Meurtrière (Philippe Grandrieux)

"Ο πρώτος άνθρωπος είχε 2 κεφάλια 4 πόδια και 4 χέρια. Κι αυτός ο άνθρωπος, ήταν σαν... τρύπα. Τότε, δεν ξέρω γιατί, ίσως θεία τιμωρία, η αστραπή χτύπησε αυτόν τον πρώτο άνθρωπο. Ο άνθρωπος διαιρέθηκε σε 2. Κι αυτός ο άνθρωπος, ο νέος άνθρωπος - είχε ένα κεφάλι, 2 χέρια και πόδια, όπως σήμερα. Όμως κάτι του έλειπε. Το άλλο του μισό, κάτι που ψάχνει -κι ας μη μπορεί να το βρει- γιατί δεν υπάρχει." (Πλάτωνας)

Το άτομο ως πληθυντικός έχει διερευνυθεί πολλές φορές. Κυρίως όμως μέσα από την ιδέα του πολλαπλού εαυτού, της "συμπαντικής ψυχής". Δηλαδή, πληθυντικός ως έννοια, σχεδόν ποτέ ως σώμα. Η έννοια ενός ατόμου που δεν εξαντλείται στο σώμα του, αλλά είναι πολλαπλό ως σώμα, όπως ο πρώτος άνθρωπος του Πλάτωνα, μας αποστρέφει, μας εφοδιάζει με την σκέψη του τέρατος, την δυσάρεστη σκέψη, την ιδέα της τερατομορφίας, μια ιδέα που μας απωθεί. Μάλιστα, οξύμωρα, αντιφατικά, και μάλλον χαϊδολογώντας, εξετάζοντας την πολλαπλότητα του ατόμου ως έννοια, ως ιδέα πολλές φορές χρησιμοποιούμε τη φράση "πιο πολύ από ύλη". Είναι όμως μια απατηλή διατύπωση κι αυτή στην προσπάθεια μας να απωθήσουμε την ιδέα του τέρατος, να εξιδανικεύσουμε καθησυχαστικά τον τενικιστικό πνευματισμό μας, αφού κατά τ' άλλα γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει, πως δεν είναι δυνατό να υπάρξει πιο πολύ από ύλη.

Κι αυτό επιχειρεί ο Grandieux με το Meutriere. Το πιο πολύ που δεν υπάρχει. Δηλαδή το πολύ από ύλη. Ο άνθρωπος εδώ παρουσιάζεται ως σώμα. Μόνο ως σώμα και είναι πολλαπλός γιατί το σώμα είναι πολλαπλό. Γιατί το σώμα γεννάει την μορφή του. Την αναστενάζει και την ανασκευάζει. Γεννάει το άλλο σώμα. Που δεν είναι άλλο. Είναι το ίδιο σώμα. Σώμα. Συντονισμένο σε μια κοινή αναπνοή. Στη σάρκα του. Ρευστή. Πολύσχημη. Το τέρας. Όχι η ιδέα του. Το τέρας αυτοπροσώπως. Αυτός ο πολλαπλός άνθρωπος. Η σάρκα. Το σώμα. Γοητευτικό. Ευάλωτο. Επώδυνο. Οι οριακές ιδιότητες των άκρων, που καθορίζουν την έκταση του εαυτού, καταργούνται. Κάθε σημείο του σώματος είναι ένα σημείο συγκόλλησης για το άλλο σώμα. Και το άλλο σώμα, δεν είναι άλλο, είναι το ένα σώμα. Δίχως άρκα. Δίχως όρια. Απέραντο και αενάως επεκτάσιμο. Όχι μέσω κάποιος βολικής πνευματικής απελευθέρωσης ή εξαύλωσης. Όχι. Απέραντο και αενάως επεκτάσιμο μέσω της σάρκας. Η σάρκα ως πλοκάμια και κυρίως ως σάρκα. Ανυπότακτη. Ακυρίευτη. Ζώσα σάρκα. Πολλαπλή και μοναδιαία.