ΑΩ

  
Σκηνοθεσία - Ερμηνεία: Αργύρης Πανταζάρας

Η ευγενής μας εικόνα είναι το θέαμα που προσφέρουμε στους άλλους. Γιατί αυτό θέλουν οι άλλοι από εμάς, ένα θέαμα, κι εμείς τους το προσφέρουμε. Γιατί αυτό που εμείς θέλουμε είναι να είμαστε ποθητοί. Να είμαστε επιθυμητοί, αυτό θέλουμε. Η ευγενής μας εικόνα είναι το είδωλο στον αντεστραμμένο καθρέφτη της ανασφάλειας μας.

Από εκεί που έχω περπατήσει, τώρα διέρχομαι ακίνητος. Άραγε, αυτή η ακινησία είναι η εν ανάπαυση ζωή; Ρωτάω, αυτή η αδράνεια είναι η εν ανάπαυση ζωή; Δεν είμαι όμως ακίνητος. Διέρχομαι ακίνητος. Κι αυτό διαφέρει. Μια πολύβοη αδράνεια.

Το να έχεις υπάρξει και το να έχεις ζήσει διαχωρίζονται από τη στιγμή που έχεις γεννηθεί. Γιατί το να ζεις είναι να κυνηγάς κάτι απ' το οποίο προπορεύεσαι. Κάτι βρίσκεται πίσω σου, το έχεις αφήσει, κι εσύ το κυνηγάς. Μπροστά. Και η απόσταση συνεχώς μεγαλώνει. Κι όσο δεν το φτάνεις τόσο το κυνηγάς. Πιο έντονα. Ασταμάτητα. Ακατάπαυστα. Αυτό πίσω κι εσύ τρέχεις μπροστά. Η ζωή ειναι ο νόμος της απώθησης.

Το να αποδομείς αυτό που κάνεις, δεν δικαιώνει τη δράση. Το να 'χεις συνείδηση των πράξεων σου, ακόμα κι αν τις αποδοκιμάζεις, δεν σε καθιστά περισσότερο αθώο ή λιγότερο ένοχο· αξιοθρήνητο σε καθιστά. Η αυτολύπηση δεν καταπραΰνει. Η δράση/ζωή είναι η αδιάλειπτα συνεχιζόμενη διάψευση της ύπαρξης.