Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007

EL LABERINTO DEL FAUNO


Σκηνοθεσία: Guillermo Del Toro
Διαρκεία: 119'
Παραγωγή: Μεξικό-Ισπανία-Η.Π.Α/ 2006

Ο Guillermo Del Toro μετά τα τραγικά Hellboy, Blade II, σε μια δουλειά που δικαίως θα απασχολήσει τον κινηματογραφικό φλοιό.
Αποφασίζει να ξεφύγει απ' τα μονότονα εμπορικά του δημιουργήματα που στοχεύαν αυτά καθέ αυτά στην πρόσκληση του ανάλαφρου κοινού, σε σκηνές που αναρωτιέσαι , μας περνάνε τόσο ηλίθιους ή μήπως τελικά είμαστε αφού το καταδεχόμαστε!
Στον λαβυρινθό αυτό ο θεατής θα μπερδευτεί μεταξύ δύο κόσμων: του πραγματικού και του φανταστικού.Αυτοί οι κόσμοι ενώνονται στο πρόσωπο της μικρήw Οφέλιας,(Ιvana Baquero) που κατ' εμε ερμηνευτικά κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα!
O Guillermo Del Torro, αρχικά με πολύ μαεστρία αλλα και λεπτό τρόπο ξεδιπλώνει αυτές τις διαστάσεις!Η σκληρή απάνθρωπη και χωρις παραθυρά συμμετοχής της ψυχής των ανθρώπων πραγματικότητα, στρέφει την μικρή ηρωϊδα να εξωτερικεύσει τα κρυμμένα εσωτερικά της θέλητρα πιστεύω...
Πραγματικότητα που σημαδεύεται απ' τον Ισπανικό εμφύλιο, όπου η απολυταρχική μορφή της εξουσίας καταπιέζει με τον πιο παγερό τρόπο κάθε ανθρώπινο δικαίωμα...
Απ' την άλλη η κάμερα του Del Torro με gothic σκηνές ζωντανεύει τον κόσμο της Οφέλια, ενώ στο πρόσωπο του λοχαγού μέσα από πλάνα-καθρεφτή συμπεριφοράς επάνω του, δίνεται η σκληρότητα της εξουσίας όταν είναι σε λάθος χέρια...Ωστόσο και οι 2 κόσμοι(ο φανταστικός, όπου ο φαύνος-όνειρο εγκαταλείπει την μικρή, και στον πραγματικό όταν εντάσονται οι συγκρούσεις με το αίμα να συχνάζει σαν νερό και τα πιστόλια να βγαίνουν πιο εύκολα απ' οτι τα χελιδόνια την άνοιξη) παρέλχονται σε κλινικό σοκ!
Πράγμα που ρίχνει πολύ την ταινία σ' ένα κομβικό σημείο!
Ωστόσο η τελευταία σκηνή είναι λύτρωση για τον θεατή, εμπεριέχει όλη την ανακούφιση και ταυτόχρονα όλη την αλήθεια-πολλές φορές πιο δυνατή απο πραγματικό γεγονός- που μπορεί να κρύβει το εσωτερικό μας παραμύθι!
Βαθμολογία 7,5/10

1 σχόλιο:

zoz είπε...

πολύ υπερεκτιμημένη ταινία κατα τη γνώμη μου. Το φανταστικό μέρος είναι οκ, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έχει μεγάλες απετήσεις στον κινηματογράφο του φανταστικού, αλλά το ρεαλιστικό κομμάτι της ιστορίας είναι απαίσιο, όλοι οι χαρακτήρες είναι σκέτες καρικατούρες. Όλη η ταινία μοιάζει με προπαγάνδα εναντίον του καθεστώτος του Φράνκο, εύκολη υπόθεση 30 χρόνια μετά την πτώση του.