tag:blogger.com,1999:blog-704238146138546851.post2287072893468631686..comments2023-10-17T13:46:40.489+03:00Comments on CINE-THEASI: Lightning Over Waterkioyhttp://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-704238146138546851.post-46883392754802841132010-04-12T19:38:00.654+03:002010-04-12T19:38:00.654+03:00@ Καροτέν
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι μο...@ Καροτέν<br /><br />Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι μου το λες για να με τσιγκλίσεις,οπότε λυπάμαι,αλλά δε θα σου κάνω τη χάρη. ;-)<br /><br />Εγώ λοιπόν θα τον γράφω "Σέξπιρ",εσύ γράψε τον και "Γουλιέλμο Σαιξπήρο" αν θέλεις...Johnny Panichttps://www.blogger.com/profile/16277659541170207943noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-704238146138546851.post-42348317812696347662010-04-12T19:18:49.776+03:002010-04-12T19:18:49.776+03:00Νομίζω πως πρέπει να το γράψεις Σαίξπηρ.Νομίζω πως πρέπει να το γράψεις Σαίξπηρ.Καροτένnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-704238146138546851.post-76332002179039867972010-04-12T15:49:08.414+03:002010-04-12T15:49:08.414+03:00Καλησπέρα...
Χαίρομαι γα την "κατάθεση"...Καλησπέρα...<br /><br />Χαίρομαι γα την "κατάθεση" φίλε μου!<br />Αναρωτιέμαι γιατί έχει καταντήσει η "τόλμη" συνώνυμο της πρόκλησης;<br />Και θ' απαντήσω πως κατά τη γνώμη μου εντοπίζω αυτή την "ανορθογραφία" στην κρίση του κοινού... Που κατ' επέκταση επεμβαίνει στη δημιουργική διαδικασία. Το κοινό συνήθως αντιλαμβάνεται ως τόλμη το σοκκαριστικό, το ταρακουνητικά έξω απ' το συμβατικό. Π.χ σ αυτό το εγχείρημα, πόσοι θα αντιληφθούν θλίψη (και απλά αντίδραση) αντί τόλμης;<br /><br />Χαιρετίζω και την ευπρόσδεκτη λογοτεχνική αναφορά!kioyhttps://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-704238146138546851.post-37292920481033692452010-04-10T19:35:31.221+03:002010-04-10T19:35:31.221+03:00Παράξενη,ιδιότυπη και τελικά τολμηρή ταινία.(ναι,ε...Παράξενη,ιδιότυπη και τελικά τολμηρή ταινία.(ναι,είναι δυνατή η τόλμη δίχως την πρόκληση...)<br />Κάτι ΣΑΝ σινεμά-βεριτέ χωρίς να πέφτει στην πάντα επικίνδυνη παγίδα του ριάλιτι.Η τέχνη όχι ως λύτρωση,αλλά ως τελευταίο δεκανίκι πριν την αναπόδραστη πτώση.Δεκανίκι τρεμάμενο...<br />Η ανάρτηση,έξοχη!<br /><br />Α,και μια λογοτεχνική αναφορά.Μια σκηνή,νομίζω προς το τέλος,σ'ένα δωμάτιο του νοσοκομείου αν θυμάμαι καλά,είναι βασισμένη σε μια σκηνή του Βασιλιά Λιρ,του Σέξπιρ.<br />( μην εμφανιστεί κανείς να μου πει ότι πρέπει να το γράφω "Σαίξπηρ",γιατί θ'ακούσει τα σχολιανά του! ;-) )Johnny Panichttps://www.blogger.com/profile/16277659541170207943noreply@blogger.com