An (Naomi Kawase)

Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα ο κινηματογράφος έκανε ταινίες για να καταδικάσει τα εγκλήματα και τις αναταρραχές που απειλούσαν τα ήθη, τα έθιμα και τις αξίες που συγκροτούσαν την κοινωνική γαλήνη.

Στο δεύτερο μισό του αιώνα έγινε αντιληπτό ότι αυτά τα ήθη και οι αξίες περικλείονταν από παχιά στρώματα διαφθοράς που επιστρατεύονταν για να συντηρηθεί σχεδόν με την βία η ζωή στους 37 βαθμούς κελσίου. Κι έτσι οι ταινίες γέμισαν με υπονοούμενα, γροθιές ή επαναστατικές πινελιές εις βάρος της κατεστημένης τάξης.

Στον 21ο αιώνα που η γιόγκα έχει πλυμμηρίσει τη ζωή μας με νηφαλιότητα απ' ότι φαίνεται ο κινηματογράφος θα κάνει και ταινίες για να χαιρετήσει τον κύριο Ήλιο.

Τα χρόνια της αθωότητας (Nova Melancholia)

Η μικροαστική τάξη, η μεγαλοαστική τάξη, το προλεταριάτο, οι χίπιδες, η τάξη των μποέμ, η τάξη των αναρχικών· δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η αστική τάξη. Ό,τι εξωκύλει είναι αταξία.

Έχει σίγουρα ενδιαφέρον το να περιγράφεις και να αποκαλύπτεις την αστική τάξη, μέσα από την σεξουαλικότητάς της, παραθέτοντας με ίση βαρύτητα και ίση φυσικότητα τόσο τα στοιχεία εκείνα που θα θεωρούνταν ταμπού όσο και τα στοιχεία που θα θεωρούνταν κεκτημένες συνήθειες. Μάλιστα, με τρόπο τέτοιο που το τι θεωρείται αποδεκτό και τι απαράδεκτο να μην είναι ευδιακρίτως αναγνωρίσιμο.

Το να περιγράφεις έχει ένδιαφέρον;