Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Η Λησμονημένη, Page 31


Σκηνοθεσία/Ερμηνεία: Ελένη Μπούκλη, Λάμπρος Φιλίππου, Νάνσυ Μπούκλη
σε Ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη

Λησμονιά: ο πρόλογος της Αθανασίας στο κελί της μοναξιάς.

Άνοιξα τις κίτρινες σελίδες του τηλεφωνικού καταλόγου, κι όμως δε βρήκα πουθενά γραμμένο τ' όνομά σου. Κι εσύ, λησονημένη, κάθεσαι και κάθεσαι πάνω απ' το στρωμένο τραπέζι ψάχνοντας έναν λεκκέ. Μια ξεχασμένη θύμηση. Ένα βλέμμα που να διακόπτει την ακινησία. Μα δεν αφήνει ίχνη η λήθη. Η φωνή σου θα κράυγαζε αν είχε κάποια πρόσβαση στην ακοή μου. Τα χείλη σου νεκρά, νεκρά εντάφια της προσμονής.

Μα εσύ κάθεσαι και κάθεσαι πάνω απ' το άδειο τραπέζι, με τα άκρα να εκτείνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Έχεις τους πόρους ανοικτούς, ορθάνοικτους και ανοιγμένους, απελπισμένα διαθέσιμη στην πιθανότητα που δε ζυγώνει. Μαύρα στίγματα γύρω απ' το στήθος σου, φίδι ασάλευτο η αγωνία. Νερό δεν τρέχει σ' αυτό το αυλάκι. Κι ο ήλιος δεν έχει διάβαση σε κανένα από τα τέσσερα άκρα.

Ανοίγεις μια τρύπα στην κοιλιά να καταπιείς το σύμπαν. Το αίμα ασάλευτο. Κοιτάς τα εντόσθιά σου σε παγωμένη φωτογραφία. Χτυπάς με το σφυρί το αύριο να στάξει παρελθόν. Κάποιος άφησε το κλειδί στην πόρτα και την πήρε μαζί του. Ζυγώνουν διστακτικές σκιές στο παράθυρο. Και η αγωνία σου λιώνει το σώμα. Σπασμοί ανοίγουν ρωγμές στο άπειρο, στον ουρανό και στο χώμα. Η λησμονιά δε σπάει. Κι εσύ έχεις γίνει θρύμματα ψαχνίζοντας την τελευταία δίοδο στις αισθήσεις μου.

Πνιγμός. Φωτιά. Πόνος. Πόνος για τη λησμονημένη. Σε πνίγει το χθες που δεν έζησες. Σε πνίγει το αύριο που δε θα ζήσεις. Εξατμίζεσαι. Μόρια πανικού ακατάστατα στην αοριστία. Έχεις τη λησμονιά ακέραιη. Να ασημώσεις το πέρασμα. Από τη λήθη στην Αθανασία. Βέβαιος πόνος.



Ι
Δεν είναι αυτό το αυλάκι αυλάκι αίματος 
δεν είναι αυτό το πλοίο πλοίο θύελλας 
δεν είναι αυτός ο τοίχος τοίχος ηδονής 
δεν είναι αυτό το ψίχουλο ψίχουλο γιορτής 
δεν είναι αυτός ο σκύλος σκύλος λουλουδιών 
δεν είναι αυτό το δένδρο δένδρο ηλεκτρικό 
δεν είναι αυτό το σπίτι σπίτι δισταγμού 

Δεν είναι η λευκή γριά ετοιμοθάνατη 

Είναι μια κουταλιά γλυκό κρασί 
δύναμη χαράς για τη ζωή της λησμονημένης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: