Έχω ξανά αναφέρει την άποψη μου για το πόσο σπουδαία χρονιά, από κινηματογραφικής άποψης, διανύσαμε! Σε αυτή την ανάρτηση παραθέτω τις κατά την άποψη μου 16+1 καλκύτερες ταινίες της χρονιάς, αφού όσο και αν πάλευα θα αδυνατούσα να βγάλω δεκάδα...
16
The Dark Knight
Ο Christopher Nolan μας έφτιαξε ίσως την πιο ώριμη προσέγγιση του άνθρωπου-νυχτερίδας. Στην χαραυγή του αιώνα, μες στην καρδιά του καπιταλισμού και του ηθικού ξεπεσμού. Αν το διέκρινε και λίγο μεγαλύτερη τόλμη ίσως να μιλάγαμε για το Blockbuster των τελευταίων ετών!
15
My Blueberry Nights
Στις αδικημένες και παρεξηγημένες ταινίες της χρονιάς. Ο μεγάλος Kar Wai Wong, παραδίδοντας εκ νέου μαθήματα αισθητικής, μας τραβάει σε μια κινηματογραφικότατη ιστορία. Όταν πασχίζουμε να βρούμε την θέση μας μες στην ματαιότητα του χρόνου, σε νύχτες που μοιάζουν με μύρτιλλο.
14
Control
Η εύθραστη προσωπικότητα του Ian Curtis υπό το πρίσμα της ευαίσθητης φωτογραφικά ματιάς του Anton Corbijn. Η ζωή που δε μπορούμε να φτάσουμε, η ζωή που δε μπορούμε να αγγίξουμε βρίσκεται κάπου εκεί μέσα μας, τυλιγμένη στις φλόγες του ενδότερου κόσμου. Η ζωή που αγνοούμε, και στριμώγνουμε σε μια καθημερινότητα που όλο και φουσκώνει, και όλα γίνονται out of control...
13
Se, jie
Ογκολιθική ερμηνεία του Tony Leung Chiu Wai στην σπαραχτική σονάτα του Ang Lee. Όταν τα προσωπικά πάθη και οι αδυναμίες γίνονται λύτρωση και προσφέρουν την ιάση μέσα στην σκληρή πραγματικότητα αμείλικτων καιρών.
12
Bikur Ha-Tizmoret
Ο Eran Kolirin κάνει την απλότητα και τη λιτότητα cinema. Σε ταινίες που έχει περισσότερο απ' όλα ανάγκη ο κινηματογράφος. Σκηνές τεράστιας συναισθηματικής δύναμης φιλοδοξούν να αποκαλύψουν την ανθρώπινη ψυχή που κρύβεται μες στα ανθρώπινα ερείπια...
11
Into the Wild
Πολύ σημαντική ταινία και αξιοπρόσεκτη δουλειά του Sean Penn. Σε μια περίοδο που προσωπικά πιστεύω ο τρόπος και η ποιότητα ζώης μας έχει φτάσει σε τέλμα, είναι τουλάχιστον ευπρόσδεκτο να προτείνονται τόσο πλούσιοι ποιτοικά εναλλακτικοί τρόποι ζωής. Μέσα από τη μοναχική ζωή του Chris McCandless, έστω και αν "δεν υπάρχει ευτυχία αν δε τη μοιράζεσαι", όπως χαρακτηριστικά ακούμε στη ταινία...
10
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street
Ο Θεοσκότεινος Tim Burton επιστρέφει έχοντας στο πλευρό τους αγαπημένους συνεργάτες του: Johnny Depp, Helena Bonham Carter. Με τα ματωμένα του ξυράφια θα περιπλανηθεί στο δύσοσμο Λονδίνο, και θα μαρτυρίσει "σε όλους τους αξίζει ο θάνατος", τονίζοντας την ανηθικότητα της ανθρώπινης φύσης.
9
This Is England
Η Αγγλική σκηνή είναι εδώ. Μια ταινία που κάνει τον Shane Meadows έναν από τους πιο αξιοπρόσεκτους δημιουργούς του σύγχρονου κινηματογράφου. Έντονο κοινωνικοπολιτικό cinema, τοποθετημένο χρονικά στον επεκτατικό πόλεμο της Θατσερ, σε μια πανεθνική έκκληση αποτίναξης του συντηρητισμού και του φανατισμού.
8
In Bruges
Μια απολαυστική μαύρη κωμμωδία υπό τα φώτα της μεταμοντέρνας σκηνοθεσίας του πρωτάρη Martin McDonagh. Η προγενέστερη γνώση και οι επιβεβλημένες αξίες ως συντηριτικοί θεσμοί που φυλακίζουν τη συνείδηση. Και μια ανθρωποκεντρική διάσταση της Κόλασης, από την ίσως καλύτερη ερμηνεία του Colin Farrell.
7
Du levande
Ο Roy Andersson επιδεικνύει για ακόμα μια φορά τις πλανοθετικές του ικανότητες με στατικά πλάνα που αξίζουν μιας εκτενέστερης κινηματογραφικής ανάλυσης. Και αμφισβητεί την έμβια κατάσταση των νεκρών ψυχικά υποκειμένων της εποχής μας...
6
Man Push Cart
Άλλη μια εκπληκτική χαμηλού budget ταινία. Το ντοκιμαντέρ συναντά τη μυθοπλασία και αναγεννούν τον αδικημένο και καταπατημένο βίο των εθνικών μειονοτήτων. Εμείς μέσα από τον ήρωα Ahmad, θα παρακολουθήσουμε την προσπάθεια να περισωθεί ότι έχει απομείνει, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
5
Auf der anderen Seite
Η άκρη του ουρανού είναι το σημείο που θα φτάσουν τα μάτια σου αν απαλλαγείς απ' όλα αυτά τα μικρά που παρεμβάλλονται. Στην άκρη του ουρανού τίποτα δεν θα υπάρχει να πιάσεις, μόνο απέραντο γαλάζιο. Μα με ένα μυστήριο τρόπο θα είναι όλα εκεί... Θα είναι όσα σε σημάδεψαν, θα είναι όσα πιστεύεις, θα είναι όσα θέλεις να δεις. Θα είναι όλος ο εσωτερικός σου κόσμος ασθμάζοντας υπό τον φόβο της ολικής παράδοσης. Γιατί όταν φτάσεις στην άκρη του ουρανού, ούτε ο θάνατος μπορεί να σε χωρίσει από αυτό που βαθύτερα είσαι, από αυτό που επιθυμείς...
4
Zodiac
Μια από τις πιο ώριμες κινηματογραφικά στιγμές της χρονιάς που μας πέρασε. Το Zodiac κατά κάποιον τρόπο σηματοδοτεί τη νέα γεννιά ταινιών του David Fincher. Φορείς μιας σπάνιας και λεπτομεριακής κινηματογραφικής σοφίας.
3
No Country for Old Men
Όταν οι αδερφοί Coen σκηνοθετούν τότε έχουμε ένα νέο για ολόκληρη την σινεφίλ κοινότητα. Οι τρεις διαστάσεις του χρόνου αναμετρούνται πάνω στη σύγχρονη κοινωνία σε μια δυσνόητη αλληγορία. Η ταινία που περιέχει αδιαμφισβήτητα τον πιο μανιακό δολοφόνο της χρονιάς. And his name: Javier Bardem!
2
Izgnanie
Η πλέον αδικημένη ταινία της χρονιάς. Ο Andrei Zvyagintsev ζωγραφίζει με φυσικές αποχρώσεις μια αρχαιοελληνική τραγωδία. Ο άνθρωπός απομακρυσμένος από τις ρίζες του. Απομακρυσμένος από την φύση του, την ίδια την Φύση! Και οι καιροί που έχουν χαρακτηριστικά αλλάξει υπό το βάρος της προόδου και της εξέλιξης. Μιας οπισθοδρομικής εξέλιξης που ολότελα μας κατευθύνει στην εκμηδένιση της ανθρώπινης οντότητας!
1
4 luni, 3 saptamani si 2 zile
Μια ανθρώπινη εφιαλτική ιστορία κινηματογραφείται με τον νατουραλισμό στο απώγειο. Μέσα από την οποία εκμαιέυεται τόσο ένα ευρύτερο πολιτικό όσο και κοινωνικό σχόλιο. Σε μια ταινία που αιωρείται πάνω από τα κινηματογραφικά είδη με όπλο την βαθύτερη επίγνωση του εκφραστικού μέσου.
*****
There Will Be Blood
Το αριστούργημα του P.T Andersson με τη συνοδεία του μοναδικού Daniel Day Lewis. Σε μια σφοδρή μάχη της ηθικής με τον μισάνθρωπο καπιταλισμό και την περιοριστική και βδελυρή εκκλησία, που το ποθετείται στην αλλαγή του αιώνα την περίοδο της πετρελαϊκής άνθισης. Ένα αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, που υλοποιεί μια ταινία που έχει ανάγκη τώρα παρά ποτέ άλλοτε ο Αμερικάνικος κινηματογράφος.
16
The Dark Knight
Ο Christopher Nolan μας έφτιαξε ίσως την πιο ώριμη προσέγγιση του άνθρωπου-νυχτερίδας. Στην χαραυγή του αιώνα, μες στην καρδιά του καπιταλισμού και του ηθικού ξεπεσμού. Αν το διέκρινε και λίγο μεγαλύτερη τόλμη ίσως να μιλάγαμε για το Blockbuster των τελευταίων ετών!
15
My Blueberry Nights
Στις αδικημένες και παρεξηγημένες ταινίες της χρονιάς. Ο μεγάλος Kar Wai Wong, παραδίδοντας εκ νέου μαθήματα αισθητικής, μας τραβάει σε μια κινηματογραφικότατη ιστορία. Όταν πασχίζουμε να βρούμε την θέση μας μες στην ματαιότητα του χρόνου, σε νύχτες που μοιάζουν με μύρτιλλο.
14
Control
Η εύθραστη προσωπικότητα του Ian Curtis υπό το πρίσμα της ευαίσθητης φωτογραφικά ματιάς του Anton Corbijn. Η ζωή που δε μπορούμε να φτάσουμε, η ζωή που δε μπορούμε να αγγίξουμε βρίσκεται κάπου εκεί μέσα μας, τυλιγμένη στις φλόγες του ενδότερου κόσμου. Η ζωή που αγνοούμε, και στριμώγνουμε σε μια καθημερινότητα που όλο και φουσκώνει, και όλα γίνονται out of control...
13
Se, jie
Ογκολιθική ερμηνεία του Tony Leung Chiu Wai στην σπαραχτική σονάτα του Ang Lee. Όταν τα προσωπικά πάθη και οι αδυναμίες γίνονται λύτρωση και προσφέρουν την ιάση μέσα στην σκληρή πραγματικότητα αμείλικτων καιρών.
12
Bikur Ha-Tizmoret
Ο Eran Kolirin κάνει την απλότητα και τη λιτότητα cinema. Σε ταινίες που έχει περισσότερο απ' όλα ανάγκη ο κινηματογράφος. Σκηνές τεράστιας συναισθηματικής δύναμης φιλοδοξούν να αποκαλύψουν την ανθρώπινη ψυχή που κρύβεται μες στα ανθρώπινα ερείπια...
11
Into the Wild
Πολύ σημαντική ταινία και αξιοπρόσεκτη δουλειά του Sean Penn. Σε μια περίοδο που προσωπικά πιστεύω ο τρόπος και η ποιότητα ζώης μας έχει φτάσει σε τέλμα, είναι τουλάχιστον ευπρόσδεκτο να προτείνονται τόσο πλούσιοι ποιτοικά εναλλακτικοί τρόποι ζωής. Μέσα από τη μοναχική ζωή του Chris McCandless, έστω και αν "δεν υπάρχει ευτυχία αν δε τη μοιράζεσαι", όπως χαρακτηριστικά ακούμε στη ταινία...
10
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street
Ο Θεοσκότεινος Tim Burton επιστρέφει έχοντας στο πλευρό τους αγαπημένους συνεργάτες του: Johnny Depp, Helena Bonham Carter. Με τα ματωμένα του ξυράφια θα περιπλανηθεί στο δύσοσμο Λονδίνο, και θα μαρτυρίσει "σε όλους τους αξίζει ο θάνατος", τονίζοντας την ανηθικότητα της ανθρώπινης φύσης.
9
This Is England
Η Αγγλική σκηνή είναι εδώ. Μια ταινία που κάνει τον Shane Meadows έναν από τους πιο αξιοπρόσεκτους δημιουργούς του σύγχρονου κινηματογράφου. Έντονο κοινωνικοπολιτικό cinema, τοποθετημένο χρονικά στον επεκτατικό πόλεμο της Θατσερ, σε μια πανεθνική έκκληση αποτίναξης του συντηρητισμού και του φανατισμού.
8
In Bruges
Μια απολαυστική μαύρη κωμμωδία υπό τα φώτα της μεταμοντέρνας σκηνοθεσίας του πρωτάρη Martin McDonagh. Η προγενέστερη γνώση και οι επιβεβλημένες αξίες ως συντηριτικοί θεσμοί που φυλακίζουν τη συνείδηση. Και μια ανθρωποκεντρική διάσταση της Κόλασης, από την ίσως καλύτερη ερμηνεία του Colin Farrell.
7
Du levande
Ο Roy Andersson επιδεικνύει για ακόμα μια φορά τις πλανοθετικές του ικανότητες με στατικά πλάνα που αξίζουν μιας εκτενέστερης κινηματογραφικής ανάλυσης. Και αμφισβητεί την έμβια κατάσταση των νεκρών ψυχικά υποκειμένων της εποχής μας...
6
Man Push Cart
Άλλη μια εκπληκτική χαμηλού budget ταινία. Το ντοκιμαντέρ συναντά τη μυθοπλασία και αναγεννούν τον αδικημένο και καταπατημένο βίο των εθνικών μειονοτήτων. Εμείς μέσα από τον ήρωα Ahmad, θα παρακολουθήσουμε την προσπάθεια να περισωθεί ότι έχει απομείνει, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
5
Auf der anderen Seite
Η άκρη του ουρανού είναι το σημείο που θα φτάσουν τα μάτια σου αν απαλλαγείς απ' όλα αυτά τα μικρά που παρεμβάλλονται. Στην άκρη του ουρανού τίποτα δεν θα υπάρχει να πιάσεις, μόνο απέραντο γαλάζιο. Μα με ένα μυστήριο τρόπο θα είναι όλα εκεί... Θα είναι όσα σε σημάδεψαν, θα είναι όσα πιστεύεις, θα είναι όσα θέλεις να δεις. Θα είναι όλος ο εσωτερικός σου κόσμος ασθμάζοντας υπό τον φόβο της ολικής παράδοσης. Γιατί όταν φτάσεις στην άκρη του ουρανού, ούτε ο θάνατος μπορεί να σε χωρίσει από αυτό που βαθύτερα είσαι, από αυτό που επιθυμείς...
4
Zodiac
Μια από τις πιο ώριμες κινηματογραφικά στιγμές της χρονιάς που μας πέρασε. Το Zodiac κατά κάποιον τρόπο σηματοδοτεί τη νέα γεννιά ταινιών του David Fincher. Φορείς μιας σπάνιας και λεπτομεριακής κινηματογραφικής σοφίας.
3
No Country for Old Men
Όταν οι αδερφοί Coen σκηνοθετούν τότε έχουμε ένα νέο για ολόκληρη την σινεφίλ κοινότητα. Οι τρεις διαστάσεις του χρόνου αναμετρούνται πάνω στη σύγχρονη κοινωνία σε μια δυσνόητη αλληγορία. Η ταινία που περιέχει αδιαμφισβήτητα τον πιο μανιακό δολοφόνο της χρονιάς. And his name: Javier Bardem!
2
Izgnanie
Η πλέον αδικημένη ταινία της χρονιάς. Ο Andrei Zvyagintsev ζωγραφίζει με φυσικές αποχρώσεις μια αρχαιοελληνική τραγωδία. Ο άνθρωπός απομακρυσμένος από τις ρίζες του. Απομακρυσμένος από την φύση του, την ίδια την Φύση! Και οι καιροί που έχουν χαρακτηριστικά αλλάξει υπό το βάρος της προόδου και της εξέλιξης. Μιας οπισθοδρομικής εξέλιξης που ολότελα μας κατευθύνει στην εκμηδένιση της ανθρώπινης οντότητας!
1
4 luni, 3 saptamani si 2 zile
Μια ανθρώπινη εφιαλτική ιστορία κινηματογραφείται με τον νατουραλισμό στο απώγειο. Μέσα από την οποία εκμαιέυεται τόσο ένα ευρύτερο πολιτικό όσο και κοινωνικό σχόλιο. Σε μια ταινία που αιωρείται πάνω από τα κινηματογραφικά είδη με όπλο την βαθύτερη επίγνωση του εκφραστικού μέσου.
*****
There Will Be Blood
Το αριστούργημα του P.T Andersson με τη συνοδεία του μοναδικού Daniel Day Lewis. Σε μια σφοδρή μάχη της ηθικής με τον μισάνθρωπο καπιταλισμό και την περιοριστική και βδελυρή εκκλησία, που το ποθετείται στην αλλαγή του αιώνα την περίοδο της πετρελαϊκής άνθισης. Ένα αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, που υλοποιεί μια ταινία που έχει ανάγκη τώρα παρά ποτέ άλλοτε ο Αμερικάνικος κινηματογράφος.
υγ. Για εσάς που ψάχνετε κάποια ταινία από την εγχώρια παραγωγή θα πρότεινα τα ενδιαφέροντα: Διόρθωση, Ιστορία 52
Ενώ για τους λάτρεις των animation τα: Ratatouile, Simpsons
Ενώ για τους λάτρεις των animation τα: Ratatouile, Simpsons
20 σχόλια:
Γιατί το κάνετε αυτό; Δεν υπάρχει λίστα από την οποία να μη λείπει κάτι! Πρόχειρα μπορώ να σκεφτώ δυο τρεις,όχι για να αντικαταστήσω κάποιες αλλά για να το κάνω top 20! Η πιο παραγωγική χρονιά των τελευταίων χρόνων με απίστευτα διαμάντια. Είμαι σίγουρη πως θα την συζητάμε για καιρό. Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιες χωρίς να αδικήσεις κάποιες άλλες.
Nομίζω ότι συμφωνώ με όλες τις επιλογές σας. Ίσως να πρόσθετα μία ή δύο ή να άλλαζα λίγο τη σειρά, αλλά δε θα το κάνω γιατί αποφεύγω τις λίστες. Συμφωνώ με την προλαλήσασα ότι ήταν μια πολύ καλή χρονιά, εγώ προσωπικά την καταευχαριστήθηκα. Όχι μόνο γιατί είδαμε ωραίες ταινίες, αλλά και γιατί, από τα λίγα που καταλαβαίνω, οι κορυφαίες ταινίες της χρονιάς, μπορεί να μη φέρνουν την επανάσταση στο σινεμα, αλλά είχαν και αρκετα καινουρια πραγματα να προσφέρουν. Πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτομαι στη μέση μιας ταινιας "Μμμ, ενδιαφέρον, να και κάτι που δεν έχω ξαναδεί!". Και αναφέρομαι κυρίως στην προσωπική ματιά του σκηνοθέτη και στο οπτικο κομμάτι πολλών απο αυτές τις ταινιες. Βέβαια μπορεί να είναι απλά η ιδέα μου!
Επίσης συμφωνώ απόλυτα και με τις δύο ελληνικές ταινίες που αναφέρετε. Πολύ καλές προσπάθειες και οι δύο και φυσικά δεν είχαν την προσοχή που τους άξιζε.
@Annie_Hall
Καλησπέρα αγαπητή μου, συμφωνώ σε όλα μαζί σου... Όσο για αυτό που αναφέρεις με τη λίστα, ο κύριος λόγος δεν ήταν να προβάλω τις καλύτερες ταινίες της χρονιας. Αλλά με τα 2 τελευταία post να κάνω μια λεπτομερέστερη καταγραφή, πάντα βάση προσωπικών κριτηρίων, όσων αξίζει κάποιος να δει από την φετινή χρονια!
Πάντα σύμφωνα με όσα είδα και όπως τα είδα!
@BloodByTheJukebox
Κατ' αρχάς σε καλοσορίζω(νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που τα λέμε) και
δηλώνω τη χαρά μου για αυτή τη διαδικτυακή γνωριμία μας!
Συμφωνώ με όσα λες, αν και έχω την αίσθηση πως οι φετινές ταινίες ίσως φέραν και κάποια επανάσταση ή μάλλον εγκαθίδρυσαν μια νέα οπτική πάνω στις ταινίες, σε πολλές περιπτώσεις. Πάντως σίγουρα η κινηματογραφική πρωτοπορία ήταν ένα βασικό στοιχείο της χρονιάς από πολλές κινηματογραφικές απόψεις, με αποκορύφωμα αυτή που αναφέρεις. Τη σκηνοθετική!
Ας χαιρετήσουμε λοιπόν αυτή την φωτεινή seazon και ας καλοσορίσουμε την επόμενη με υψηλές προσδοκίες!
υγ. Αυτή τη χρονιά έχουμε και Aronofsky!
Πολλές οι διαφωνίες μου, με κυριότερες την υπερτίμηση κατ'εμέ μιας συμβατικότατης βιογραφίας (Control) και το γεγονός ότι προτιμάς το No Country από το Zodiac (τα συγκρίνω γιατί τα βρίσκω παρεμφερή θεματικά, με το σαφώς πιο απαιτητικό έργο του Fincher να αγγίζει την τελειότητα). Όμως θα το βροντοφωνάξω: όλα συγχωρούνται από τη στιγμή που θεωρείς διαμάντι το Blueberry μου!!!! Ευχαριστώ Kioy.
Χεχε, σίγουρα το zodiac είναι πιο απαιτητικό και δείχνουν όλα να είναι προγραμματισμένα σαν Λονδρέζικο ρολόι ακριβείας!
Όμως το No Country με κέρδισε τόσο με
τον τρόπο διαχείρισης της αγαπημένης μου διάστασης του χρόνου... Αλλά και με τους λοιπούς αινιγματικούς συμβολισμούς του. Όπως και να έχει, αυτή η υποκειμενική σειρά, όπως δήλωνω και στο προηγούμενο post, δεν παίρνει τον ρόλο μιας τελεσίδικης δήλωσης. Είναι σχηματική και σίγουρα ευπαθής στο χρόνο, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο υψηλού επιπέδου ταινίες.
υγ. Να σου πω την αλήθεια εγώ περίμενα Τουρκικές ενστάσεις!
Την θερμή μου καληνύχτα Αχιλλέα!
5-6 μόνο δεν είδα από τις 35 που προτείνεις και αυτό με χαροποιεί.
Έχω τις μικροδιαφωνίες μου αλλά δεν πειράζει... σε πολλά συμφωνούμε
Όπως φυσικό.συμφωνώ σε κάποια διαφωνώ σε άλλα.
Α με εκνεύρισε το ΄Νο country for old men' γιατί δεν είχε τέλος, ενώ για τον ίδιο λόγο μου άρεσε το 'Oil'
ευχαριστούμε για τη συνάθροιση!
ήλπιζα να βρώ κάτι τέτοιο καθώς θα χρειαστεί το πρώτο καιρό του χειμώνα!
ευχαριστώ!
@zamuc, Θρασος, geokalp
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και την ανάγνωση. Όπως προείπα σκοπός δεν ήταν κάποια τελεσίδικη λίστα αλλά μια ενδεικτική και συνοπτική όσως μπήκαν στην καρδιά των προτιμήσεων μου...
Νομίζω πως είναι λογικό να έχουμε τις συμφωνίες μας και τις διαφωνίες μας, όμως σε αυτή τη βάση νομίζω πως ξεπρνιούντε!
Nαί μάλλον δύσκολα περιορίζονται σε 10άδα όταν υπάρχουν αρκετές καλές ταινίες. Τρέχουμε & δεν προλαβαίνουμε να δούμε όσες δεν χαρήκαμε. Συμφωνώ απόλυτα για: «My Blueberry Nights», «Control», «Se, jie», «No Country for Old Men», «4 luni, 3 saptamani si 2 zile», «There Will Be Blood» Τις υπόλοιπες δεν τις είδα.
teleio to this is england, teleio...
katharo 10ri gia tous cinenoxous...
kali douleia..
@caesar
Γεια σου αγαπητέ μου caesar... Νομίζω ότι ήταν πολλές οι ταινίες της χρονιάς, και σίγουρα όλο και κάτι θα έχω παραλείψει εδώ...
Είναι θετικό να ξέρεις πως υπάρχουν ωραίες ταινίες για να δεις... Και φέτος πραγματικά υπήρχαν!
@chris "skinny legs and all" zafeiriadis
Καλησπέρα αγπαητέ μου... Όντως το This is ENgland ήταν μια μεγάλη ταινία, ακόμα μεγαλύτερη αν συμπλέεις θεματικά, και στα δικά μου μάτια όπως ανέφερα, κάνει τον Shane Meadows έναν φέρελπη νέο σκηνοθέτη...
Χάρηκξα διπλά για την απίσκεψη σου, γιατί έτσι πήρα μια πρώτη μάτιά από τον πολύ ενδιαφέρον χώρο των cinenoxwn!
Χάρηκα που συμπεριέλαβες και την επίσκεψη της μπάντας .... επίτρεψέ μου να συμπληρώσω και την σέρβικη "Παγίδα" (Klopka).
Καλησπέρα αγαπητέ μου ναυτίλε,
και βέβαια σου επιτρέπω!
Αν και για το Klopka έχω εκφράσει επανελειμένως την αντίθεση μου.
Προσωπικά, παρά τη πρωταρχική γοητεία του θέματος,
βρήκα τη χρήση των προσώπων, του περιβάλλοντος και λοιπών δραματουργικών στοιχείων με
έναν άκρως επιτηδευμένο τρόπο. Ο οποίος στα δικά μου μάτια μετέτρεψε την ταινία παντελώς αδύναμη.
Προσωπικά, από τις ταινίες που είδα τον τελευταίο χρόνο (ομολογουμένως όχι πολλές) ξεχώρισα το Control, ως μια ειλικρινή και χωρίς μυθοποιήσεις ή ωραιοποιήσεις απεικόνιση της ζωής του Ian Curtis μέσω της πορείας των (αγαπημένων) Joy Division. Είχε δε ίσως την πιο αξιόλογη φωτογραφία που έχω δει σε ταινία, με το ασπρόμαυρο να επιτείνει το μελαγχολικό (όσο και καλλιτεχνικό) αποτέλεσμα.
Πολύ ενδιαφέρον το blog σου.
ΥΓ Όσον αφορά στην εκτός συναγωνισμού επιλογή σου, εκτίμησα την καταπληκτική (ως συνήθως) ερμηνεία του Daniel Day Lewis - η ταινία κατά τ΄άλλα δεν μου άρεσε.
@νμ
Χαίρομαι για την επίσκεψη σου εδώ. Περιηγήθηκα και εγώ απ' το πολύ ενδιαφέρον φωτογραφικό σου ιστολόγιο... Και έτσι αντιλαμβάνομαι τη λατρεία σου για την εκπληκτική φωτογραφία του Control. Νομίζω πως το ασπρόμαυρο εδώ ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μια συμβατική λύση περιγραφής του Λονδίνου της εποχής! Εγώ πιο πολύ εκτίμησα στο Control, ότι πέραν των βιογραφικών του αρετών, μέσα από την ειδική μεταχείριση του Ian πηγάζει μια ευρύτερη δήλωση για όλους μας που κάπου χάνουμε τον έλεγχο στην πολυάσχολη καθημερινότητα-προσωπική ζωή μας...
Στον Daniel ποιος αντιστάθηκε; Ερηνεία μεγατόνων... Αλήθεια το There Wil Be Blood δε σ' άρεσε; Για μένα είναι ένα αριστούργημα που είχε ανάγκη ο σύγχρονος Αμερικάνικος κινηματογράφος, και φαντάζομαι πως σε βάθος χρόνου θα κατακτήσει την θέση του στο πάνθεον του κινηματογράφου, και όχι μόνο των σύγχρονων ταινιών.
Είχα διαβάσει και τις 2 λίστες από την Κινηματογραφική Λέσχη της ΑΣΟΕΕ και είχα εκπλαγεί γιατί όντως περιλαμβάνονται πολύ καλές ταινίες. Απ'την πρώτη δεν έχω δει τα 31, 34, 35 αλλά θα προσέθετα τα : Man from Earth, Mio fratello es figlio unico, Once, Vier Minuten (!!!), Die Faelscher..
A! Kαι το "An american crime"..
Γεια σου αγαπητή Nathalie. Χαίρομαι να σε τροφοδότησε θετικά αυτή η λίστα. Σκοπός ήταν απλά να παραθέσω μια γενική εικόνα της χρονιάς απ' όσα είδα. Και ήταν αρκετά αυτά που δεν είδα...
Ας πούμε από αυτά τα συμπληρωματικά που αναφέρεις έχω δει μόνο το Die Faschler για το οποίο έχω εκφράσει τις επιφυλάξεις μου στο παρελθόν. Παρ' όλα αυτά πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία, περισσότερο όλων με είχε ενθουσιάσει η σιωπηλή ειδσαγωγή της! Πάντως μου έδωσες homework!
:) το ίδιο έκανες κι εσύ..
Δημοσίευση σχολίου