το αγόρι με κοιτάει στα μάτια. Αλλά δε ξέρει τι βλέπει. Βηματίζω μαζί του. Κι αφού δεν έχω χάρτη, βηματίζω προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο δρόμος είναι σιωπηλός μα όχι αμήχανος. Οι φωνές κοιμούνται. Κάτω απ’ το έδαφος, κάτω από αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα διαδρομή. Τα όνειρα, μέρα ή νύχτα, δεν αρκούν. Είναι όμως όνειρα, κι οι κραυγές είναι πιο φιλικές, απ’ όσο μακριά κι αν έρχονται. Ήμουν 16 τότε και ξημέρωνε. Δε φτάνουμε ποτέ νέοι στο θάνατο. Κι ο θάνατος μας παραλαμβάνει χωρίς να μπορεί να μας κακομεταχειριστεί. Ήμουν 16 χρονών τότε, και τώρα, μέσα σ’ αυτό το σώμα των 16 ετών, νιώθω σα να μπήκα σε σπασμένο σπίτι.