Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη
Παραγωγής: Ελλάδα / 2011
Διάρκεια: 29'
Το
Zodiac της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη ξεκινά, ουσιαστικά, απ’ τη στιγμή που
ένα μικρό αγόρι εγκαταλείπεται από την πόρνη μητέρα του στο ξενοδοχείο
όπου διαμένουν. Αυτό που θα περίμενε να δει κανείς στη συνέχεια, θα ήταν
μάλλον μια δραματική ταινία εηλικίωσης. Απροσδόκητα, η Κοτζαμάνη
διαλέγει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο. Κι εμείς βλέπουμε μια ταινία με
ενήλικες που δε μπορούν να διαφύγουν από την παιδικότητά τους. Ενήλικες
που κλέβουν σκανταλιάρικα κουλούρια και τα κρύβουν στην εσωτερική τσέπη
του πουκαμίσου. Ενήλικες που προτιμούν να παρακολουθούν στην τηλεόραση
μπιπ μπιπ και κογιότ κι άλλα καλούδια της παιδικής ηλικίας. Άντρες που
φιλεύουν συνομωτικά κοκά κόλα, και παίζουν με ελικοπτεράκια. Γυναίκες
που ποτίζουν κεσεδάκια γιαουρτιού περιμένοντας να φυτρώσει φακή.
Ανθρώπους που αισθάνονται εξαιρετικά αμήχανα απέναντι από οποιαδήποτε
“ενήλικη” υποχρέωση-ευθύνη.
Όμως,
αν το καλοσκεφτείς, ο δρόμος που διαλέγει η σκηνοθέτιδα δεν είναι και
τόσο ανάδρομος. Δεν είναι και τόσο παράλογος. Η παιδικότητα είναι κάτι
που ενυπάρχει μέσα μας. Γεννιόμαστε με την παιδικότητά μας. Για την
ακρίβεια είμαστε η παιδικότητά μας. Δεν είναι κάτι έξωθεν. Σε αντίθεση
με την ενηλικίωση. Όπου είναι μια βίαιη πράξη. Μια υποταγή σε κάτι που
επιβάλλεται. Σ’ έναν κόσμο που έχει επιβληθεί. Ενώ από τη μία είμαστε η
παιδικότητά μας, από την άλλη κατασκευάζουμε και επινοούμε την
ενηλικίωσή μας. Από την παιδικότητά μας προσπαθούμε να διαφύγουμε. Ενώ η
ενηλικίωση είναι κάτι προς το οποίο τρέχουμε. Η παιδικότητα πηγάζει από
μέσα μας. Κατά έναν τρόπο είναι το εμείς που είμαστε. Ενώ η ενηλικίωση
είναι κάτι το άγνωρο. Μια κατασκευή. Αλλά όσο καλά κι αν κατασκευάσεις
τον εαυτό σου, πόσο εύκολα μπορείς να διαφύγεις από αυτόν που είσαι;
Zodiac (Konstantina Kotzamani, 2011) from Festival La Cabina on Vimeo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου